«Ο συγγραφέας είναι ένας ποιητή προφήτης»
Ο Σπουδαίος, ταλαντούχος, καταξιωμένος καλλιτέχνης Σταμάτης Κραουνάκης μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την παράσταση «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, στο θέατρο Τέχνης στην οποία πρωταγωνιστεί καθώς επίσης υπογράφει το λιμπρέτο και τη μουσική.
«Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» (Ροζέ Βιτράκ-1928) πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα από τον Κάρολο Κουν κατά την περίοδο 1973-74. Τι σας ώθησε στο ανέβασμα του μετά από τόσα χρόνια;
Το κλωθογύριζα καιρό. Είχα κλείσει τα δικαιώματα από το 2008, όλο ήταν να γίνει κι όλο καθυστερούσε. Ήταν μια πολύ δυνατή πρόκληση, να προχωρήσω την τέχνη μου σε κάτι που να αφορά την εποχή μας. Στην αγκαλιά του Θεάτρου Τέχνης, βρήκε μπαμπά και μαμά. Η Μαριάννα Κάλμπαρη και ο Πλάτωνας Μαυρομουστακος πήραν το πρώτο μου λιμπρέτο κι άρχισε η μάχη Νομίζω γίνανε όλα όπως άξιζε και στο έργο και κυρίως στην σημερινή του δραστικότητα. Έχουμε μια πολύ δυνατή πρόταση για το μουσικό θέατρο Τολμηρή , αιχμηρή και καίρια.
Ήταν πρόκληση για εσάς αυτή η επιλογή;
Ήταν .Ένα έργο πυκνό, πολυσήμαντο, σκληρό. Απαιτήθηκε υψηλό στάνταρ. Όλοι οι συνεργάτες. Κατ αρχήν οι δημιουργοί και κατόπιν οι θαυμάσιοι συντελεστές, εργαστήκαμε με ιδιαίτερο κάματο, για να έρθει στη σκηνή.
Το γεγονός ότι είναι πρώτη φορά που ανεβαίνει παγκοσμίως με τη μορφή μουσικού έργου τι στόχο έχει;
Ακούστε αυτό δημιούργησε μια αίσθηση. Eίμαστε σε μια στιγμή που δεν αρκεί η χώρα μας. Οφείλουμε να εξάγουμε. Είχαμε μια πρώτη ανταπόκριση από τους Γάλλους, ήταν φυσικό.Το θέατρο Τέχνης είναι ένας φορέας που οφείλει, να επικοινωνήσει αυτή τη στιγμή με την παγκόσμια πλατφόρμα.
Με την διεύθυνση της κυρίας Καλμπαρη , συνοψίζει μια δραστηριότητα πολύ ισχυρή. Ωραίες παραστάσεις. Τολμηρά εγχειρήματα. Πολλοί συνεργάτες του ξανά δημιουργούν νέα έργα, νέες παραστάσεις. Κάνουμε μια πρόταση , συντονισμένη, να πάρει υπόσταση η ιδέα μουσικό θέατρο, έξω από τις ανακυκλώσεις αλά ελληνικά, πετυχημένων μιούζικαλ.. Είχαμε κι άλλα εγχειρήματα όπως ´´Οι Δαιμονισμένοι ´´στο Εθνικό με μουσική του κυρίου Αμπατζη. Τι συμβαίνει ακριβώς; Η μουσική λειτουργεί σαν συγγραφέας. Κι έχουμε πια πολύ ικανούς εκτελεστές. Καμαρώνω στη δικιά μας παράσταση την επίδοση όλων των ερμηνευτών.
Ποια η πηγή έμπνευσης των κομματιών αλλά και των έργων σας γενικότερα;
Η κοινωνία, οι ανθρωπινές σχέσεις, η ζωή η ίδια. Αποικιοκρατία, εσωτερικός κοινωνικός εμφύλιος. Δολοφονία των νέων γενεών
Ένα ρόλος ιδιαίτερος. Πως τον προσεγγίσατε;
Με αθωότητα και ακολουθώντας της οδηγίες της σκηνοθέτιδας μου κατά γράμμα.
Είναι πάντα στόχος να συνδυάζετε το θέατρο με την μουσική;
Ναι , δεν είναι εύκολο, αλλά είναι θα έλεγα το πρώτιστο ενδιαφέρον μου για την τέχνη μου. Αποδίδω.
Η παράσταση δείχνει πως Το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί. Το πιστεύετε;
Δεν το δείχνει η παράσταση. Είναι η εποχή. Είναι η στιγμή που ζούμε. Αγκομαχάει μια κοινωνία . Ένας πλανήτης στα σίδερα. Ο συγγραφέας είναι ένας ποιητής προφήτης.
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Όχι, αλλά στέκομαι όρθιος με πίστη. Είμαστε υποχρεωμένοι να μην καταθέσουμε τα όπλα. Μάχη.
Ποια η προσφορά της τέχνης κατά τη γνώμη σας στην κοινωνία ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα μας αλλά και ο κόσμος γενικότερα;
Οφείλουμε να μεταγγίζουμε ιδέες, μαχητικότητα. Δεν φτάνει η γκρίνια και η διαπίστωση. Οι κοινωνίες θα εκραγούν. Η τέχνη, οφείλει να λειτουργεί προφητικά δραστικά ακαριαία.
Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον μετά το τέλος της παράστασης;
Ναι. Αλλά αυτή τη στιγμή και για όσο τρέχει, κι έχει ακόμα ζωή, Δεν θέλω να ασχοληθώ με τίποτε άλλο. Της είμαι αφοσιωμένος.
