“ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ”

Η ταλαντούχα ηθοποιός Ανδρομάχη Μαρκοπούλου μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την υποκριτική, το θέατρο, την τηλεόραση, την παράσταση “‘Ισια δικαιώματα” της Μαρίας Τσιμά που παίζεται στο θέατρο “Vault” , τη συνεργασία της με τον Δημήτρη Καρτζιά, τους μετανάστες και την αντιμετώπιση τους, τη φιλοξενία των Ελλήνων και τα νέα σχέδια της.

Πως ήταν τα πρώτα σας βήματα στην υποκριτική;
Την ευκαιρία να ξεκινήσω μου την έδωσε ο Β. Αρδίττης, δάσκαλός μου στη Δραματική Σχολή, με το ρόλο της Λόττε, στο Βέρθερο του Γκαίτε. Όρεξη, όνειρα, ευτυχία, ανυπομονησία, άγνοια κινδύνου… Τέλεια!

Υπήρξαν δυσκολίες μέχρι να φτάσετε σε αυτό που είστε σήμερα;
Δεν ξέρω τι βλέπεις… Όλη η ζωή είναι δρόμος… Δυσκολίες υπάρχουν πάντα και σε όλα. Η οπτική μας και η θέση που τους δίνουμε, είναι που παίζουνε ρόλο… Όσο μεγαλώνω, μόνο την αρρώστια βλέπω σαν εμπόδιο… Ακόμα περπατάω… Δεν «βιάζομαι» να φτάσω κάπου…

Δέχεστε την ενέργεια του κοινού όταν ερμηνεύετε πάνω στην σκηνή;
Αναπόφευκτα… Αυτό είναι το θέατρο.

Με το τραγούδι ασχολείστε επαγγελματικά;
Όχι.. Υπάρχουν άνθρωποι με καταπληκτικές φωνές, που το έχουν σπουδάσει. Πώς θα μπορούσα να καπηλευτώ το δρόμο τους; Απλά μπορώ να υπηρετήσω το τραγούδι στο θέατρο, εάν μου ζητηθεί.

Τα τελευταία χρόνια σας βλέπουμε σε παραστάσεις του θεάτρου “Vault”. Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Δημήτρη Καρατζιά;
Με το Δημήτρη, είχαμε δουλέψει στην ίδια τηλεοπτική σειρά. Ήμασταν γνωστοί, όχι φίλοι. Είχα δει παραστάσεις στο Vault και μου άρεσαν οι δουλειές του. Όταν ανέβασε την Πνιγμονή, είχα «ζηλέψει» και του εξέφρασα την επιθυμία να συνεργαστούμε. Την επόμενη χρονιά, αποχώρησε η Αλεξάνδρα Ούστα και ο Δημήτρης, μου έδωσε το ρόλο της Φαντιμά. Το Vault, για όσους έχουμε δουλέψει εκεί, είναι κάτι παραπάνω από θεατρική στέγη. Έχει κάτι «σπιτίσιο». Όλοι θέλουμε να επιστρέφουμε. Κι αυτό οφείλεται κυρίως στην αύρα του Δημήτρη και του Μάνου.Τα «Ίσια Δικαιώματα», είναι ένα έργο της Μαρίας Τσιμά σε σκηνοθεσία Ελένης Γεωργοπούλου. Όταν βρίσκονταν στη διαδικασία αναζήτησης θεάτρου, προέκυψε η συνεργασία με το Vault. Έτσι, με μια ευτυχή συγκυρία, ξαναβρέθηκα εκεί…
​

Έχετε πρωταγωνιστήσει σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές όπως και σε θεατρικές παραστάσεις. Τι έχετε αποκομίσει από όλες από όλες αυτές τις συνεργασίες;
Ότι από κάθε δουλειά, κάτι μπορεί να κερδίσεις. Σε γνώση, ενδοσκόπηση, μεθοδολογία, καινούριους τρόπους ανάγνωσης (κειμένων, ανθρώπων και εαυτού), φίλους, εμπειρία… Κάθε δουλειά είναι βήμα. Ακόμα κι αν εκ πρώτης πολλές φορές, αισθανόμαστε ότι δεν παίρνουμε τίποτα. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε κρίση. Απλά, επειδή δεν είναι πάντα θέμα επιλογών τα πράγματα, είναι καλό να είμαστε ανοιχτοί σε ό,τι θετικό μπορεί να αποκομίσουμε. Γιατί πάντα υπάρχει κάτι.

Πως θα χαρακτηρίζατε το ελληνικό θέατρο;
Αστείρευτο.

Σας βλέπουμε φέτος στην θεατρική παράσταση «Ίσια δικαιώματα» στο θέατρο Vault. Βασίζεται το κείμενο σε αληθινά γεγονότα;
Το κείμενο, βασίζεται σε πραγματικές αφηγήσεις, Το γοητευτικό είναι, ότι δεν πρόκειται για «συνταρακτικές», απίθανες ιστορίες, απ΄αυτές που λες, είναι μια στο εκατομμύριο, απ΄αυτές, που έχουν να σου αφηγηθούν συγκλονιστικά περιστατικά και καθηλώνεσαι γιατί εντυπωσιάζεσαι από το γεγονός πώς ο άνθρωπος επιβίωσε… Πρόκειται για τόσο καθημερινές ιστορίες, που ξεκινούν από την ανάγκη για δουλειά κι επιβίωση και ξεδιπλώνονται με έναν απλό λόγο, εστιάζοντας σ΄αυτό που η ανέχεια πολλές φορές μας κάνει να θέλουμε να αρνηθούμε. Το συναίσθημα. Κάποιες θα μπορούσαν να είναι ιστορίες εσωτερικής μετανάστευσης.

Παρουσιάζεται η αντιμετώπιση των μεταναστών στην χώρα μας για μια καλύτερη ζωή. Πως κρίνετε την αντιμετώπιση τους στην καθημερινότητα μας;
Δεν υπάρχει «ο καλός, ο κακός και ο άσχημος». Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Ο ρατσισμός δεν είναι «αποκριάτικη στολή» με πάντα ευδιάκριτα χαρακτηριστικά. Μπορούμε να τον συναντήσουμε κι από Έλληνα σε Έλληνα. Δεν είναι μόνο θέμα φυλής. Η παιδεία μόνο είναι λύση, ο λιγότερος εγωκεντρισμός, να μάθουμε να ακούμε και να βλέπουμε και να μπορούμε να δεχθούμε ότι η ζωή δεν είναι διαγωνισμός αλλά αγάπη.

Που πιστεύετε ότι οφείλεται η άσχημη συμπεριφορά απέναντι τους;
Ευτυχώς έχει αποδειχθεί ότι υπάρχουν και άνθρωποι που ενδιαφέρονται, κάνουν αγώνες και στέκονται δίπλα τους. Τώρα αν με ρωτάς για την πολιτική στάση, νομίζω ότι έχει να κάνει με το οικονομικό. Είναι ο ρατσισμός του έχοντος απέναντι σ΄αυτόν που δεν έχει. Η εικονική ανωτερότητα που η καταναλωτική κοινωνία έχει δημιουργήσει, κάνοντας τη φτώχια να μοιάζει με κολλητική αρρώστια. Δες και τους Έλληνες μεταξύ μας…

Θα μπορούσε να υπάρξει κάποια λύση για μία καλύτερη ζωή;
Λιγότερη θυματοποίηση, λιγότερος εγωισμός, περισσότερη παιδεία, πίστη στις ανθρώπινες σχέσεις. Ίσως και μια λύση, είναι να πιστεύουμε ότι υπάρχει λύση. Είναι μια καλή αρχή…

Οι Έλληνες είναι φιλόξενος λαός γενικότερα κατά τη γνώμη σας;
Ναι μωρέ… Είμαστε. Έχουμε πολλά, αλλά φιλόξενοι είμαστε… «Τουριστικά» σίγουρα… Τώρα, αν με ρωτάς με άλλο τρόπο για τους μετανάστες, θα σου πω ότι στην πραγματικότητα, κι εκεί φιλόξενοι είμαστε. Κι αν μου πεις, ναι αλλά αυτοί που φωνάζουνε και κλπ, θα σου πω, ναι αλλά κι αυτοί που φιλοξενούνε… Είναι τεράστιες κουβέντες αυτές. Υπάρχουν κακοί και καλοί παντού… Το τελικό πρόσημο ποιο είναι. Στην περίπτωση
μας νομίζω θετικό.

Μετά από αυτή την παράσταση ετοιμάζετε κάτι καινούργιο για τη συνέχεια της σεζόν;
​Συζητήσεις… Περίεργες εποχές.