“Η ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ”

Ο ταλαντούχος ηθοποιός Λευτέρης Δημηρόπουλος μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τις παραστάσεις “TRES” σε σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά στο θέατρο “Olvio” και “Στη χώρα των άλλων” σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαντέλη στο “Διάχρονο Θέατρο” στις οποίες πρωταγωνιστεί, τη φιλία , την οικογένεια, τη ματαιοδοξια , τις αξίες και τα ιδανικά των ανθρώπων, την παράσταση “Μαρία Στιούαρτ” που ανεβαίνει στο Διάχρονο θέατρο τις ερχόμενες μέρες και τα επόμενα του σχέδια.

“TRES” για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο. Μία Ισπανική κωμωδία. Έχει κοινά στοιχεία με το ελληνικό θέατρο; 
Σίγουρα υπάρχουν κοινά στοιχεία με το (νέο)ελληνικό θέατρο κι αυτό το καταλαβαίνεις διαβάζοντας το έργο αλλά και παρακολουθώντας την παράσταση (απ’ ότι μου λένε!). Προσωπικά το βρίσκω λογικό διότι η ιδιοσυγκρασία των Ισπανών μοιάζει σε κάποιο βαθμό με τη δική μας.

Ποια η γνώμη σου για τα ισπανικά θεατρικά κείμενα; 
Όπως έχω ξαναπεί, οι Ισπανοί έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας και στο θέατρο τα τελευταία χρόνια. Έργα τους μεταφράζονται, ανεβαίνουν και γνωρίζουν τεράστια επιτυχία σε περισσότερες από 20 χώρες. Το θέατρο στην Ιβηρική βαδίζει στο δρόμο που χάραξε το ποδόσφαιρο, η εθνική τους ομάδα, η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο

Τρεις γυναίκες αποφασίζουν να γίνουν μητέρες, σε αυτό το σημείο εμφανίζεται ο Κάρλος. Ποιος ο ρόλος του; 
Ο Κάρλος είναι ένας γνωστός από τα παλιά! Ο ωραίος του σχολείου που καλείται μετά από 23 χρόνια να καλύψει μερικά κενά! Ίσως όμως και να μην είναι τόσο απλά και ξεκάθαρα τα πράγματα!! Δε μπορώ να πω κάτι παραπάνω!

Τι είδους αισθήματα αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια του έργου; 
Αυτό έχει να κάνει με τον καθένα ξεχωριστά. Πιστεύω ότι η στοχευμένη πρόκληση αισθημάτων – αντι αισθημάτων και συναισθημάτων δεν έχει θέση στο θέατρο. Ο τρόπος που ο κάθε θεατής βιώνει την παράσταση που βλέπει, η πιθανή ταύτιση του με κάποιον από τους χαρακτήρες αυτής, είναι δύο παράγοντες που θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τα αισθήματα του κατά τη διάρκεια της (κι όχι μόνο).

Έχει δραματικά στοιχεία η παράσταση; 
Ναι έχει δραματικά στοιχεία και το καταλαβαίνεις αυτό από την πρώτη στιγμή που διαβάζεις το έργο. Οι χαρακτήρες είναι περισσότερο δραματικοί και η επιτυχία έγκειται ακριβώς στο ότι πλασάρονται ισορροπημένα καλυμμένοι πίσω από κωμικά προσωπεία. 

Οι φίλοι κατά τη γνώμη σου είναι κομμάτι της οικογένειας; 
Δε χρειάζονται πολλά λόγια. Ναι. Ο πραγματικός φίλος, αυτός δηλαδή που σου επιτρέπει ελεύθερα να είσαι ο εαυτός σου, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας σου της ζωής.​

Κάποια στιγμή λες τη φράση «ένα παιδί δεν είναι κτήμα κανενός». Είναι κάτι που πολλοί γονείς το αγνοούν; 
Δε νομίζω ότι το αγνοούν. Οι γονείς σίγουρα θέλουν κι επιδιώκουν το καλύτερο για το παιδί τους. Το κακό είναι ότι πολλές φορές ο ζήλος τους , τους οδηγεί σε σύγχυση όσον αφορά τη ζωή του παιδιού τους. Πιστεύουν (υποσυνείδητα) ότι πρόκειται για τη δική τους ζωή………..

Παράλληλα σε βλέπουμε και στην παράσταση «Στη χώρα των άλλων» σε έναν διαφορετικό ρόλο. Πως είναι η εναλλαγή αυτή των ρόλων; 
‘Στη Χώρα Των Άλλων’ μεταφέρομαι κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο θέατρο Διάχρονο – Μαίρης Βιδάλη. Στο έργο του Αντώνη Σιμιτζή συμβαίνει το αντίστροφο. Η κωμική χροιά των χαρακτήρων του, ξεπροβάλλει μέσα από το δράμα της καθημερινότητάς τους. Όταν σκηνοθετικά πατάς σταθερά, δε φοβάσαι καμία εναλλαγή ρόλων. Σε αυτό ευχαριστώ το Γιάννη (Λασπιά) και την Κατερίνα (Μαντέλη) που με βοήθησαν ώστε αυτή η εναλλαγή να αποτελεί ένα όμορφο ταξίδι-πρόκληση για μένα!

Τι οδηγεί κάποιον στην ματαιοδοξία;
Μεγάλη κουβέντα. Η ματαιότητα της δόξας βρίσκεται παντού. Ακόμα και στις πιο απλές και συνηθισμένες καθημερινές μας πράξεις και ενέργειες. Μια λάθος σκέψη, σε μια στιγμή αδυναμίας η παντοδυναμίας οδηγεί εύκολα στη ματαιοδοξία. Αναπόφευκτα ο άνθρωπος οδηγείται εκεί και μπορώ να σου δώσω πάρα πολλά απλά καθημερινά παραδείγματα. Η ουσία για μένα δεν είναι να ψάχνεις τι μπορεί να σε κάνει ματαιόδοξο, αλλά να ζυγίζεις τη ματαιοδοξία κάθε σου σκέψης πριν προχωρήσεις στην πραγματοποίηση της. Με άλλα λόγια, ‘expende hannibalem’. Το είπε ο Ιούνιος Γιουβενάλης κάπου μεταξύ του 1ου και του 2ου αιώνα μ.Χ. , κι εγώ το ΄χτύπησα’ στο αριστερό μου χέρι πριν από 10 περίπου χρόνια. Ας πάρουμε λοιπόν όλοι ως παράδειγμα τον Αννίβα…

Πιστεύεις στις αξίες και στα ιδανικά των ανθρώπων;
Δε μπορείς να κάνεις θέατρο αν δεν πιστεύεις στις αξίες και στα ιδανικά του ανθρώπου. Είναι αδύνατον.

Η επιρροή της κοινωνίας και της πολιτικής είναι καταλυτική για τον άνθρωπο; 
Είσαι ο άνθρωπος. Χτίζεις την κοινωνία. Καθορίζεις την πολιτική. Τελικά όμως η κοινωνία και η πολιτική αποτελούν δύο από τους ζωτικούς σου καταλύτες. Η ευημερία της ζωής και της ψυχής σου εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από αυτές. Δεν είναι τρομακτικό?

Σε λίγες μέρες ανεβαίνει και η παράσταση «Μαρία Στιούαρτ» στο «Διάχρονο θέατρο». Σε τι ρόλο θα σε δούμε;
Η ‘Μαρία Στιούαρτ’, το κλασικό έργο ρεπερτορίου του Φρίντριχ Σίλερ σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κυριακού, ανεβαίνει στις 28 Ιανουαρίου (και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00) στο θέατρο Διάχρονο – Μαίρης Βιδάλη, με τη Μαίρη Βιδάλη στον ομώνυμο ρόλο και τη Λουκία Παπαδάκη στο ρόλο της βασίλισσας Ελισάβετ. Πρόκειται για την ιστορία της βασίλισσας της Σκωτίας, που κατάφερε να χάσει τρεις άντρες, τρία στέμματα, και τελικά να χάσει και την ίδια της τη ζωή. Ο ρόλος μου είναι ο Ιππότης Μόρτιμερ. Ένας νέος έτοιμος να θυσιάσει ακόμη και τη ζωή του στο βωμό του έρωτα! 

Άλλα σχέδια υπάρχουν μαζί με αυτές τις παραστάσεις; 
​Υπάρχει μια πολύ καλή τηλεοπτική δουλειά-συνεργασία για τη σεζόν 2017/2018, για την οποία όμως δε μπορώ ακόμα να πω λεπτομέρειες.