“ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑ ΟΥΤΕ ΠΡΟΔΩΣΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ”
Ο μοναδικός , αγαπημένος ηθοποιός Γιώργος Βασιλείου μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την παιδική του ηλικία. το θέατρο , την υποκριτική , την τηλεοπτική σειρά από την οποία αγαπήθηκε από τον κόσμο “Καλημέρα Ζωή”, το Νίκο Φώσκολο, την εμπειρία του στην πολιτική, την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην χώρα, τον φίλο, ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Μακρή , τις συνεργασίες του μαζί του και τη νέα παράσταση “οικογένεια Σόιμπλε”.
Τι σας έκανε να εργάζεστε παράλληλα με το σχολείο στα παιδικά σας χρόνια;
Πολλοί ήταν οι λόγοι και θα άθελα πολλές σελίδες για να απαντήσω ορθά…. Επιγραμματικά όμως θα μπορούσα να πω πως ένα παιδί που μεγαλώνει στην επαρχία σε κλειστό περιβάλλον και με οικογενειακά προβλήματα, αν θέλει να σταθεί στα πόδια του και να ανδρωθεί πρέπει να βρίσκει τρόπους που να τον κάνουν δυνατό και ανεξάρτητο αγωνιστή ηθικά και υλικά….Τότε μόνο αποκτά αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα και τόλμη για να αντιμετωπίσει έντιμα και θαρραλέα το μέλλον.
Η υποκριτική ήταν επαγγελματικός μονόδρομος για σας ή σας ενδιέφερε και κάτι άλλο;
Ήταν πρώτα και πάνω απ΄όλα ανάγκη επικοινωνίας με τον άνθρωπο και η τέχνη είναι ο καλύτερος μονόδρομος για να το πετύχεις αυτό. Ποτέ δεν υπήρξα φανατικός κυνηγός του χρήματος. Δεν ήταν ο στόχος μου αυτός ποτέ. Ήμουν πάντα λιτός στην ζωή μου και μου αρκούσαν πάντα αυτά που μου αναλογούσαν από την τέχνη μου. Φυσικά ήταν άλλες οι εποχές, Η διαχείριση των πραγμάτων παίζει σπουδαίο ρόλο στην πορεία μας φτάνει να είναι σωστό το ζύγι στην πλάστιγγα της καθημερινότητάς μας.
Ο ρόλος σας μέσα από την καθημερινή σειρά του Νίκου Φώσκολου «καλημέρα ζωή» σας καθιέρωσε ως το πρότυπο αστυνομικού για το ελληνικό κοινό. Ήταν καθοριστικός ο ρόλος αυτός για την καριέρα σας;
Φυσικά και ήταν… και όχι μόνο καθοριστικός… ήταν και λυτρωτικός θα έλεγα για μένα και την πορεία μου… Μην ξεχνάμε ότι η πορεία μου στην τέχνη είναι 44 ολόκληρα χρόνια ως τώρα, πριν και μετά το «καλημέρα ζωή» υπηρετώντας σχεδόν όλες τις μορφές της υποκριτικής τέχνης. Τα 13 χρόνια από αυτά τα 44 ήταν αυτή η σειρά που πραγματικά στιγμάτισε την καλλιτεχνική μου πορεία και είμαι περήφανος γιαυτό…. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ήθελε αντοχή, πείσμα και πολλή σκληρή δουλειά ένα καθημερινό τηλεοπτικό σήριαλ με τόση ένταση και πάθος που κράτησε το ενδιαφέρον των θεατών τόσα χρόνια αμείωτο. Ο Νίκος ο Φώσκολος ήταν ο μεγάλος δάσκαλος, θα υπάρχει πάντα για μένα και θα τον ευχαριστώ που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία να ανακαλύψω τον εαυτό μου μέσα από εκείνον τον Νίκο.. που έβλεπε ποιο μπροστά από τους ερμηνευτές του και ήξερε να γκρεμίζει τα συρματοπλέγματα της υποκειμενικής αλήθειας με θάρρος, τόλμη και γνώση.
Αποκαλείτε το Νίκο Φώσκολο μεγάλο δάσκαλο. Τι αποκομίσατε από αυτή σας την σχέση και γιατί του αποδίδετε αυτό τον χαρακτηρισμό;
Νομίζω ότι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δίνετε στην προηγούμενη απάντησή μου. Θα μπορούσα να προσθέσω ότι από τον Νίκο Φώσκολο δεν αποκόμιζες απλά…. Έπαιρνες μαθήματα για την ύπαρξή σου ως καλλιτέχνης που θωράκιζαν τα εκφραστικά σου μέσα….. Ρίξτε μια ματιά ποιοι ηθοποιοί στο παρελθόν δικαιώθηκαν γιατί τον πίστεψαν και άφησαν την επιτυχία τους στα χέρια του…. Αυτό μαρτυράει πολλά.
Μετά από μία επιτυχημένη πορεία στην υποκριτική, στραφήκατε στην πολιτική. Εκλεχθήκατε βουλευτής. Πως πήρατε αυτή την απόφαση;
Η ενασχόλησή μου με τα κοινά ξεκινά από πολύ παλιά….. Τόσο στο συνδικαλιστικό όργανο του κλάδου μου ΣΕΗ…όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν έγινε ξαφνικά και αναιτίως… η πρόταση που μου έγινε για την κεντρική πολιτική σκηνή ήταν τιμητική και την αποδέχτηκα με επιτυχία χωρίς σπόνσορες και προωθητικές δυνάμεις… Η μόνη μου δύναμη ήταν η αγάπη των συμπολιτών μου που με τίμησαν με την προτίμησή τους και την εμπιστοσύνη τους και εγώ ως όφειλα δεν τους πρόδωσα ποτέ.
Μετανιώσατε ποτέ για αυτή σας την επιλογή;
Το ότι οι συμπολίτες μου με τίμησαν με το ανώτατο αιρετό αξίωμα είναι για μένα διπλά περίσσια τιμή…. Το ότι γνώρισα όμως στον χώρο της πολιτικής που θα έπρεπε να είναι λειτούργημα και προσφορά απέναντι στους πολίτες τόσο εαυτουλισμό, πολιτικό εκμαυλισμό και δηθενισμό…. ναι το μετάνιωσα… γιατί εγώ σπούδασα και υπηρέτησα σε όλη μου την ζωή την , τέχνη της υποκριτικής και όχι της ωμής υποκρισίας. Απεχθάνομαι την υποκρισία και το ψέμα γιατί σκοτώνει. Η υποκριτική τέχνη δίνει ζωή. Γιαυτό και το μετάνιωσα… γιατί βρέθηκα ξαφνικά σε έναν κόσμο που αλλιώς τον φανταζόμουν.
Μετά από αυτή την εμπειρία σας , πόσο δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη, μετά από μία πολιτική δοκιμασία να επιστρέφει στην πρότερη δουλειά του;
Ποτέ δεν εγκατέλειψα την δουλειά μου. Δεν την πρόδωσα ποτέ. Πάντα την κουβαλούσα μέσα μου ζωντανή… Ήμουν πάντα καλλιτέχνης γιαυτό και έφυγα αλώβητος και καθάριος από την πολιτική. Άλλωστε το χρονικό διάστημα που απείχα υποχρεωτικά από το θέατρο και την τέχνη μου λόγο του ασυμβίβαστου που ίσχυε τότε ήταν μικρό. Όσο για την εμπειρία που είπατε…. αυτή ακριβώς η ίδια η έννοια της εμπειρίας, ακόμη κι αν είναι αρνητική και κόντρα στα πιστεύω σου, σε οπλίζει και σου δίνει περίσσια δύναμη να φωνάξεις την αλήθεια με τόλμη ακόμη πιο δυνατά μέσα από την τέχνη σου. Δεν είναι συνεπώς καθόλου δύσκολο για έναν πραγματικό καλλιτέχνη να επιστρέψει στην δουλειά του μετά από όποια δοκιμασία κι αν περάσει γιατί απλούστατα δεν φεύγει ποτέ επί της ουσίας για να πρέπει να επιστρέψει σε αυτή. Εγώ την ψυχή μου στον διάβολο δεν την πούλησα ποτέ. Όσοι το έκαναν ας απολογηθούν… γιατί θέλουν δεν θέλουν θα απολογηθούν κάποια στιγμή…. Το δίκαιο της φυσικής τάξης των πραγμάτων ισχύει για όλους αργά η γρήγορα. Ευτυχώς… ή … δυστυχώς.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας είναι δύσκολη. Είστε αισιόδοξος;
Θα έλεγα ότι η κατάσταση δεν είναι απλώς δύσκολη …Είναι απελπιστική και απογοητευτική συνάμα και ιδιαίτερα για τους νέους μας… Εγώ από την φύση μου είμαι αισιόδοξος και δεν καταθέτω εύκολα τα όπλα…. Αυτό όμως αρκεί;;; Οι νέοι άνθρωποι είναι το θέμα να δικαιωθούν. Πώς θα γίνει όμως αυτό όταν βάλλονται από παντού αλύπητα;;; Όταν νοιώθουν ότι προδόθηκαν από την γενιά των ίδιων των πατεράδων τους που δεν σεβάστηκαν το μέλλον τους; Θα ήθελα να βρω και να δώσω μιαν ευχή πέρα από την αισιοδοξία που να ήταν όμως πιο πρακτική, αλλά δυσκολεύομαι να την βρω. Ας ευχηθώ λοιπόν η αισιοδοξία… να βρει τρόπο να βγάλει τα παιδιά μας από τις συμπληγάδες της ντροπής του σήμερα και να αρμενίσουν ξανά ως πολίτες του κόσμου στα νερά της ελπίδας, της ελευθερίας, της ανάπτυξης και της προόδου.
Στο θέατρο σας βλέπουμε στο πλευρό του Γιώργου Μακρή. Γνωρίζεστε χρόνια;
Ναι γνωρίζω τον Γιώργο από τα πρώτα του βήματα στην τέχνη. Τον στηρίζω λοιπόν… γιατί πιστεύω σ΄αυτόν και στο ταλέντο του. Και το υποκριτικό και το συγγραφικό.
Έχετε ξανά συνεργαστεί τηλεοπτικά και θεατρικά με τον κύριο Μακρή. Τι πιστεύεται ότι σας συνδέει;
Φυσικά και συνεργαστήκαμε και πάντα με επιτυχία… Και στο θέατρο ΑΡΩΝΗ στην Αθήνα και στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ στον Πειραιά όπως και δυο σαιζόν σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Τηλεοπτικά μην ξεχνάμε ότι είχα τον Γιώργο στο “Καλημέρα ζωή” για χρόνια και πάντα σε διαφορετικούς και δύσκολους ρόλους όπως τον ήθελε ο Νίκος Φώσκολος και ερμήνευε πάντα με επιτυχία τους ρόλους όσο διαφορετικοί κι αν ήταν μεταξύ τους κάθε φορά σε διαφορετική ιστορία. Όσο για το τι μας συνδέει και πέρα από αυτά που ανέφερα πριν…. Ο Γιώργος είναι δυνατός και πεισματάρης αγωνιστής… και για να κάνω και λίγο χιούμορ λέγοντας την αλήθεια…. μου μοιάζει σε αυτό… Νοιώθω ότι είναι και λίγο μαθητής μου. Πάντα μου άρεσε να στηρίζω τους νεότερους στον χώρο μας πόσο μάλλον τον Γιώργο που κάναμε από παλιά μαζί πάντα επιτυχίες. Ο Γιώργος ξέρει και να σέβεται και να τιμάει τους συνεργάτες του.. ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ. Εύχομαι στο μέλλον όσο κι αν οι εποχές είναι δύσκολες για ιππότες να δικαιωθεί όσο του αξίζει γιατί πραγματικά του αξίζει από κάθε πλευρά. Εγώ θα τον στηρίζω πάντα και όσο μπορώ.
Φέτος θα σας δούμε σε μία κωμωδία « Οικογένεια Σόι-μπλε» του Γιώργου Μακρή. Ποιός είναι ο ρόλος σας;
Η παράστασή μας είναι μια σπαστή επιθεώρηση γιαυτό και την λέμε “Κωμωδία ή επιθεώρηση” “ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΪΜΠΛΕ” και που όλα είναι αλληλένδετα στην εξέλιξή τους. Χαρακτηριστικοί τύποι του περασμένου αιώνα που όλα όμως αναφέρονται στο σήμερα σαν να είναι προφητικός ο λόγος. Σε ένα από αυτά τα σπαστά θεατρικά νούμερα υποδύομαι τον ΓΕΡΟΝΤΑ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΛ που προβλέπει τα δεινά που θα περάσει και θα περνάει η ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ μας, με πολύ χιούμορ μεν , μα και συνάμα καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους.
Με τρεις λέξεις, τι θα λέγατε στον κόσμο για να έρθει να δει την παράσταση;
Θα κυριολεκτήσω λοιπόν λέγοντας… Χαμόγελο… Χαμόγελο… Χαμόγελο… Έστω κι αν κάποιες φορές… είναι πικρό… ή… γλυκά νοσταλγικό.
