“ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΟΜΕΑ”

Η ταλαντούχα ηθοποιός Ασπασία Κοκόση μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για το θέατρο, την υποκριτική, την τηλεόραση, τους ρόλους της, την παράσταση “Ερωμένες του Καμβά” της Σοφίας Καψούρου σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Παναγόπουλου, στην οποία πρωταγωνιστεί και τα επόμενα σχέδια της.

Η υποκριτική πότε μπήκε στη ζωή σου;
Η υποκριτική μπηκε στη ζωή μου στα 11 μου χρόνια. Είχα την τύχη να πηγαίνω σε ένα πολύ καλό ιδιωτικό δημοτικό σχολείο (σε καμία περίπτωση δεν απαξιώνω τα δημόσια ίσα-ίσα) όπου είχαμε από πολύ νωρις το μάθημα της θεατρικής αγωγής! Στο τέλος λοιπόν του δημοτικού, στην έκτη τάξη έπρεπε να ανεβάσουμε μίαολοκληρωμένη θεατρική παράσταση. Με δασκάλα την Μαίρη Σαουσοπούλου, την οποία συνάντησα αργότερα όντας πια επαγγελματίας, αγάπησα το θέατρο και από τότε ο πόθος μου να γίνω ηθοποιός όταν μεγαλώσω, όχι μόνο δεν άλλαζε για κακη τύχη των γονιών μου, αλλά γινόταν ακόμα μεγαλύτερος.

Υπήρχαν κάποια ερεθίσματα τα οποία σε ώθησαν σε αυτό το επάγγελμα;
Πάντα ήμουν ένα παιδί εξωστρεφές, με έντονη εκφραστικότητα, που λάτρευε τον χορό! Θυμάμαι, μικρή ήμουν ικανή να ξεσηκώσω ολοκληρή αίθουσα με τον χορό μου και να κάνω τους πάντες να με κοιτάνε και να με καμαρώνουν. Αυτά βέβαια, ίσως θα ήταν καλύτερα να τα πει η μάνα μου και όχι εγω! Μ άρεσε πάντα να παίρνω μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου, αλλά ο κύριος λόγος που με έκανε σοβαρά να ασχοληθώ με την υποκριτική,ήταν ο χαμός του πατέρα μου. Επρεπε τοτε όσο κι αν πονούσα, να κάνω τη μαμά μου και τον αδερφό μου να γελάνε και να ξεχνιούνται και όποτε το κατάφερνα ένιωθα πραγματικά ευτυχισμένη και ότι προσφέρω στους αλλους.

Παρακολουθούσες θεατρικές παραστάσεις στην παιδική σου ηλικία;
Ελάχιστες παραστάσεις είχα παρακολουθήσει μικρή!Η οικογενειά μου δεν είχε καμία σχέση δυστυχώς με το θέατρο! Αλλά ο πατέρας μου ήταν λάτρης των παλιών κλασσικών ταινιών, με μια τεράστια συλλογή γραμμένη σε παλιες βιντεοκασσέτες που δυστυχως σημέρα έχουν απομαγνητισθεί! Μετά τον θάνατο του μπαμπά μου, ανέλαβε η θείαμου-η αδερφή του να μας πηγαίνει σινεμά! Τις περισσότερες παραστάσεις στη ζώη μου, τις είδα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου.

Έχεις κάποιον ηθοποιό ως πρότυπο;
Θαύμαζα και θαυμάζω πολλούς ηθοποιούς,αλλά δεν ήμουν ποτέ των προτύπων σε κανένα τομέα!

Πώς ήταν η πρώτη σου εμπειρία πάνω στο σανίδι;
Η πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία πάνω στο σανίδι, ήταν μαζί με τον δάσκαλο μου Γιώργο Αρμένη ούσα ακόμα μαθήτρια, σε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, γεμάτο απαιτήσεις! Μεγάλη τιμή, μεγάλη αγωνία και ακόμα μεγαλύτερη η χαρά και η απόλαυση.

Σε έχουμε δει σε αρκετές σειρές στην τηλεόραση. Τι έχεις αποκομίσει
από αυτές;
Η τηλεόραση είναι μια συγγενική τέχνη με το θέατρο, απαιτεί άλλου είδους συγκέντρωση, άλλη ταχύτητα ,λιγότερα εκφραστικά μέσα και εννοείται ότι όποιος είναι τελειομανής υποφέρει. Δεν υπάρχει χρόνος για την τελειότητα, άλλωστε όταν κάνεις τηλεόραση δεν χρειάζεται να νιώσεις για να παίξεις, αρκεί και μόνο ένα βλέμμα! Έχω περάσει υπέροχα στις Πεθερές με τον Γρηγόρη Πετρινιώτη.

Σου λείπει το γυαλί της τηλεόρασης;
Ναι θα ήθελα να κάνω ένα ρόλο που να μ αρέσει.

Φέτος πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Ερωμένες του Καμβά». Τι πραγματεύεται το έργο;
Πραγματεύεται τον παράνομο έρωτα, τον ανεκπλήρωτο, τον καταστροφικό, τον έρωτα της ερωμένης ή του εραστή! Αυτόν τον έρωτα που αναγκάζεσαι να μοιράζεσαι το άλλον αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ αυτόν, όσο και να προσπαθείς. Μαρτυρίες ανάλογου έρωτα ,στο συγκεκριμένο έργο έχουμε από την Φορναρίνα μούσα και ερωμένη του Ραφαήλ της Αναγέννησης και της Ζαν Εμπιτερν μούσα και ερωμένη του Μοντιλιάνι. Λόγω λοιπόν αυτών των δύο σπουδαίων αντρών Ραφαήλ και Μοντιλιάνι, ήταν αναπόφευκτο να μην παντρέψουμε την ζωγραφική με το θέατρο, έτσι η σκηνή του Vault κάθε Σαββατοκύριακο μετατρέπεται σε εργαστήρι ζωγραφικής που ζωντανεύουν οι παραπάνω μούσες.

Τα κείμενο της παράστασης βασίζεται σε αληθινά γεγονότα;
Κατα 90 τοις εκατό, Ναι! Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά και απ’ όσο γνωρίζω έχει γίνει μεγάλη έρευνα για να συγκεντρωθούν πληροφορίες.

Ποιο είναι το κύριο μήνυμα που θέλετε να περάσετε στο θεατή;
Στόχος της συγκεκριμένης παράστασης δεν είναι να περάσει κάποιο μήνυμα, είναι να αγγίξει κάποιες ευαίσθητες πτυχές του καθενός, να θυμηθεί, να συμπονέσει και ταυτόχρονα να αναζητήσει πληροφορίες σχετικά με την κάθε εποχή και τον κάθε ήρωα. Αξίζει να προσθέσω, ότι εγώ μόλις πρωτοδιάβασα αυτό το έργο άρχισα να γκουγκλάρω τα πάντα .

Ετοιμάζεις κάτι για τη συνέχεια της σεζόν;
Όταν θα είναι ανακοινώσιμα αυτά που ετοιμάζω θα είσαι η πρώτη που θα τα πω ,έχεις τον λόγο μου!