“Συνοδοιπορώ και αγωνίζομαι μαζί με υπέροχους συνεργάτες.”

Η ηθοποιός Μαρία Καβουκίδου μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την παράσταση  «Αντιγόνη, η αληθινή ιστορία» σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη, τον ρόλο της, το θέατρο, τα αρχαία ελληνικά κείμενα  και τα επόμενα σχέδια της

Μετά τις παραστάσεις  «Μεταξωτές Γυναίκες» και «Να με θυμάσαι»     σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη, πρωταγωνιστείτε στη νέα θεατρική παράσταση «Αντιγόνη, η αληθινή ιστορία» στο Ίδρυμα Μιχάλης   Κακογιάννης.  Πως   ξεκίνησε η συνεργασία σας με την κα Πεφάνη;
Θα ΄θελα να σας πω πως δεν έχω τον κύριο ρόλο στην παράσταση. Δεν αγωνίζομαι ως…  πρώτη. Έχω όμως την βεβαιότητα πως συνοδοιπορώ και αγωνίζομαι μαζί με υπέροχους συνεργάτες. Η γνωριμία μου με την Βάνα ξεκίνησε πριν περίπου είκοσι χρόνια. Μέσα σ΄αυτό το διάστημα χανόμαστε και βρισκόμαστε όπως συμβαίνει με τους περισσότερους συναδέλφους. Σε μια από αυτές τις συναντήσεις μου πρότεινε να συνεργαστούμε. Κι όταν οι συνεργασίες είναι έντιμες, ευδοκιμούν και γεννιούνται καινούργιες. 

Το έργο είναι  βασισμένο στο αρχαίο κείμενο ή διασκευή;
Όχι, είναι ένα καινούργιο έργο , δεν είναι βασισμένο στο αρχαίο κείμενο 
και δεν είναι διασκευή της ”Αντιγόνης ” του Σοφοκλή.

Σε τι ρόλο σας βλέπουμε;
Στον ρόλο της ”Μήδειας”

Πως πρέπει κατά τη γνώμη σας να προσεγγίζονται τα αρχαία κείμενα;
Θα ΄θελα να μπορούσα έχοντας την καθαρότητα, την αθωότητα ενός   παιδιού να τα  προσεγγίζω απλά, σαν να διάβαζα ένα παραμύθι. Να μην   τα φορτώνω με βάρος. Το βάρος της ιστορίας τους, των αναλύσεων, των   συγγραμμάτων, των κριτικών, των παραστάσεων (χωρίς επ΄ουδενί να   υποτιμώ τίποτα, αντίθετα ακατέργαστη εγώ πολλά από αυτά θαυμάζω).   Εκείνα, τα κείμενα, μόνα τους, να με ξαφνιάζουν, να με συγκινούν, να με   μαθαίνουν, να με θαμπώνουν. Κι όσο θα μεγαλώνω ανατρέχοντας σ΄αυτά   να υπάρξουν στιγμές που θα μου κλείσουν το μάτι και θα με λυτρώσουν.

Τι κάνει αυτά τα έργα επίκαιρα και διαχρονικά;
Θα σας απαντήσω μ΄ένα απόσπασμα από το ‘’Αξιον Εστί” του Οδυσσέα Ελύτη.

Και αυτός αλήθεια που ήμουνα
Ο πολλούς αιώνες πριν
Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά
Ο άκοπος απ’ τον ουρανό
ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν.

Ποιος ο στόχος της παράστασης;
Τι άλλο από το να μάθετε την αληθινή ιστορία της ”Αντιγόνης” …

Ποια η συμβολή του θεάτρου και γενικότερα της τέχνης στην κοινωνία   και στην καθημερινότητα της;
Ο Τάσος Λιγνάδης αναφέρει πως το θέατρο είτε το θέλουμε είτε όχι είναι   ίσα ή αντίστροφα ανάλογο με την ζωή, που και την καθρεφτίζει και καθρεφτίζεται πάνω της. Αν ο καθρέφτης είναι κανονικός ή παραμορφωτικός αυτό δεν αλλάζει την σχέση αναφοράς. Νομίζω λοιπόν πως η τέχνη συμβάλει στην υπενθύμιση, στην κριτική, στην επιβεβαίωση    ή στην απόρριψη, μα και στο όνειρο, στη φαντασία, στην διαφυγή,  στο γέλιο και   στην αγάπη.

Η παράσταση μετά το τέλος του κύκλου της στο Μιχάλης Κακογιάννης , 
θα περιοδεύσει σε άλλα μέρη ;
Αρχικά δεν υπάρχει αυτή η σκέψη αλλά είναι κάτι που δεν αποκλείεται.

Επόμενα σχέδια πέρα από αυτή την παράσταση;
Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος…