Πέθανε ο ποιητής Γιάννης Δάλλας
Έφυγε σήμερα από την ζωή ο ποιητής Γιάννης Δάλλας σε ηλικία 96 ετών.
Ο Γιάννης Δάλλας γεννημένος το 1924, ήταν Έλληνας ποιητής, νεοελληνιστής συγγραφέας, δοκιμιογράφος, πανεπιστημιακός δάσκαλος και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας.
Γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα της Πρέβεζας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση. Καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ανέκαθεν υπήρξε ένας αξιόλογος αριστερός διανoούμενος, με ορισμένες παρεμβάσεις στα κοινά θέματα. Έχει λάβει βραβεύσεις από τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία, εξέδωσε σειρά συγκεντρωτικών μελετημάτων ενώ συστηματική υπήρξε η φιλολογική και μεταφραστική του ενασχόληση με την ποίηση των αρχαίων Λυρικών των αρχαϊκών αιώνων.
Το ποιητικό του έργο φαίνεται να συγγενεύει με τον Μίλτο Σαχτούρη και τον Τάκη Σινόπουλο διατηρεί με τρόπο κατορθωμένο τον αυτοδύναμο χαρακτήρα του. Στα ποιήματά του υπάρχει το στοιχείο της φυσιολατρείας, αλλά και του παράλογου, κατά τον Λίνο Πολίτη. Κατά τον Mario Vitti o Δάλλας “ξεκίνησε με θέματα κοινωνικά, ακόμη παρόντα στην Απόπειρα Μυθολογίας (1952), όπου το κακό είναι παντοδύναμο και φρικιαστικό.
Ποίηση
“Federico Garcia Lorca”. Αθήνα: Μαυρίδης, 1948. “Εφτά πληγές”. Μαυρίδης, 1950. “Απόπειρα Μυθολογίας”. Δαμιανάκης, 1952. “Κυκλοδίωκτα”. Κακουλίδης, 1956 “Πόρτες εξόδου”. Γιάννενα: Ενδοχώρα, 1962. “Εξαγορά”. Γιάννενα: Ενδοχώρα, 1965. “Ανατομία”. Αθήνα: Κείμενα, 1971. “Το τίμημα.” Αθήνα: Κείμενα, 1981. “Ο ζωντανός χρόνος”. Αθήνα: Κείμενα, 1985. “Δόκιμος σε συντεχνία”. Αθήνα: Στιγμή, 1986. “Ο ποιητής και το ποίημα”. Φλώρινα: Βιβλιοθήκη Πιτόσκα-Βάρνα, 1988. “Ποιήματα 1948-1988″. Αθήνα: Νεφέλη, 1990. “Αποθέτης”. Αθήνα: Συνέχεια, 1993. Γαβριηλίδης, 2005. “Στοιχεία ταυτότητας”. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 1999. “Γεννήτριες”. Αθήνα: Εκδόσεις Τυπωθήτω, 2004. “Περίακτος”. Αθήνα: Εκδόσεις Τυπωθήτω, 2011. “Ποιήματα 1988-2013″. Αθήνα: Νεφέλη, 2014. Υστερόγραφα. Αθήνα: Ηριδανός, 2015. Πρωθύστερα. Αθήνα: Ηριδανός, 2018.
Μελέτες – Υπόλοιπο έργο Υπερβατική συντεχνία.
Αθήνα: Κοντός, 1958. Καβάφης και ιστορία: αισθητικές λειτουργίες. Αθήνα: Ερμής, 1974. Αρχαίοι λυρικοί Α’: Ιαμβογράφοι. Κείμενα, 1976. Εισαγωγή στην ποιητική του Μίλτου Σαχτούρη. Αθήνα: Κείμενα, 1979. Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική. Αθήνα: Στιγμή, 1984. Στο ρεύμα του ποταμού. Αθήνα: Ερμής, 1986. (επανέκδοση: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2004). Ο ελληνισμός και η θεολογία στον Καβάφη. Αθήνα: Στιγμή, 1986. Σπουδές στον Καβάφη. Αθήνα: Ερμής, 1987. Η δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη. Αθήνα: Κέδρος, 1988. Πλάγιος λόγος: Δοκίμια κριτικής εφαρμογής. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη, 1989. Η ποιητική του Ανδρέα Κάλβου. Αθήνα: Κέδρος, 1994. Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης. Αθήνα: Κέδρος, 1997. Ο κλασικισμός του Ανδρέα Κάλβου: η αρχαία βάση και η υπέρβασή της. Αθήνα: Σοκόλης, 1999. Ρώμος Φιλύρας, ο ιδαλγός της ουτοπίας. Αθήνα: Σοκόλης, 1999. Εις τα άγια νήπια. Ρωμανού του Μελωδού. Αθήνα: Απόστροφος, 1999 Ευρυγώνια. Αθήνα: Εκδόσεις Νεφέλη, 2000. Ζήσης Οικονόμου, μια ποίηση εναντίον του ρεύματος. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. Κωνσταντίνος Θεοτόκης: κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας. Αθήνα: Σοκόλης, 2001. Τα δημώδη των αρχαίων – Αττικά συμποτικά. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. Επιγράμματα – Προς Τελχίνες. Καλλίμαχου. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. Αρχαίοι λυρικοί: Χορικολυρικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2003. Επιγράμματα – Προς Τελχίνες. Καλλίμαχου. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. Η σημασία και η χρήση ενός συμβόλου: η «Μαϊμού» στα κείμενα του Βάρναλη. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2003. Αρχαίοι λυρικοί: Χορικολυρικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2003. Σκαπτή ύλη από τα Σολωμικά μεταλλεία. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2004. Αρχαίοι λυρικοί: Μελικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2004. “Χρονοδείκτες”. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2004 Από την ύπαρξη στην συνύπαρξη. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2008. Σολωμός και Κάλβος. Δύο αντίζυγες ποιητικές της εποχής. Αθήνα: Εκδόσεις Νόηση, 2009. Συνεκδοχές. Αθήνα: Εκδόσεις Ίκαρος, 2010. Σύμμεικτα, Αθήνα, Εκδόσεις Gutenberg, 2014.
ΠΗΓΗ:parallaximag.gr
