“Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΟΣ”

Η επιτυχημένη ηθοποιός Έλλη Μερκούρη μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για το θέατρο, την υποκριτική, τις εμπειρίες της στον χώρο του θεάτρου, τα αρχαία κείμενα, τον ελληνικό πολιτισμό, την παράσταση “Από το σκοτάδι στο φως” και τα επόμενα της σχέδια.

Το θέατρο σε κέρδισε από τη νεαρή σου ηλικία;
Nομίζω ότι ήμουν στην ηλικία περίπου των έξι ετών, όταν είδα την πρώτη μου θεατρική παράσταση. Τον μαγικό κόσμο με τα “Καινούργια ρούχα του Βασιλιά” και τότε ήταν που αποφάσισα μαγεμένη να ζω και γω εκεί πάνω μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο.

Είχες κάποιο πρότυπο στο χώρο του θεάτρου που να σε ώθησε στην υποκριτική;
Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο… εμένα μου άρεσε το μαγικό παραμύθι που μπορεί να πει κάθε θεατρικό έργο μέσα από την ιστορία του!

Υπάρχει κάποιος ρόλος που έχεις ονειρευτεί να ερμηνεύσεις;
Όνειρα κάνουμε όλοι και γι’ αυτό λέγονται όνειρα… μα περισσότερο δεν θεωρώ ότι έχει να κάνει με τους ρόλους, μα με τους “συνοδοιπόρους” που θα συναντήσει στα τολμηρά ταξίδια του ο περιπλανώμενος ηθοποιός…

Όταν μπήκες στη Δραματική σχολή υπήρξε στιγμή που να φοβήθηκες το επάγγελμα του ηθοποιού;
Υπήρξαν στιγμές εξαντλητικής κούρασης, σωματικού πόνου, ψυχικής κόπωσης και άλλες πολλές, μα όταν ανέβαινες στη σκηνή μαγικά τα ξεχνούσες όλα… σαν να ζεις σε παραμύθι!

Ξεχωρίζεις κάποιο είδος θεάτρου;
Το θέατρο έχει πολλές μορφές και μπορεί να πάρει διάφορες προεκτάσεις. Όλες διαφορετικές και η κάθε μια ξεχωριστή. Μα το Αρχαίο Δράμα – ή και το κλασικό ρεπερτόριο όπως λέμε- είναι κάτι βαθύτερο. Εκεί ο ηθοποιός έρχεται αντιμέτωπος με τρομερές δυσκολίες, εξαιτίας των βαθύτερων φιλοσοφικών νοημάτων και των τραγικών καταστάσεων που καλείται ο ίδιος, όχι μονάχα ν’ ανακαλύψει, αλλά και να ερμηνεύσει.

Τι έχεις εισπράξει από τη δουλειά σου μέχρι σήμερα;
Δύσκολη ερώτηση για ν’ απαντηθεί. Έχω βιώσει δυσκολίες όπως όλοι οι άνθρωποι, μα θεωρώ ότι νιώθω χαρούμενη όταν πάω στην δουλειά μου. Η αιτία νομίζω είναι απλή, όταν όλοι οι άλλοι άνθρωποι λένε πάω να δουλέψω, εγώ λέω “πάω να παίξω”. Αυτό από μόνο του ενέχει ένα παιχνίδι και ποιος παίζει συνήθως παιχνίδια; Το παιδί!!!

Πως αισθάνθηκες την πρώτη φορά που ήρθες σε επαφή με την πλατεία του θεάτρου;
Μαγική στιγμή. Αξέχαστη. Νιώθεις ότι έχεις όλο τον κόσμο. Ότι όλοι σ’ αγαπάνε! Αυτή η “ψευδαίσθηση” της σκηνής, μπορεί να σου τροφοδοτεί όλη την υπόλοιπη ζωή.

Ήταν δύσκολη η προσέγγιση της παράστασης “Από το σκοτάδι στο φως”;
Η παράστασή μας έχει ως κεντρικό άξονα το Φως και το Σκοτάδι και με ποιον τρόπο ο τραγικός ήρωας γλιστρά από το ένα στο άλλο. Για το λόγο αυτό, χρειάστηκε να μελετήσουμε πολλές απ’ τις τραγωδίες και χωρίς την σημαντική μελέτη και εργασία, που πραγματοποιήθηκε επάνω στην απόδοση των κειμένων από το μεταφρασμένο αρχαίο κείμενο στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα με την συμβολή δυο εξαιρετικών συνεργατών, της διερμηνέας Μυρτώ Γκανούρη και της κωφής ηθοποιού Όλγας Δαλέκου, δεν θα είχαμε αυτό το αποτέλεσμα.

Η παράσταση απαρτίζεται από οχτώ αποσπάσματα Αρχαίων τραγωδιών. Τι έχουν τα κείμενα αυτά που τα κάνουν τόσο δυνατά;
Οι τραγωδίες πραγματεύονται τον τραγικό ήρωα και πώς διαχειρίστηκε την ελεύθερη βούληση, που του αποδόθηκε από τους ίδιους τους Θεούς. Μας ταξιδεύουν στον κόσμο των τραγικών καταστάσεων που καθορίζουν τη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του και τη φύση, τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους, καθώς και τη θέση ευθύνης που έχει για τον ίδιο τον κόσμο. Οι τραγωδίες πραγματεύονται τον τραγικό ήρωα, ο οποίος ζει μέσα στο Σκοτάδι και δεν μπορεί να “δει” το Φως. Μα ποιο Φως; Εκείνο της αλήθειας, των πραγμάτων, της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης που δεν παύει να είναι “τραγική”.

Πως θα χαρακτήριζες τον ελληνικό πολιτισμό;
Ο ελληνικός πολιτισμός έχει τόση ομορφιά και κάλλος, που κάποιες φορές εμείς οι άνθρωποι αδυνατούμε να κατανοήσουμε. Μα δεν παύει να στέκεται εκεί ψηλά περήφανος και ακούραστος, όπως ένας πολεμιστής που δεν σταματάει ποτέ να μάχεται.

Ένας ηθοποιός μπορεί να δώσει τα ίδια μηνύματα στον θεατή μόνο με την έκφραση;
Ο ηθοποιός είναι σαν ένας μικρός θεός… μπορεί να κάνει τα πάντα επί σκηνής. Να ερμηνεύει με το σώμα, με τη φωνή, με τα χέρια μόνο, με το πρόσωπο ή με τα μάτια. Με μια του κίνηση μπορεί να μεταφέρει στον θεατή έναν ολόκληρο μαγικό κόσμο.

Τι ξεχωρίζεις από αυτή την παράσταση;
Στην παράσταση συμμετέχουν τέσσερις κωφοί ηθοποιοί μαζί με δυο ακούοντες. Χρησιμοποιείται η Νοηματική γλώσσα, η φωνητική ερμηνεία, μα πάνω απ’ όλα η κοινή γλώσσα του σώματος. Και οι δυο ξεχωριστοί αυτοί κόσμοι, κωφών και ακουόντων επικοινώνησαν με ομορφιά και αρμονία.

Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων;
Έχει μακρύ ταξίδι αυτή η παράσταση! Όσον αφορά τη Θεατρική Ομάδα των Κωφών “Τρελά Χρώματα” , το νέο project της ονομάζεται “Τα Παιδία Παίζει” και έχει να κάνει με τα παιχνίδια που παίζαμε παλιά! Ο συγγραφέας είναι ένας ανώνυμος χρήστης του διαδικτύου. Εκτός ότι ψάχνουμε να τον βρούμε! Το ίδιο έργο έχει δυο εκδοχές: μια που απευθύνεται σε κωφά και ακούοντα παιδιά και μια σε ενηλίκους! Όσον αφορά εμένα προσωπικά… θα είμαι ευτυχής αν πραγματοποιηθεί η μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου μιάς σπουδαίας ελληνίδος συγγραφέως!!