« ΤΟ ΧΙΟΜΟΡ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΟΥ»
Το Athens Art Theater βρέθηκε στα καμαρίνια του θεάτρου «Κάππα» μετά την παράσταση « Μου λες αλήθεια;» όπου συνάντησε τον μοναδικό Σπύρο Παπαδόπουλο. O σπουδαίος ηθοποιός και παρουσιαστής μίλησε στην Άννα Χατζή για την παράσταση, το θέατρο, το χιούμορ αλλά και την εκπομπή «Στην υγειά μας».
Πως αισθάνεστε που τελειώνει η σεζόν και μια ακόμα παράσταση φθάνει στο τέλος της;
Για την ακρίβεια αυτή η παράσταση δε φτάνει στο τέλος της, γιατί την παίζουμε μόνο δύο μήνες .Θα παιχτεί και όλη την επόμενη σεζόν από Οκτώβριο, στο θέατρο «Κάππα». Οπότε τώρα είναι σαν ένα διάλλειμα.
Βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια στις παραστάσεις που ανεβάζετε οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι οι ίδιοι. Δεν αλλάζετε συντελεστές. Υπάρχει ιδιαίτερος λόγος;
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι γύρω μου, όχι πολλοί, τρεις –τέσσερις με τους οποίους είμαστε τρόπο τινά σαν ομάδα, είμαστε χρόνια μαζί, γιατί είναι ωραίο να μιλάς την ίδια γλώσσα, συνεννοούμαστε δηλαδή με τα μάτια και είναι και το συναισθηματικό κομμάτι στη μέση. Πιο πολύ κοιτάω το χαρακτήρα από το ταλέντο. Τυχαίνει λοιπόν να είναι κάποια παιδιά με τα οποία έχουμε γίνει όχι απλώς φίλοι, είμαστε σαν οικογένεια και πάση θησεία θέλω να είμαστε μαζί! Σκεφτείτε ότι τον ρόλο του Σπύρου Πέτσου, να αλλάζει τα σκηνικά, τον σκέφτηκα εγώ προκειμένου να τον κρατήσω και να μη φύγει, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα στο έργο. Όπου το χάρηκε και πολύ, ξεχωρίζει κιόλας και μου λένε πολλοί ωραία πράγματα για αυτόν και το χαίρομαι διπλά.
Με ποιο κριτήριο ανεβάζετε τις παραστάσεις ;
Συνήθως θέλω να λέει κάτι σε εμένα το έργο. Να έχω έναν λόγο να το ανεβάσω. Είτε κοινωνικό ,είτε πολιτικό είτε φιλοσοφικό είτε γιατί είναι ελληνικό έργο που θα μου άρεσε πολύ να προωθώ την ελληνική γραμματεία. Το φετινό για να πω την αλήθεια δεν έχει τίποτα από όλα αυτά, απλώς με ιντριγκάρισε πάρα πολύ ο ρόλος. Είναι ένας ρόλος άξονας ο οποίος όπως είδατε διατρέχει όλο το έργο και μου άρεσε πάρα πολύ. Επίσης, είδα κάτι σε αυτό το έργο που ενώ με μία πρώτη ματιά φαίνεται μια καλή και έξυπνη κωμωδία έχει και πράγμα από πίσω. Δηλαδή εγώ όταν το διάβασα είπα ότι ο συγγραφέας έχει διαβάσει πολύ Πίντερ και είναι επηρεασμένος από αυτόν. Όταν το έδωσα στον Γεωργουσόπουλο και το διάβασε μου έγραψε και ένα σημείωμα στο πρόγραμμα χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί το οποίο λέει ότι θυμίζει σε πολλά σημεία την «Προδοσία» του Πίντερ. Είναι ένα έργο που έχει πολύ πράγμα αν το ψάξει κανείς.
Προσέλκυσε τον κόσμο η παράσταση;
Ναι πολύ. Από τη πρώτη μέρα κιόλας. Χωρίς να έχουμε προλάβει να το διαφημίσουμε, το ανεβάσαμε. Μόλις μια εβδομάδα κάναμε πρόβες, είχαμε κάνει πρόβες πολύ καιρό στο τραπέζι αλλά στη σκηνή, επειδή παιζόταν ο αναρχικός, το κάναμε μία εβδομάδα. Δεν είχαμε προλάβει να κάνουμε τίποτα και άρχισε να γεμίζει το θέατρο από την αρχή σχεδόν.
Παίζετε πάντα κωμικούς ρόλους. Είναι το είδος το οποίο προτιμάτε και σας εκφράζει;
Ναι η αλήθεια είναι ότι σε ένα πολύ ωραίο έργο και σε έναν πολύ ωραίο ρόλο δε λέω όχι . Προτιμώ να είναι κωμωδία. Για να είμαι ειλικρινής, αν κάτι το κάνεις καλά, σα να έχεις συγγένεια με το είδος αυτό, δε το απαρνιέσαι εύκολα. Από την άλλη, είναι η δίψα του κόσμου για γέλιο όπως πάντα, ίσως και περισσότερο αυτή την εποχή που ζούμε πιο έντονη. Αλλά και σου δείχνει και ο κόσμος πόσο το θέλει. Θέλω να πω στον «Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» επειδή είναι ο τίτλος είναι τέτοιος και μερικοί άνθρωποι μπορεί να μη γνώριζαν το Ντάριο Φο, έπαιρναν τηλέφωνο και λέγανε «γιατί δε κάνει μια κωμωδία ο Σπύρος;». Δε κρύβω ότι κάνω και το χατίρι του κόσμου που ξέρω ότι το θέλει. Αυτό θέλω να ελπίζω ότι δεν είναι δεσμευτικό για μένα, με την έννοια ότι αν μου στείλουν ένα πολύ ωραίο έργο το οποίο να μην είναι κωμωδία, μου αρέσει ο ρόλος και νιώσω ότι το κάνω καλά, δε θα έχω καμία αντίρρηση. Αλλά μεταξύ ενός καλού δραματικού έργου και μιας καλής κωμωδίας, προτιμώ την κωμωδία.
Είναι στοιχείο του χαρακτήρα σας το χιούμορ;
Αυτό που έλεγε ο Ντάριο Φο, όταν το διάβασα, νόμιζα ότι το είχα πει εγώ: «το όπλο στα χέρια των αδυνάτων». Έτσι ήμουν από μικρός, με το χιούμορ καθάριζα, αυτό ήταν το όπλο μου, η καταφυγή μου από το να συνυπάρχω με τους φίλους μου μέχρι να προσεγγίζω το άλλο φύλο.
Ο κόσμος σας έχει ιδιαίτερη αγάπη, αδυναμία και δικαίως. Τόσα χρόνια του προσφέρετε συντροφιά κάθε Σάββατο με το « Στην υγειά μας» . Πως νιώθετε για αυτό; Θα συνεχίσετε την εκπομπή για τα επόμενα χρόνια;
Δε το ξέρει κάνεις αυτό, το θέμα είναι ότι όσο ο κόσμος το θέλει, γιατί ο κόσμος το θέλει όλο και πιο πολύ. Όχι απλώς δεν έχει κουραστεί, αλλά το θέλει όλο και περισσότερο. Έτσι δείχνει. Είτε γιατί το έχει συνηθίσει πια και δε μπορεί χωρίς αυτό, είτε γιατί οι κοινωνικές συνθήκες είναι έτσι που δε βγαίνει ο κόσμος έξω και μένει σπίτι. Έτσι, δεν έχω και το δικαίωμα να του το κόψω. Την αγαπάω πολύ αυτή την εκπομπή, την αγάπησα με τον καιρό και ο κόσμος δεν την αγαπάει την εκπομπή, την έχει ανάγκη. Πολύ περισσότερο κάθε τόσο, που κάνω εκπομπές οι οποίες έχουν έναν αρχειακό χαρακτήρα, να ναι καλά οι άνθρωπο οι οποίοι ανταποκρίνονται. Είναι εκπομπές αρχεία για να τα βλέπουμε στο μέλλον. Οπότε είμαι για τα γερά μπλεγμένος με την καλή έννοια και όσο είμαι καλά θα τη συνεχίζω αυτή την εκπομπή.
