Η «ΡΑΧΟΚΟΚΑΛΙΑ » ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ο εξαιρετικός και ταλαντούχος ηθοποιός Όμηρος Πουλάκης μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την ασχολία του με το θέατρο από την παιδική του ηλικία, την πρώτη του θεατρική εμπειρία, τους ρόλους του, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τη νέα θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί και τις νέες εμφανίσεις του στην τηλεόραση. 

Πότε και πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την υποκριτική;
Σε ηλικία 5 χρονών άρχισα να ασχολούμαι με το θέατρο σκιών . Αργότερα  , στα χρόνια του δημοτικού , συμμετείχα στην θεατρική ομάδα του πολιτιστικού κέντρου της  Νέας Ιωνίας . Έπειτα , τα δύο τελευταία χρόνια του λυκείου , ήμουνα στην θεατρική ομάδα του Δήμου Γαλατσίου . Όταν τελείωσα το σχολείο, το 2001 , μέσω πανελληνίων πέρασα στην σχολή Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας  και τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους δίνω εξετάσεις στην δραματική σχολή του  Εθνικού Θεάτρου όπου και γίνομαι αποδεκτός .

Πήγαινες σε θεατρικές παραστάσεις όταν ήσουν παιδί;
γονείς μου με πήγαιναν θέατρο . Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον “Οδδυσεβάχ” . 

Μπορεί το θέατρο να επηρεάσει την ψυχή ενός μικρού παιδιού;
Την ψυχή ενός  παιδιού , και όχι μόνο , μπορεί να την επηρεάσει το οτιδήποτε , πόσο μάλλον το θέατρο . 

Πως ήταν η πρώτη σου επαφή με τον θεατρικό χώρο. Θυμάσαι τις πρώτες εμπειρίες και τα πρώτα συναισθήματα;
 Η πρώτη μου « δουλειά » ήταν το καλοκαίρι του 2002 , στην παράσταση “Βάκχες” του “Ευριπίδη” σε σκηνοθεσία “Peter Hal” όπου είχα βουβή σκηνική παρουσία ως μέλος της φρουράς του Πενθέα . Μόλις αποφοίτησα από την δραματική σχολή το 2004 , έλαβα μέρος στην “Ορέστεια” του “Αισχύλου” στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία “Δημήτρη Λιγνάδη” , μια εμπειρία σπάνια και υπέροχη . Ευτυχία , δημιουργία , κατακλυσμός από πληροφορίες , καινούργιες οπτικές και , αν μου επιτρέπεις την έκφραση , η διαύγεια μιας σκηνικής μέθης . 

Πως προσεγγίζεις τον κάθε σου ρόλο; Έχεις κάποια τακτική;
Κάθε ρόλος είναι μέρος μια συνολικότερης σύνθεσης . Συσχετίζεται με τον υπόλοιπο θίασο , με τον χώρο , με τον χρόνο , με έναν μεγάλο αριθμό  παραμέτρων . Δεν θα μπορούσα να έχω αποκλειστικά μια τακτική . Η εργασία μου συναποτελείται από ένα πλήθος στοιχείων . Μελέτη , σκέψη , πράξη , άσκηση , συνομιλία , συναισθηματικές διακυμάνσεις  , άνθρωποι , μνήμη , αβεβαιότητα , δεδομένα , και τόσα άλλα . Δεν χαρτογραφείται ολοκληρωτικά αλλά δεν είναι και « χύμα » . Δεν περικλείεται σε εγχειρίδια αλλά δεν είναι και άρρητη . Όχι , δεν έχω μια και μόνη τακτική .

Είσαι από τους ηθοποιούς τους οποίους έχουν πρωταγωνιστήσει  στο θέατρο , σε ταινίες και στην τηλεόραση. Έχεις σε περισσότερη αδυναμία σε κάποιο από τα τρία;
Είχα , και εξακολουθώ να έχω , την άποψη ότι η «ραχοκοκαλιά » της δουλειάς μας είναι το θέατρο . Εκεί αρχίζουν και εκεί καταλήγουν όλα .  Όμως δεν μπορώ να μην πω πως αισθάνομαι υπέροχα στην δημιουργία μιας ταινίας και πως λατρεύω τον κινηματογράφο . Την τηλεόραση , έτσι γενικά , την απέφυγα από την αρχή . Έλαβα μέρος μόνο σε αυτοτελή επεισόδια τα οποία , στο μέτρο του δυνατού , εμπεριείχαν κινηματογραφικούς όρους δημιουργίας . Όποιος υποτιμά την διαδικασία δημιουργίας , υποτιμά το αποτέλεσμα , υποτιμά εν τέλει τον δέκτη του έργου του . Σε αυτό το γαϊτανάκι ευκολίας και παχυλών αμοιβών,  που αμβλύνουν καλώς εννοούμενες αντιστάσεις , δεν μπήκα . Αλλά δεν υποτιμώ την τηλεόραση ως μέσο και έχω πει ότι μπορούν να γίνουν κοσμήματα αν υποχωρήσουν οι αντιλήψεις  που επικροτούν το πλαστικό και το αναλώσιμο  . Εκείνες  υποτιμούν την τηλεόραση . Και την λυμαίνονται .

Ο παράγοντας «τύχη» έχει επηρεάσει την μέχρι τώρα καριέρα σου;
Δεν νομίζω πως θα μπορούσε να μην την έχει επηρεάσει . Τίποτε ωστόσο δεν είναι αποτέλεσμα μόνο τύχης . Όμως , υπάρχει και η τύχη  . Όπως και η ατυχία. Και εκείνη με έχει επηρεάσει .  

Υπάρχει κάποιος ρόλος ή κάποιο έργο που θα ήθελες πολύ να παίξεις;
Υπάρχουν . Αλλά , στην συγκεκριμένη ερώτηση , αν απαντούσα ,  θα ήταν σαν να αυτοπροτείνω  τα , αποκλειστικώς  , προσωπικά μου όνειρα και να τα βγάζω στη γύρα , για όποιον ενδιαφέρεται . Θα μου επιτρέψεις να μην το κάνω.

Η «Μεγάλη Χίμαιρα» είναι ένα πολύ δυνατό έργο και με έντονα συναισθήματα. Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση.
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών , το καλοκαίρι που μας πέρασε , και από τα μέσα Νοεμβρίου βρίσκεται στο θέατρο Πορεία . Βασίζεται στο γνωστό μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση το οποίο διασκεύασε ο Στρατής Πασχάλης και σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Τάλροου .  Είναι κάτι το ιδιαίτερο να αναπαριστάς κάθε βράδυ  την μυθιστορηματική διάσταση των συγκεκριμένων ηρώων . Τι να πω εγώ παραπάνω για την παράσταση ; Καλοτάξιδη υπήρξε μέχρι τώρα . Ας εξακολουθήσει .

Τι ρόλο υποδύεσαι στο έργο;
Πρόκειται για τον Μηνά Ρείζη , έναν νέο που σπουδάζει νομικά , ο οποίος διασυνδέεται με την γυναίκα του αδερφού του εντονότερα από όσο θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος . Και έπειτα , ένα πλήθος χαρακτηρισμών και φράσεων με τις οποίες τον ντύνει ο συγγραφέας και ο διασκευαστής . Θα αναφέρω  μια .  Une  femme  manqué .

θα μπορούσαμε να πούμε ότι έργα σαν και αυτό , είναι βγαλμένα από την ζωή;
Τα έργα γράφονται από ανθρώπους και απευθύνονται σε ανθρώπους . Όλα τα έργα είναι βγαλμένα από την ζωή . Και το συγκεκριμμένο φυσικά .

Θα σε δούμε στην τηλεόραση αυτό τον καιρό; Ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Στις αρχές Φεβρουαρίου θα προβληθεί ο νέος κύκλος επεισοδίων της Δέκατης Εντολής . Πρωταγωνιστώ σε ένα από αυτά  σε σκηνοθεσία του Πάνου Κοκκινόπουλου .