ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ 2016-2017

Είναι ωραίο πράγμα να μεγαλώνεις στο σανίδι

Ο ξεχωριστός ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για το θέατρο, την υποκριτική, την παράσταση “Η Δίκη του Κ” σε σκηνοθεσία “Θωμά Μοσχόπουλου” στο θέατρο “Πόρτα“, τον ρόλο του, το κείμενο, την δικαιοσύνη, την επιστήμη, την τεχνολογία, την τηλεόραση και τα επόμενα του σχέδια.

Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;
​Κάποια πράγματα σε επιλέγουν δεν τα επιλέγεις. Από κεί και πέρα τεράστιο ρόλο παίζουν και οι γονείς. Ήμουν απ’τους τυχερούς που οι γονείς μου άκουσαν το θέλω μου κι όχι το δικό τους. Στα δεκαοχτώ μου λοιπόν, όταν έφτασε η ώρα του μηχανογραφικού, ήταν μονόδρομος το θέατρο.

Πολλές συνεργασίες στη μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο. Τι θα έλεγες ότι έχεις αποκομίσει από αυτές;
Δόξα το Θεό, ήταν πολύ όμορφα μέχρι στιγμής. Από κάθε συνεργασία μένει τουλάχιστον ένας συνάδελφος-φίλος-συγγενής. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως η “προίκα” μου μεγαλώνει. Ξέρετε, είναι ωραίο πράγμα να μεγαλώνεις στο σανίδι, ωριμάζεις πιο γρήγορα. Όσον αφορά την υποκριτική, στην αρχή, έπεφτα με τα μούτρα, να αποδείξω ότι μπορώ, ότι έχω κι άλλο. Τώρα καταλαβαίνω ότι η ουσία είναι στην αφαίρεση και στον σεβασμό στο κείμενο και κυρίως στους συναδέλφους σου. Δεν έχει σημασία πόσο μπορείς να κλάψεις ή να γελάσεις εσύ αλλά πόσο απαιτεί ο ρόλος.

Ποιο είναι το απαραίτητο προσόν για να γίνει κάποιος ηθοποιός;
Για μένα ηθοποιός είναι αυτός που ακούει και βλέπει στ’αλήθεια σε κάθε παράσταση για πρώτη φορά. Ηθοποιός είναι αυτός που όταν αρχίζει να καταπιάνεται με ένα κείμενο, επιστρέφει στην παιδικότητά του και ξανά γνωρίζει τον κόσμο ρωτώντας κι ανιχνεύοντας. Ηθοποιός είναι αυτός που όταν πάρει στα χέρια του ένα κείμενο το πρώτο του μέλημα δεν θα ναι να μετρήσει τις ατάκες του. Ηθοποιός είναι αυτός που η τέχνη του θα τον παιδεύει και θα ναι για εκείνον ότι πιο σημαντικό αλλά ταυτόχρονα έξω, στην κοινωνία δεν θα κουβαλάει αυτή την σημαντικότητα γιατί εν τέλει κανείς δεν πέθανε χωρίς θέατρο.

Υπήρχαν στιγμές που φοβήθηκες το επάγγελμα;
Πάρα πολλές φορές. Είτε επειδή βάλτωσα, στέρεψα από έμπνευση, είτε γιατί υπήρχα σ’ένα περιβάλλον που δε μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, είτε επειδή δεν είχα ούτε για Tο εισιτήριο του λεωφορείου, είτε γιατί φοβήθηκα το μετά. Σκέφτεσαι όμως πόσο σημαντικό είναι να παλεύεις για το όνειρο κι ο φόβος γίνεται πείσμα!

Η επιλογή του έργου «Η δίκη και Κ» αλλά και ο ρόλος σε αυτό πως προέκυψε;
Δύο καλοκαίρια πριν, στη Θεσσαλονίκη, στο Κ.θ.β.E. ανακοινώθηκε ακρόαση απ’ τον Θωμά Μοσχόπουλο για την Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων. Θυμάμαι ότι η ακρόαση μετατράπηκε σε πρόβα και μάλιστα καλή πρόβα, απ’αυτές που φεύγεις γεμάτος. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Κάπου στην περασμένη Άνοιξη λοιπόν, έλαβα ένα μήνυμα από εκείνον που με προέτρεπε να διαβάσω τη Δίκη του Κάφκα. Αυτό ήταν αρκετό για να φορτωθώ σ’ένα φορτηγό με τον σκύλο μου και να σας έρθουμε!

Υπάρχει συγκεκριμένη αιτία σύλληψης του Γιόζεφ Κ;
Ο Κ. συλλαμβάνεται αλλά μπορεί να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του. Αυτός όμως δεν αρκείται σ’ αυτό, μπλέκεται και συλλέγει μονίμως πληροφορίες προκειμένου να ανακαλύψει το γιατί. Δημιουργείται λοιπόν μια τεράστια ενοχή, τόση που σκέφτεται να καταγράψει αναλυτικά κάθε συμβάν της μέχρι τώρα ζωής ώστε να ανακαλύψει την αιτία. Μόνος του παγιδεύεται σε μια πληροφορία που σχεδόν ευγενικά του ανακοινώνεται.​

Ποια η σημασία της χρήσης μάσκας σε πολλούς ηθοποιούς;
Νομίζω ότι σ’έναν γκροτέσκο καφκικό εφιάλτη όπως σε αυτόν της Δίκης, μια μάσκα χωρίς στόμα που εν τέλει μιλάει μόνο να κορυφώσει μπορεί το αδιέξοδο του κ. Κ!

Ποιος ο ρόλος της της επιστήμης, της τέχνης αλλά και της θρησκείας στο έργο;
Η επιστήμη η τέχνη και η θρησκεία είναι οι τρεις βασικοί άξονες που καθορίζουν, εξελίσσουν ή καταστρέφουν τις ζωές μας. Είναι περίεργο το ότι όλες τους είναι δημιούργημα του ανθρώπου προσπαθώντας να καλύψουν τις ανάγκες του πνεύματος αλλά αν γίνει υπερχρήση τους έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο Κ περιφέρει το σώμα του ψάχνοντας, όμως καμιά δεν του δίνει τις απαντήσεις που θέλει. Νομίζω πάντως πως ο Κάφκα στην ουσία σχολιάζει ωραιότατα την καθεμιά απ’ αυτές!

Που οφείλεται κατά τη γνώμη σου η έλλειψη εμπιστοσύνης στην σημερινή κοινωνία;
Κάποτε οι αδερφές μου κρατούσαν ημερολόγιο και το κλείδωναν. Θυμάμαι ότι το κλειδί ήταν πολύτιμο για εκείνες, το έκρυβαν. Τώρα αγωνιούμε όλοι για το πώς θα κοινοποιήσουμε τις σκέψεις μας μαζεύοντας likes. Ζούμε μια υπερχρήση της τεχνολογίας που με τρομάζει αφάνταστα. Απομονωθήκαμε κοιτώντας τους κινούμενούς μας αντίχειρες. Αυτό, σε συνδυασμό με έναν βάλτο αξιών και άξιων ανθρώπων που να νοιάζονται για το εμείς, μας έκανε μόνους, κλειστούς, τάχα επαναστάτες, τάχα καχύποπτους. Χάθηκε η ουσιαστική επικοινωνία, είναι σαν ζητούμενο. Πώς λοιπόν να υπάρχει εμπιστοσύνη αφού δεν υπάρχει επικοινωνία!

Το κείμενο αν και γραμμένο το 1914 απεικονίζει το σήμερα. Τι το κάνει τόσο επίκαιρο;
Ο Κάφκα μας στήνει μια τεράστια παγίδα και σίγουρα θα γελάει εκεί που είναι που τα κατάφερε. Όπως ο Γιόζεφ Κ προσπαθεί να καταλάβει σε τί έφταιξε και ποιός είναι αυτός ο μηχανισμός που θα τον απεμπλέξει απ’τον εφιάλτη του. Έτσι κι ο αναγνώστης του βιβλίου προσπαθεί να καταλάβει τα δύσκολα νοήματα και να βρει συνέχεια απ’ το ένα κεφάλαιο στο άλλο. Τόσο που τελειώνει το βιβλίο και λες κάτι δεν κατάλαβα, ας το ξαναδιαβάσω. Είναι σα να μας ψιθυρίζει ο Κάφκα, μην προσπαθείς να εξηγήσεις την ζωή, ζήσε την…μην προσπαθείς να καταλάβεις το βιβλίο,διασκέδασέ το. Επίκαιρο θα είναι πάντα γιατί επίκαιρη θα ναι πάντα η ενοχοποίηση. Πάντα θα υπάρχουν γρανάζια και πάντα θα μπλεκόμαστε.

Αναφέρεται στην ελευθερία του ανθρώπου. Μπορεί κάποιος να ζει ελεύθερα σήμερα;
Μπορείς αρκεί να αποφασίσεις πώς θα αντιμετωπίζεις τα προβλήματα, ζώντας με αυτά ή αφήνοντάς τα να νικήσουν, αρκεί να θυμάσαι κάθε μέρα ότι έχεις πέντε αισθήσεις, αρκεί να ανακαλύπτεις κάθε στιγμή τις πολύ μικρές χαρές της ζωής.

Πιστεύεις στην δικαιοσύνη;
Πώς μπορώ να πιστεύω σ’ ένα αγαθό που αλλάζει από χώρα σε χώρα και που καθορίζεται απ’ το χρήμα;

Τηλεόραση θα ήθελες να κάνεις;
Τηλεόραση έκανα πέρυσι στην “εκδρομή” σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Πανταζούδη,φυσικά και θα ήθελα να ξαναπάρω μέρος σε μια τηλεοπτική σειρά που έχει κάτι να μου πει

Ποια τα επόμενα σου σχέδια για τη συνέχειας της σεζόν;
Δεν κάνω σχέδια. Κατέβηκα στην Αθήνα, απολαμβάνω την Δίκη του Κ και τα μαθήματά μου στον Βασίλη Διαμαντόπουλο και στον Ίασμο κι ότι είναι να έρθει θε να αρθεί​

Γεννήθηκα στη Ρόδο το 1992 και κατάγομαι από την μικρή αλλά πανεμορφη Σύμη. Είμαι απόφοιτη της σχολής Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε του τμήματος μηχανολογίας Αθηνών. Κατα τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων και συγκεκριμένα την χρονική περίοδο 2012-2015 υπήρξα μαθήτρια - ακροάτρια της Δραματικής σχολής του Ιάσμου. Η συχνή επαφή με το θέατρο και η παρακολουθηση θεατρικών παραστάσεων με οδήγησαν στην δημιουργία του θεατρικού Σάιτ Athens Art Theater καθώς συνειδητοποίησα την μαγεία του θεάτρου και την συμβολή του στην καθημερινότητα μας.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *