«Το αύριο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το σήμερα και το μέλλον με το παρόν! »
Ο ηθοποιός Χρήστος Λιακόπουλος μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τη θεατρική παράσταση «Αυτοκράτωρ Αδριανός» στην οποία πρωταγωνιστεί, για 4η συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη, τον ρόλο του, το κείμενο της παράστασης , την συγγραφή, τη σκηνοθεσία , τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την τηλεόραση και τα επόμενα του σχέδια
4ος χρόνος για την παράσταση «Αυτοκράτωρ Αδριανός». Τι σημαίνει αυτό για σένα;
Πρώτα από όλα σημαίνει ότι ο κόσμος αγκάλιασε την παράστασή μου. Αυτό που αρχικά ξεκίνησε ως ιδέα, κατόπιν έγινε θεατρικό κείμενο και στο τέλος παράσταση, κανείς δε γνώριζε τί είδους αποδοχή θα έχει από το κοινό. Ίσα-ίσα που αρκετοί θεωρούσαν πως ήταν ένα ιδιαίτερο, με ρίσκο εγχείρημα που μπορεί να μη τύγχανε ενδιαφέροντος. Η εξέλιξη των γεγονότων λοιπόν με δικαίωσε και με γέμισε χαρά και υπερηφάνεια, ταυτόχρονα όμως η ευθύνη για τη συνέχεια βαραίνει περισσότερο στους ώμους μου.
Περίμενες τέτοια ανταπόκριση από τον κόσμο;
Η αλήθεια είναι πως είχα μία θετική αίσθηση, χωρίς να είναι βεβαιότητα γιατί πάντα αναρωτιόμουν μήπως αυτό που ένιωθα ήταν απλώς ευσεβείς πόθοι. Γνωρίζοντας όμως ότι αυτό που αγγίζει και συγκινεί τον έναν είναι πολύ πιθανό να έχει την ίδια επίδραση και στους πολλούς αποφάσισα να προχωρήσω.
Είναι από τα δύσκολα είδη θεάτρου ένας μονόλογος;
Θεωρώ ότι είναι το πιο δύσκολο. Δεν έχεις να πιαστείς και να βοηθηθείς από πουθενά αλλού παρά μόνο από ένα πολύ καλό κείμενο, μία σκηνοθεσία που το αναδεικνύει κι από ‘κει και πέρα το τι θα κάνει ο/η ερμηνευτής/-ρια επί σκηνής.
Τι σε ώθησε στην επιλογή αυτού του ρόλου;
Το ότι βρήκα πολλά κοινά σημεία μεταξύ εμού και του ήρωά μου στον τρόπο θέασης των πραγμάτων και της εκπαίδευσης σώματος, νου και κατά συνέπεια ψυχής για να πορευθεί κανείς επωφελώς στην περπατησιά του πάνω στη γη.
Σε έχουμε συνηθίσει σε διαφορετικούς ρόλους στο θέατρο. Πώς προέκυψε αυτό το έργο;
Προέκυψε από ένα “τυχαίο” γεγονός. Ο διευθυντής του Νομισματικού – Επιγραφικού Μουσείου Αθηνών με προσκάλεσε, με αφορμή μία έκθεση Ρωμαϊκών νομισμάτων της εποχής του Αδριανού, να διαβάσω αποσπάσματα από το ποίημα του Φ. Πεσσόα, Αντίνοος, που αφορούσε στη σχέση του Αυτοκράτορα με τον νέο αυτόν Έλληνα της Μικράς Ασίας. Ενθουσιάστηκαν οι παρευρισκόμενοι, ενθουσιάστηκα κι εγώ κι αποφάσισα να ερευνήσω και να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για τον Αυτοκράτορα Αδριανό. Τη συνέχεια την ξέρετε.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη συγγραφή;
Η πρώτη φορά που έγραψα ήταν ένας μονόλογος, στα πλαίσια ενός μαθήματος της σχολής θεάτρου, διάρκειας είκοσι λεπτών. Η επόμενη φορά ήταν δέκα χρόνια μετά όταν επιμελήθηκα το σενάριο ενός φιλμ νουάρ και η τρίτη συγγραφική μου απόπειρα ήταν με τον “Αυτοκράτορα Αδριανό”.
Στον «Αυτοκράτωρ Αδριανό» έχεις αναλάβει και τη σκηνοθεσία και το κείμενο και γενικότερα αν όχι όλο ένα μεγάλο μέρος της παράστασης. Ήταν επιλογή σου να έχεις αυτή την ευθύνη;
Ναι, ήταν επιλογή μου. Κείμενο, σκηνοθεσία, μουσική επιλογή και ερμηνεία πλέχτηκαν στενά μεταξύ τους από την ώρα που ξεκίνησα να γράφω το έργο. Το ένα βοηθούσε να πάει παρακάτω το άλλο. Για την ακρίβεια, όμως, να σημειώσω πως στη σκηνοθεσία και τους φωτισμούς της πρώτης παραστασιοποίησης του έργου μου συμμετείχε και η Αναστασία Μαρκουτσά.
Πώς προσέγγισες τον ρόλο;
Με όποιο τρόπο μπορούσα. Με το μυαλό, με το σώμα, με την ψυχή… μα πάνω απ’ όλα με τη φαντασία. Η διαδικασία αυτή είναι πάντα σε εξέλιξη.
Το έργο πόσο συνδέεται με τα καθημερινά μας βιώματα;
Απόλυτα. Αφορά όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε στη ζωή. Ενδεχόμενη έλλειψη προσοχής από την οικογένεια, προσπάθεια επίτευξης υψηλών στόχων, τεράστιες προσπάθειες, κόποι και θυσίες για να τους επιτύχουμε, πλαστή αίσθηση παντοδυναμίας σε περίπτωση που οι προσπάθειές μας ευοδωθούν, μεγάλοι έρωτες που αντιμετωπίζονται με επιπολαιότητα… χτυπήματα της μοίρας όπως καταστροφές, αρρώστιες, θάνατοι αγαπημένων προσώπων τα οποία μας προσγειώνουν απότομα και μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που αξίζει τελικά είναι οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις: να αγαπήσει κανείς πραγματικά και ν’ αγαπηθεί. Κι αν είμαστε “τυχεροί” να αποδεχτούμε το επερχόμενο τέλος μας πορευόμενοι προς αυτό “σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι”.
Ποια η γνώμη σου για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό;
Δυστυχώς δεν έχω εντρυφήσει όσο θα ήθελα στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, για να μπορώ να εκφράσω εμπεριστατωμένη γνώμη. Η αλήθεια είναι πως ο προηγμένος δυτικός πολιτισμός και οι επιστήμες έχουν βασιστεί σε αυτόν. Εμείς δυστυχώς τον έχουμε ξεχάσει και δεν εφαρμόζουμε τις διδαχές του στην καθημερινότητά μας, και ως άτομα και ως κράτος… Με εμφανή τα αποτελέσματα…
Πώς βλέπεις το αύριο και το μέλλον;
Το αύριο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το σήμερα και το μέλλον με το παρόν! Αναλόγως με το πώς σκεφτόμαστε, νιώθουμε και λειτουργούμε σήμερα τα αντίστοιχα αποτελέσματα θα εισπράξουμε αύριο. Ό,τι σπέρνει κανείς -κατά περίπτωση- θερίζει.
Ετοιμάζεις κάτι άλλο παράλληλα με αυτή την παράσταση;
Συνεχώς σκέφτομαι, ψάχνω και επεξεργάζομαι διάφορα. Η πραγμάτωσή τους είναι θέμα κατάλληλης στιγμής.
Σχέδια για τηλεόραση υπάρχουν;
Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που αγαπώ και έχω υπηρετήσει αρκετά, για να γίνει όμως σωστά χρειάζονται οι κατάλληλες προϋποθέσεις.
Είσαι ανοιχτός σε επαγγελματικές προτάσεις;
Πάντα είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε πρόταση φτάνει να συμφωνώ με αυτήν.
