«Αν κρατήσουμε τον πολιτισμό μας, θα νικήσουμε»

Η αγαπημένη ηθοποιός Έφη Πίκουλα μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για το ξεκίνημα της πορείας της στην υποκριτική, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση , το θέατρο , την κωμωδία και το δράμα, την τηλεοπτική σειρά «Λάμψη» στην οποία πρωταγωνιστούσε για 10 χρόνια, τον κινηματογράφο του ’80 , τα σημερινά θεατρικά ανεβάσματα , το θεατρικό εργαστήρι στο Δήμο Βριλησσίων και τη σκηνοθεσία με την οποία ασχολείται τα εννέα τελευταία χρόνια και τη συμβολή του θεάτρου και της τέχνης στο σήμερα.

Πως ξεκίνησε η πορεία σας στην υποκριτική και στον ελληνικό κινηματογράφο;
Τελειώνοντας το σχολείο , ήθελα να σπουδάσω σε δραματική σχολή χωρίς να έχει μπει στο μυαλό μου καλά το γεγονός ότι θα γίνω ηθοποιός. Μπαίνοντας στη σχολή , επειδή είχα καλούς δασκάλους, γίνονταν τότε κάποια σίριαλ στην ΕΡΤ και στην ΥΕΝΕΔ , με έπαιρναν και κάναμε κάποια γυρίσματα κατά τη διάρκεια της τριετίας της φοίτησης μου. Για να βγάζω τα έξοδα της σχολής , έκανα μεταγλωττίσεις στο «Σπίτι στο λιβάδι», ερμήνευα τη Μαίρη και τη Λόρα για ένα διάστημα. Σιγά σιγά άρχισα να δέχομαι προτάσεις. Τελειώνοντας από τη δραματική σχολή , η πρώτη μου επαφή με την τηλεόραση ήταν στην τηλεοπτική σειρά «Η μάχη των πελαργών» του Τζέιμς Πάρις , με το Νίκο Γαλανό και τον Γιάννη Κατράνη. Μια ωραία παραγωγή με αφορμή το 1940. Ήταν ένα σίριαλ το οποίο πήγε πολύ καλά. Αμέσως μετά με είδε ο Νίκος Φώσκολος και μου έκανε την πρόταση να παίξω στα «Άγρια Νιάτα» , μία ταινία που έκανε με νέα παιδιά. Αυτή ήταν η αρχή. Από εκεί και πέρα μπήκα στην παραγωγή του Γιώργου Καραγιάννη , που σήμερα έχει τα Κάπα Στούντιος ,είναι και κουμπάρος μου και έτσι έκανα μία σειρά από ταινίες. Με είδε ο Δαλιανίδης με τον οποίο έκανα επίσης κάποιες ταινίες . Παράλληλα έπαιξα και σε κάποια άλλα σίριαλ. Το 1986 παντρεύτηκα με τον Τάκη Βουγιουκλακη. Συνέχισα να είμαι σε τηλεοπτικές σειρές στην ΕΡΤ. Έπειτα ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση, ο ρόλος μου στη Λάμψη και τώρα έχω ένα θεατρικό εργαστήρι και σκηνοθετώ διάφορες ωραίες δουλειές στο Δήμο Βριλησσίων.

Στις ταινίες σας βλέπαμε τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους. Τι θα λέγατε ότι σας ταίριαζε περισσότερο η κωμωδία ή το δράμα;
Μου αρέσει πολύ η κωμωδία γιατί έχω πολύ χιούμορ στη ζωή μου και όλα τα αντιμετωπίζω με αυτό. Αλλά μου αρέσει και το δράμα εξίσου. Κωμωδία χωρίς γέλιο και γέλιο χωρίς κλάμα δεν γίνεται. Αυτό το πάντρεμα που είχε κάνει ο Νίκος Φώσκολος στη Λάμψη στο ρόλο της υπηρέτριας, από το κωμικό να περνάς στο δραματικό ήταν ό,τι καλύτερο για μένα.

Παίζατε για 10 χρόνια στην Λάμψη η οποία ήταν από τις σειρές που αγαπήθηκε από το κοινό καθώς  έκανε τεράστια επιτυχία στην ελληνική τηλεόραση. Ξεχώρισε αυτή δουλειά για σας;
Πάρα πολύ. Το καθημερινό είναι αρκετά δύσκολο και έτσι μπήκα σε βαθιά νερά να κολυμπήσω. Έμαθα να δουλεύω με γρήγορους ρυθμούς και  να εναλλάσσονται τα συναισθήματα μου. Είχε ενδιαφέρον, δεν ήταν κάτι συνηθισμένο, ήταν δύσκολο και μένα μου αρέσουν τα δύσκολα. Βέβαια κουράστηκα την πρώτη πενταετία, διότι κάθε μέρα έπρεπε να διαβάζω σελίδες για την επομένη που είχαμε γύρισμα . Ήταν εξουθενωτικό. Αλλά είναι αυτό που λέμε μπήκε το νερό στο αυλάκι. Μου άρεσε πάρα πολύ και απέδιδα κιόλας. Αν και με κούρασε, η Λάμψη μου έδωσε μεγάλη χαρά. Ολοκληρώθηκα μέσα από εκεί. Το γύρισμα ήταν με τρεις κάμερες . Η σκηνή γυριζόταν με θεατρικό στυλ. Οπότε στηνόταν θεατρικά και ήταν σα να έκανα θέατρο.

Βλέπουμε κυρίως τα Σαββατοκύριακα ελληνικές ταινίες στις όποιες πρωταγωνιστείτε σε επανάληψη. Τις παρακολουθείτε τώρα μετά από τόσα χρόνια;
Όχι δεν τις βλέπω, δεν θέλω. Τις είχα δει μια φορά και  παρατήρησα ατέλειες, ο εαυτός μου δε μου άρεσε και πολύ και είπα αυτές είναι για τον κόσμο.

Αυτές όμως οι ταινίες έχουν κάνει επιτυχία και μέχρι σήμερα ο κόσμος τις βλέπει και διασκεδάζει μέσα από αυτές. Τι είχαν κατά τη γνώμη σας που τις έκαναν τόσο αγαπητές ;
Αυτές οι ταινίες της δεκαετίας του 80 αποτύπωναν την εποχή. Τα θέματα τους ήταν παρμένα από την καθημερινότητα. Είχαν μία σφραγίδα ελληνικότητας και ο σκοπός αυτών των ταινιών δεν ήταν ο προβληματισμός του θεατή . Οι κωμωδίες στόχευαν καθαρά στη διασκέδαση και στο γέλιο και οι δραματικές στη συγκίνηση του θεατή. Ο κόσμος αγάπησε αυτές τις ταινίες γιατί έβλεπε μέσα από αυτές τον εαυτό του. Πολλές φορές ήταν βέβαια και διδακτικές καθώς υπήρχε επίσης και μία κάθαρση όπως στην αρχαία τραγωδία.

Εσείς παίζατε στην τηλεόραση μέχρι και το 2009 γιατί σταματήσατε τις εμφανίσεις σας από το τηλεοπτικό γυαλί;
Το 2009 μου έγινε η πρόταση από τον Δήμο Βριλησσίων και από τότε άρχισα να σκηνοθετώ. Ξεκίνησα με το έργο « Με δύναμη από την Κηφισιά» με τέσσερα κορίτσια και από εκεί ξεκίνησε μία πορεία. Επειδή μου αρέσει η ελληνική κωμωδία, έπαιρνα κομμάτια και τα διασκεύαζα. Φέτος διασκευάζω το «Σάντα Τσικίτα» του Σακελλάριου. Κάνω μία διασκευή δική μου φέρντοντας τα έργα λίγο στο σήμερα.

Είχατε προτάσεις για τηλεόραση;
Είχα προτάσεις για τηλεόραση , δεν ήταν όμως ισάξιο κάτι μετά τη «Λάμψη». Σε κάποια γκεστ που έκανα μετά τη Λάμψη δεν έμεινα ευχαριστημένη για να πω την αλήθεια και έτσι το σταμάτησα. Δεν ήθελα άλλο τηλεόραση.

Στο θέατρο θα θέλατε να ερμηνεύσετε κάποιον ρόλο;
Αν τύχει κάτι καλό δεν θα πω όχι. Την αγαπάω τη δουλειά μου. Αλλά αυτή τη στιγμή νιώθω πληρότητα με αυτό που κάνω. Με τη σκηνοθεσία η χαρά είναι διπλή.

Τα νέα παιδιά πως τα βλέπετε;
Τα παιδιά τα οποία έχω στην ομάδα , τα βλέπω αξιόλογα, καλλιεργημένα με μόρφωση, επίπεδο, γνώστες του θεάτρου, παρακολουθούν θέατρο, τους αρέσει να βλέπουν και να κάνουν θέατρο και αυτό είναι ό,τι καλύτερο.

Παραστάσεις παρακολουθείτε;
Βέβαια, παρακολουθώ όσο μπορώ. Από μικρό παιδί παρακολουθώ παραστάσεις και το θέατρο το αγαπώ πάρα πολύ.

Πως κρίνετε τα νέα ανεβάσματα;
Μου αρέσει που διασκευάζονται παλιές ελληνικές κωμωδίες όπως του Σακελλάριου. Νομίζω ότι εκεί έχουμε μείνει περισσότερο, σε αυτούς τους παλιούς και εκεί γίνονται διασκευές. Δεν  βλέπω κάτι καινούργιο στο θέατρο. Όπως και στη μουσική , τα τραγούδια που ζήσαμε και αγαπήσαμε, γίνονται καινούργιες διασκευές και ενορχηστρώσεις και αρέσουν ακόμα , έτσι και οι ταινίες οι παλιές.

Πλέον ασχολείστε με την σκηνοθεσία;
Ναι και είναι διπλή η χαρά και η δημιουργία. Βλέπω τα παιδιά που παίζουν και είναι σα να βλέπω τον εαυτό μου. Αυτή η αίσθηση της δημιουργίας με συνεπαίρνει.

Η πρώτη συμβουλή που δίνετε στα παιδιά που έρχονται για να μάθουν και να παίξουν θέατρο , ποια είναι;
Δύο βασικά πράγματα που έμαθα από τους δασκάλους μου, να πειθαρχείς στο σύνολο και να έχεις ήθος. Γιατί ηθοποιός σημαίνει ποιώ ήθος.

Σας λείπουν στιγμές από τις συνεργασίες και τις δουλειές που έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Όχι. Καταρχάς δεν βλέπω τις ταινίες γιατί έχω ένα καλό- κακό, δεν μου αρέσει το παρελθόν και δεν γυρίζω πίσω σε αυτό. Ό,τι έγινε, έγινε καλώς ή κακώς, με τα λάθη του όλα. Προχωράμε παρακάτω.

Βλέποντας την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και στον κόσμο γενικότερα, το θέατρο και η τέχνη τι ρόλο μπορεί να παίξουν σε αυτό;
Εάν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν, από ότι ξέρουμε και ό,τι έχουμε μάθει, τότε με τον πόλεμο του 1940 , άνθισε η επιθεώρηση και το θέατρο. Αυτή τη στιγμή με την κρίση όλα τα θέατρα δουλεύουν και τα καλά ακόμα περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο. Ο κόσμος έχει βρει διέξοδο στον πολιτισμό. Και αν κρατήσουμε τον πολιτισμό μας, πιστεύω ότι θα νικήσουμε. Βλέπω πόσα παιδιά έρχονται στην ομάδα και θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο και είναι απίστευτο. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται και στην κρίση που περνάμε. Διότι δεν περνάμε κρίση οικονομική αλλά κρίση αξιών. Οπότε ο κόσμος και τα νέα παιδιά βρίσκουν αδιέξοδο στο θέατρο. Ή θα συμμετάσχει κάποιος σε μία παράσταση ή θα πάει να δει θέατρο σαν θεατής