“ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ”

Η ταλαντούχα ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την υποκριτική, το θέατρο, την σκηνοθεσία, τις εμπειρίες της στη μέχρι τώρα καριέρα της, την πολιτική και τα επόμενα της σχέδια.

Ξεκινήσατε τις σπουδές σας στο Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πως αποφασίσατε να συνεχίσετε τις σπουδές σας στο θέατρο Τέχνης;
Στην πραγματικότητα εγώ στο θέατρο ήθελα να πάω μόνο. Στο πανεπιστήμιο μπήκα για να μην γκρινιάζουν οι δικοί μου .Έτσι όταν πήρα τον πρώτο μεγάλο ρόλο άφησα το πανεπιστήμιο. Εκείνα τα χρόνια η τέχνη θεωρείτο πολύ σημαντική πρακτική σπουδή ( τσαγκαρική όπως την έλεγε η Μάγια Λυμπεροπούλου και ο Γιώργος Λαζάνης) που δεν ταίριαζε με τις θεωρητικές σπουδές. Ο Κάρολος Κουν ήταν ξεκάθαρος επ’ αυτού . Ή ηθοποιός ή φιλόλογος. Και τα δυο δεν πάνε . Βεβαία τα πράγματα άλλαξαν στη συνέχεια και χρειάστηκε να δώσω μερικά μαθήματα μετά από χρόνια καθώς τα πτυχία των δραματικών σχολών παρέμειναν αδιαβάθμητα. Βλέπετε η πολιτεία δεν συμφωνούσε με την άποψη του Κουν ….και απαξίωσε συν τω χρόνω τις σπουδές δραματικής τέχνης . Ναι μεν έφτιαξε πανεπιστήμια θεατρολογίας άλλα την πρακτική ( αυτό δηλαδή που εννοούσε ο Κουν ) την διδάσκουν οι σχολες και τα πτυχία τους παραμένουν δυστυχώς αδιαβάθμητα. Μεγάλο πρόβλημα που ο νυν υπουργός υποσχέθηκε ότι θα λύσει. Όμως ακόμα δεν έχω ακούσει κάτι συγκεκριμένο. Περιμένουμε όλοι με αγωνία

Συνεργαστήκατε με πολλά θεατρικά σχήματα από το 1983 ως σήμερα. Τι εμπειρίες θα λέγατε ότι έχετε αποκομίσει;
Οι εμπειρίες είναι πολλές και ποικίλες. Άλλες υπέροχες και άλλες τραυματικές .Το θέατρο είναι σαν τη ζωή , σαν τον έρωτα. Μπορείς να συναντήσεις το καλύτερο και το χειρότερο ,μπορείς να νιώσεις ότι πετάς στα ουράνια ,η ότι βυθίζεσαι στα τάρταρα. Όμως θυμάσαι εντονότερα το καλό και γι αυτό συνεχίζεις

Σας έχουμε δει σε κλασικούς ρόλους, αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες. Πιστεύετε ότι ένας ηθοποιός θα πρέπει να δοκιμάζει κάθε είδους ρόλο;
Ηθοποιός θα πει μεταμόρφωση. Άρα πρέπει να αφήνεται, να δοκιμάζει τα πάντα. Ειδικά στην αρχή και να αποφεύγει την τυποποίηση για να μπορεί να κρατάει ανοιχτούς τους ορίζοντες του .Η τέχνη του θεάτρου είναι μια τέχνη που την σπουδάζει συνεχώς. Ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι την έμαθες γιατί τότε τελείωσες .

Με την σκηνοθεσία πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε;
​Με τη σκηνοθεσία ασχολιόμουν από την εφηβεία μου στο σχολείο. Έγινα ηθοποιός γιατί μου άρεσε να γίνω και σκηνοθέτης. Ήθελα να δω πως είναι από μέσα Αν δεν το ξέρεις αυτό δεν μπορείς να σκηνοθετήσεις τους άλλους. Επαγγελματικά σκηνοθετώ από το 1997 . Η πρώτη μου παράσταση ήταν σε έναν μονόλογο από τις ΠΡΟΖΕΣ του Μπέκετ σε ένα μπαράκι με τον φίλο και συνεργάτη μου Γιώργο Γιαννακάκο στον ρόλο του Διωγμένου.

Έχετε προταθεί και βραβευτεί για αρκετές ερμηνείες σας. Τι σημαίνει ένα βραβείο για εσάς;
Έχω βραβευτεί 2 φορές στο θέατρο στην παράσταση “Το Γάλα” του Βασίλη Κατσικονούρη στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Ν. Μαστοράκη, το 2006 για τον πρώτο γυναικείο ρόλο με το βραβείο Κοτοπούλη, στον Κινηματογράφο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το “Θα το Μετανιώσεις” της Κατερίνας Ευαγγελάκου το 2001 για τον πρώτο γυναικείο ρόλο .Τα βραβεία χρειάζονται στον ηθοποιό γιατί αποδεικνύουν ότι τον αναγνωρίζει το κύκλωμα και περνάει στα βιβλία της ιστορίας και του θεάτρου. Πράγμα που σε αυτές τις εποχές δεν είναι αυτονόητο όσο καλός και να είσαι Με τα βραβεία δεν μπορούν και να θέλουν να σε ξεχάσουν. Και αν το κάνουν μπορείς να διαμαρτυρηθείς

Διδάσκετε χρόνια σε δραματική σχολή. Ποιο είναι το βασικό θεμέλιο για να γίνει κάποιος ηθοποιός;
Διδάσκω από το 1997 και πιστεύω πως το βασικό για να ασχοληθεί κανείς με την υποκριτική είναι ο ενθουσιασμός και η θέληση να χάσεις τον εαυτό σου για να τον ξανά βρεις αλλιώς ….Αν αυτό δεν το νιώθεις σαν ανάγκη δεν μπορείς να γίνεις ηθοποιός. Αυτή η επιθυμία και η δυνατότητα να την κατακτήσεις είναι το ταλέντο.

Φέτος πρωταγωνιστείτε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον μονόλογο «Αδαμαντία» και στην παράσταση «Κραυγή». Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να παίζει σε 2 διαφορετικές παραστάσεις και να εναλλάσσει ρόλους;
Όχι, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Είναι απολαυστικό. Σε ξεκουράζει και σε ανανεώνει. Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά πράγματα συνέχεια. Αυτό είναι ηθοποιός να αλλάζεις

Ο μονόλογος είναι από τα δύσκολα είδη θεάτρου;
Ναι ο μονόλογος είναι δύσκολο είδος και δοκιμάζεται και η αντοχή και η δύναμη και η φλόγα του ηθοποιούς αυτόν Αλλά όλοι πια κάνουν κι από ένα μονόλογο γιατί οι οικονομικές συνθήκες μας ωθούν σε αυτό.

Στην πολιτική τι σας ώθησε;
Στην πολιτική με ώθησαν οι διεθνείς κοινωνικοπολιτικές συνθήκες (πόλεμοι, βομβαρδισμοί ) και οι εγχώριες επιπτώσεις τους στην ζωή των πολιτών και στην καθημερινότητα τους. Η κρίση και όσα υφίσταται ο λαός μας δεν πιστεύω ότι είναι άσχετα από όλα αυτά

Είναι ρίσκο για έναν καλλιτέχνη να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά;
Φυσικά και είναι ρίσκο ή μάλλον δεν είναι ρίσκο είναι βέβαιο ότι στερεί από τον καλλιτέχνη την δυνατότητα να συμπεριφέρεται σαν να είναι ανεξάρτητος από την πολιτική και άρα ικανός να συνεργαστεί ως αθώος, με όλους.

Το θέατρο πως μπορεί να συμβάλει στην καθημερινότητα του θεατή;
​Το θέατρο μπορεί να είναι παρηγοριά για την καθημερινότητα του θεατή, γιατί μπορεί να μιλήσει για όλα με έναν τρόπο που η πολίτικη δεν μπορεί. Το θέατρο μπορεί να δείξει το δίκαιο κάθε πλευράς και άρα το δίκαιο του πολίτη ως άτομο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί παράγει έλεος και αυτό το έχει ανάγκη ο κόσμος

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον;
Όχι δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη. Πιστεύω πως όλα θα γίνονται όλο και χειρότερα

Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο; Ποια τα επόμενα σας σχέδια;
Ναι έχω διάφορα σχέδια που συζητάμε με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες. Θα κάνουμε τον μονόλογο της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ για το θέατρο Κεφαλληνίας και τον “Γλάρο” του Τσέχωφ για το θέατρο ” Τόπος Άλλου” Έχουμε σχέδια και σκέψεις για διάφορα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα αλλά έχουμε και την συναίσθηση ότι όλα κινδυνεύουν…Ζούμε το σήμερα όπως όλοι και ονειρευόμαστε και προγραμματίζουμε με την επίγνωση πως όλα είναι εφήμερα .Και τα όνειρα.