“ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΜΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ”

Η σπουδαία κυρία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τα πρώτα χρόνια της καριέρας της, την υποκριτική, τον κινηματογράφο, το θέατρο,  τη νέα γενιά , την παράσταση “Νύφη κουράγιο” στην οποία πρωταγωνιστεί, τη συνεργασία της με  το Νίκο Μουτσινά και την κόρη της Μαρία Ελένη Λυκουρέζου και το μέλλον.

Ξεκινήσατε την καριέρα σας κερδίζοντας τον τίτλο της Σταρ Ελλάς. Η υποκριτική ήταν πάντα ο πρώτος σας στόχος;
Δεν είχα ποτέ στόχο την υποκριτική. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω ηθοποιός. Αφού επέστρεψα από την Αμερική με βρήκε ο Φίνος, μου άλλαξε το επώνυμο από Κουρούκλη σε Λάσκαρη και έπαιξα στον «Κατήφορο». Στόχος μου λοιπόν ήταν να εργάζομαι για να είμαι ανεξάρτητη. Ηθοποιό με έκαναν ο Φίνος και αργότερα ο Πέλος Κατσέλης.

Το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν δύσκολο τα χρόνια εκείνα;
Δεν υπάρχει εύκολη εποχή για κανένα επάγγελμα. Μπορεί μια εποχή να είναι κερδοφόρα για ένα επάγγελμα. Εύκολη δεν θα είναι ποτέ. Και εννοώ πως δεν θα είναι ποτέ γιατί είναι πολύ δύσκολος ο επαγγελματισμός και ο αυτοσεβασμός. Από τον σεβασμό στον εαυτό σου και σε αυτό που κάνεις ξεκινάνε όλα. Εκείνα τα χρόνια νομίζω πως οι ηθοποιοί διεκδικούσαν έναν σεβασμό από το κοινό. Και ίσως γι’ αυτό γίνονταν και όμορφα πράγματα.
​
Ο πρώτος σας ρόλος ήταν στην ταινία σταθμός «Ο κατήφορος». Ήταν καθοριστικός ο ρόλος αυτός για την μετέπειτα πορεία σας στο σινεμά;
Κοιτάξτε, δεν με καθόρισε τίποτα. Ήταν απλά ένας ρόλος. Ήταν η εδραίωση μιας επιτυχίας. Μετά ακολούθησαν άλλες ταινίες και φυσικά το θέατρο. Αν είχα στο μυαλό μου τον «Κατήφορο» ή αργότερα την «Στεφανία» και πορευόμουν με αυτά, ούτε θα είχα εξελιχθεί, ούτε θα σεβόμουν τον εαυτό μου και άρα το κοινό. Τιμώ τον Φίνο που με έκανε ηθοποιό και τον Κατσέλη που με εξέλιξαν ως ηθοποιό. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια από τότε, έγιναν πολλά και έκανα πολλά. Τη στιγμή αυτή με απασχολεί μόνο η ηρωίδα που υποδύομαι στο «Νύφη κουράγιο», η Βίβιαν.

Είστε αναμφισβήτητα από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου. Είναι μεγάλη ευθύνη μετά από τόσες επιτυχίες κάθε νέα δουλειά που ετοιμάζετε;
Δεν καταλαβαίνω πώς ακριβώς εννοείται την ευθύνη. Αν μιλάτε για την αγωνία που έχουν ορισμένοι να γίνουν αρεστοί στον κόσμο, να κάνουν δηλαδή πράγματα που «περνούν» στον κόσμο, που είναι μόδα, πράγματα που «χαϊδεύουν» τις επιθυμίες του κοινού, όχι τέτοιο πράγμα ούτε σκέφτηκα, ούτε έκανα ποτέ. Δεν προχώρησα ούτε ένα βήμα στη ζωή μου έχοντας κατά νου την γνώμη του κοινού. Ό, τι έκανα το έκανα επειδή άρεσε σε μένα. Επειδή «μιλούσε» μέσα μου. Μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Από κει και πέρα υπάρχει μια ευθύνη, εντελώς προσωπική, να κάνεις αυτό που σου αρέσει με ένα στοιχειώδη σεβασμό στο κοινό. Υπό αυτή την έννοια, ναι, υπάρχει ευθύνη.

Από το 1966 και μετά στραφήκατε και στο θέατρο. Έπαιξαν ρόλο οι συγκυρίες στην απόφαση σας αυτή;
Για να το «δέσω» με αυτά που σας είπα πριν. Ποτέ δεν υπολόγισα ή στάθμισα συγκυρίες και μόδες. Ήθελα να κάνω θέατρο. Ήταν η εποχή μετά τον Κατσέλη που ένοιωθα την ανάγκη να εξελιχθώ, να προχωρήσω ταυτόχρονα με τον κινηματογράφο. Και το έκανα.

Νοσταλγείτε τα χρόνια της συνεργασίας σας με άλλους μεγάλους ηθοποιούς του κινηματογράφου και του θεάτρου;
Δεν ξέρω τι είναι νοσταλγία. Η νοσταλγία μου φέρνει στο νου μια εικόνα κάπως απωθητική. Έναν άνθρωπο που έχει αποσυρθεί, που έχει «παραδώσει» τα όπλα και που ζει με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Τιμώ και θυμάμαι όλους τους μεγάλους με τους οποίους συνεργάστηκα και που με βοήθησαν να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης. Από κει και πέρα με ενδιαφέρει μόνο το σήμερα. Και οι άνθρωποι εκείνοι αποτελούν τους προσωπικούς μου «φάρους», τις προσωπικές μου «πυξίδες» για αυτή την δύσκολη διαδρομή που συνεχίζεται.

Είστε επιλεκτική στους ρόλους και στις δουλειές σας;
Εφόσον θέλω να κάνω αυτό που καταρχάς αρέσει σε μένα είναι αυτονόητο πως είμαι ΜΟΝΟ επιλεκτική. Αν δεν μου αρέσει πρωτίστως εμένα μια δουλειά, πώς θα την μοιραστώ με τον κόσμο. Πώς θα έρθει ο κόσμος να την παρακολουθήσει;

Πώς σας φαίνεται η νέα γενιά ηθοποιών;
Έχουμε καταπληκτικά παιδιά, πολύ καλούς ηθοποιούς. Και είναι πολλά. Που δουλεύουν σκληρά και ακατάπαυστα για να γίνουν καλοί και να κάνουν και όμορφα πράγματα. Οι περισσότεροι από αυτούς βέβαια δεν είναι ευρέως γνωστοί, αλλά ξέρετε κάτι; Το ταλέντο, το αληθινό ταλέντο δεν θα χαθεί. Θα φτάσει κάπου, θα καθιερωθεί. Νομίζω πως αυτό είναι σαν ένας συμπαντικός νόμος.

Είστε αυστηρός κριτής;
Πολύ. Πρωτίστως με τον εαυτό μου. Δεν χαρίζομαι ούτε σε εμένα ούτε σε κανέναν όταν πρόκειται για δουλειά. Αυτό που σας είπα πριν, περί σεβασμού, να φτάσεις δηλαδή να μπορείς να επιλέγεις τα πράγματα έτσι ώστε θεμέλιος λίθος να είναι ο σεβασμός, χρειάζεται πρώτα να είσαι αυστηρός κριτής. Γιατί αν δεν είσαι αυστηρός είσαι έρμαιο των επιθυμιών του κοινού και των μοδών.

Πώς νοιώθετε με την αγάπη του κόσμου και ιδιαιτέρως των νέων;
Πώς να νοιώθω; Υπέροχα. Ειδικά με την αγάπη των νέων. Αλλά δεν είναι, ξέρετε, μόνο η αγάπη. Είναι η συναναστροφή μαζί τους. Είναι σημαντικό να συναναστρέφεσαι και να κουβεντιάζεις με τους νέους ανθρώπους. Γιατί μοιράζονται μαζί σου την «φρεσκάδα» του τώρα. Τον τρόπο που βλέπουν και προσεγγίζουν το παρόν. Και εν πάσει περιπτώσει αυτοί αποτελούν το αύριο αυτού του τόπου. Και έχει ενδιαφέρον να ακούς πώς το ονειρεύονται το αύριο αυτό.

Φέτος σας βλέπουμε σε έναν ρόλο έκπληξη στην παράσταση «Νύφη κουράγιο» του Νίκου Μουτσινά. Πώς προέκυψε την συνεργασία;
Τον εκτιμώ σαν άνθρωπο, τον θεωρώ πολύ ταλαντούχο. Ήθελα πολύ καιρό να κάνω κάτι μαζί του, να μου γράψει μια κωμωδία. Κάποια στιγμή ανταμωθήκαμε, μιλήσαμε και έτσι προέκυψε το έργο. Ήμουν σίγουρη πως θα φτιάξει κάτι παλαβό, με πολύ πλάκα και κυρίως με σεβασμό στο είδος αυτό του θεάτρου, την κωμωδία.

Πώς είναι να συνεργάζεστε με την κόρη σας;
Όπως είναι όταν συνεργάζομαι με οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό. Δεν αποτελεί εξαίρεση η Μαρία Ελένη και ας είναι κόρη μου. Σας το είπα και πριν, στην δουλειά δεν χαρίζομαι σε κανέναν.

Γιατί επιλέξατε την κωμωδία φέτος;
Γιατί ήθελα να γελάσω, να περάσω καλά. Για τριάντα και πλέον έτη έκανα ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Ήταν μια σκληρή τριακονταετία με μεγάλους σκηνοθέτες, με δύσκολους ρόλους, με παραστάσεις υψηλών προδιαγραφών. Είμαι σε μια φάση που θέλω να κρατηθεί το υψηλό αυτό επίπεδο αλλά παίζοντας μια κωμωδία. Και αυτό έκανα.

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον;
Είμαι εκ φύσεως αισιόδοξη. Δεν αρκεί όμως να είμαστε αισιόδοξοι μόνο. Θέλει και σκληρή δουλειά. Θέλει κόπο. Και οι Έλληνες είμαστε λαός ΚΑΙ αισιόδοξος ΚΑΙ εργατικός. Νομίζω πως αν ενηλικιωθούμε έχουμε την δύναμη να ξαναφέρουμε τον τόπο αυτόν ψηλά. Να αναγεννήσουμε την χώρα μας.

1η Δημοσίευση συνέντευξης: 12-12-2015

ΠΗΓΗ 1ης ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ:http://www.govastileto.gr/lifestyle/celebrities-world/%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BB/