«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΑΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ»
Το Athens Art Theater συνάντησε την ταλαντούχα ηθοποιό Λένα Παπαληγούρα δύο μέρες πριν την πρεμιέρα των «Τρωάδων» . Η ξεχωριστή ερμηνεύτρια του θεάτρου μίλησε στην Άννα Χατζή για τις τρεις παραστάσεις της σεζόν στις οποίες πρωταγωνιστούσε, για τους ρόλους , το θέατρο, τη βράβευση της και την παράσταση στην οποία παίζει φέτος το καλοκαίρι, τους «Τρωάδες».
Φέτος είχες τρεις θεατρικές παραστάσεις και ένα θεατρικό αναλόγιο. Πως νιώθεις; Ευχαριστημένη;
Αισθάνομαι πολύ ευχαριστημένη αρχικά γιατί ο «Ξένος» ήταν μια επανάληψη, η οποία πήγε πολύ καλά και αποφασίσαμε να την ξανά κάνουμε διότι είχε ακόμα δυναμική, η οποία έδειξε ότι ενδιέφερε τον κόσμο. Το «Blasted» ήταν πραγματικά ένα δύσκολο έργο, μία πάρα πολύ δύσκολη παράσταση. Αλλά νομίζω ότι καταφέραμε να ανταποκριθούμε σε αυτό όσο το δυνατόν καλύτερα και καταφέραμε να κάνουμε μια πολύ ωραία συνεργασία, παρόλο που το έργο ήταν αρκετά ψυχοφθόρο. Αυτό θα μπορούσε να μας ζορίσει και να μας δυσκολέψει χωρίς να λέω ότι δεν το αγαπάω, απλά είναι ένα δύσκολο σύμπαν και πολύ σκοτεινό. Όσον αφορά στην «Ιφιγένεια» στο «Από Μηχανής», επίσης είμαι πολύ ευχαριστημένη. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία γιατί δούλεψα με τον ίδιο τον συγγραφέα του έργου, ο οποίος ήταν Γάλλος και όταν δουλεύεις με έναν άνθρωπο με τον οποίο δε μιλάς την ίδια γλώσσα και έχεις διαφορετικές εμπειρίες, δεν είναι κάτι το οποίο σου συμβαίνει καθημερινά. Υπήρχε το άγχος, η αγωνία. Αλλά όλα αυτά λύθηκαν πολύ σύντομα και δουλέψαμε επί της ουσίας. Οπότε σίγουρα είμαι ευχαριστημένη και για διαφορετικούς λόγους, διότι είχα την ευκαιρία να δοκιμαστώ σε τρία ξεχωριστά πράγματα και από τα τρία έργα να κερδίσω διαφορετικές εμπειρίες.
Ποια παράσταση από τις τρεις προσέλκυσε περισσότερο το κοινό;
Ο «Ξένος» ήταν η τέταρτη φορά η οποία παίχτηκε φέτος. Ξεκίνησε από το Εθνικό την άνοιξη του 2010 και συνεχίστηκε μέχρι και φέτος. Οπότε σε βάθος χρόνου νομίζω ότι αυτή η παράσταση προσέγγισε περισσότερο το ενδιαφέρον. Κάθε φορά που τελείωνε κάτι μας τροφοδοτούσε και το ξανά ανεβάζαμε. Από την άλλη πλευρά, το «Blasted» παρά τη δυσκολία του θέματος και το ότι ήταν ένα σκοτεινό, δύσκολο και ψυχοφθόρο έργο, δεν άφηνε αμέτοχους αυτούς που το έβλεπαν, προσέλκυσε αρκετό κόσμο. Αυτό μου έκανε εντύπωση και μου έδωσε πολύ χαρά γιατί σημαίνει ότι η δουλειά η οποία κάναμε ήταν αντάξια των προσδοκιών του κόσμου και καταφέραμε και επικοινωνήσαμε με το έργο. Ίσως και να ενδιέφερε τον κόσμο τελικά. Δεν περίμενα να πάει τόσο καλά. Έπειτα η «Ιφιγένεια» ήταν ένας μονόλογος ο οποίος δεν πίστευα ότι επίσης θα πάει καλά και σκέψου ότι πήγε τόσο καλά που θα το ξανά κάνω για κάποια Δευτέρο-Τρίτα τη νέα σεζόν τον Οκτώβρη. Συνεπώς, θεωρώ πως και οι τρεις παραστάσεις ενδιέφεραν και είναι και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο είμαι ευχαριστημένη.
Είσαι μια ηθοποιός που τα τελευταία χρόνια δεν παίζεις κλασσικούς ρόλους. Σου αρέσει να ρισκάρεις;
Ναι, μου αρέσει πολύ να ρισκάρω και πιστεύω ότι όσο είσαι νέος, είναι ωραίο να ρισκάρεις και όσο έχεις ενέργεια και δε φοβάσαι το ρίσκο. Νομίζω ότι ένας ηθοποιός οφείλει να ρισκάρει για να εξελίσσεται και να διευρύνει τους ορίζοντες του. Ωστόσο, μπορεί να ρισκάρει και μέσα από τους κλασσικούς ρόλους. Γιατί και το να προσεγγίσεις έναν κλασσικό ρόλο είναι σίγουρα ένα ρίσκο, διότι απαιτεί πολύ μεγάλη αφοσίωση και πολύ μεγάλη δουλειά πάνω σε αυτό. Οπότε το ρίσκο μπορεί να μην φαίνεται εξωτερικά, αλλά νομίζω ότι αν σε ενδιαφέρει σαν άνθρωπος να παίρνεις προσωπικά ρίσκα, και ένα μικρό προσωπικό ρίσκο να παίρνεις ακόμα και να μην το καταλάβει κανείς είναι σημαντικό για κάθε δουλειά. Επίσης μ’ αρέσει πολύ το κλασσικό θέατρο. Απλά νομίζω ότι δυστυχώς επειδή ζούμε μία δύσκολη οικονομική κατάσταση στη χώρα μας και τα κλασσικά έργα έχουν πολυπρόσωπες διανομές, γίνονται πιο σπάνια. Αλλά σίγουρα αν μου πρότεινε κάποιος να παίξω ένα κλασσικό έργο, θα δεχόμουν με μεγάλη χαρά. Τα αναγνώσματά μου, τα οποία με έκαναν να αγαπήσω κυρίως το θέατρο, ήταν κλασσικά έργα.
Έχεις πει όχι σε ρόλους που σου έχουν προταθεί;
Καταρχάς αισθάνομαι πολύ τυχερή γιατί έχω δουλειά. Δεύτερον, είχα την ευκαιρία επιλογής και μπόρεσα να κάνω πράγματα που ένιωθα ότι αφορούσαν την ψυχή μου. Σίγουρα έχω πει και «όχι», για διάφορους λόγους. Είτε για τη συνεργασία, είτε για το κείμενο, για οτιδήποτε. Σε μία σεζόν δεν μπορείς να τα κάνεις όλα, πρέπει να επιλέξεις. Καμιά φορά θες και να αφοσιωθείς σε ένα πράγμα και να του δοθείς απόλυτα ή πολλές φορές κάτι μπορεί να μη σε εκφράζει! Έχω πει «όχι» και σε τηλεοπτικά. Γενικά πηγαίνω με το ένστικτο, αν νιώσω ότι κάτι δε μου πάει καλά, δεν πρόκειται να το κάνω.
Έχεις παίξει και στη τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια όμως ασχολείσαι κυρίως με το θέατρο. Παίζεις δύο και τρεις παραστάσεις τη χρονιά. Το κάνεις θελημένα ή λόγω συγκυριών;
Μου αρέσουν και τα τρία. Αλλά πρώτα από όλα μ’ αρέσει το θέατρο γιατί αυτό αγάπησα, για αυτό έγινα ηθοποιός και γιατί το θέατρο είναι αναντικατάστατη εμπειρία. Όταν είσαι πάνω στη σκηνή, δε συγκρίνεται με τίποτα. Από την άλλη, μου αρέσει το γύρισμα. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό, εμπλέκονται περισσότερες αρμοδιότητες ανθρώπων, και αυτό μ’ αρέσει. Όπως επίσης δημιουργείται ένας κόσμος ο οποίος συμπτύσσεται και μετά γίνεται ταινία και αυτό δεν το βλέπει ο θεατής. Στην τηλεόραση μου αρέσουν πολλά πράγματα γι’ αυτό ό,τι έχω κάνει το έκανα με μεγάλη χαρά. Λίγο με τρομάζουν οι γρήγοροι ρυθμοί. Πιστεύω ότι αν έχεις ποιότητα σαν άνθρωπος, τη ποιότητα σου τη φέρνεις παντού. Βέβαια πρέπει να σ’ αρέσει το κείμενο, οι συνεργάτες και να πιστεύεις ότι υπάρχει η πρόθεση να γίνει μια σοβαρή δουλειά. Για το θέατρο τα τελευταία χρόνια είχα πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις κάπως θέλησα να του αφοσιωθώ και με απορρόφησε πολύ.
Έχεις βραβευτεί για καλύτερη ερμηνεία με το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη». Ήταν κάτι το οποίο περίμενες; Από εδώ και πέρα πόσο ψηλά βάζεις τον πήχη; Και ποιοι είναι οι επόμενοι σου στόχοι;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα. Γενικά, και μόνο η υποψηφιότητα μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά. Επειδή ήμουν δύο φορές υποψήφια, την πρώτη φορά πήγα με την αγωνία, την δεύτερη είπα πως και μόνο η υποψηφιότητα ήταν τιμή και χαρά μου καθώς επίσης ένιωσα ότι αναγνωρίστηκε αυτό το οποίο έκανα. Δεν το περίμενα καθόλου. Αυτή η μέρα ήταν από τις πιο ωραίες της ζωής μου! Αμέσως μετά φύγαμε για Μιλάνο. Διότι είχαμε την «Οδύσσεια» του Wilson. Από κει και πέρα κάθε βράβευση είναι ένα πολύ ωραίο δώρο και χαρά αλλά δεν είναι αυτό ο σκοπός. Οπότε οι στόχοι μου δεν αλλάζουν. Κάθε φορά ο στόχος μου είναι να μπαίνω όσο περισσότερο γίνεται σε αυτό το οποίο κάνω και να το δουλεύω, να το υπηρετώ όσο καλύτερα μπορώ καθώς και να το απολαμβάνω όσο γίνεται. Το βραβείο μου έδωσε δύναμη και ένα ωραίο χτύπημα στη πλάτη, μία επιβράβευση.
Υπάρχει κάποιος συνάδελφος με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Είναι πολλοί. Γενικά επειδή νομίζω είμαι καλός θεατής, μου αρέσει να βλέπω θέατρο και έτσι ξεκίνησα να γίνω ηθοποιός, βλέποντας πράγματα. Έχω δει εξαιρετικούς συναδέλφους και υπάρχουν σκηνοθέτες με τους οποίους θα ήθελα πολύ συνεργαστώ. Βέβαια θα ήθελα με όλους αυτούς που έχω δουλέψει σίγουρα, γιατί νομίζω ότι όταν δουλεύεις δεύτερη φορά με κάποιον πας σε μεγαλύτερο βάθος τη δουλειά σου. Από κει και πέρα θα ήθελα με τον Μαρμαρινό, τον Μαυρίκιο από σκηνοθέτες. Από ηθοποιούς πάρα πολλούς και με μεγαλύτερους και νεότερους. Γενικά πιστεύω ότι έχουμε πολύ καλά παιδιά στη νέα γενιά και θα μου άρεσε να κάναμε κάτι όλοι μαζί. Είναι κάτι που το σκέφτομαι καιρό.
Συνάδελφοι σου έχουν δηλώσει σε συνεντεύξεις τους ότι «δεν επιτρέπουν στον κόσμο να τους αγγίζουν», ότι οι «μεγάλοι σε ηλικία ηθοποιοί πρέπει να σταματήσουν να παίζουν στο θέατρο» και πως «η κρίση θα δείξει τους πιο ταλαντούχους». Ως νέα ηθοποιός ποια είναι η γνώμη σου;
Ο καθένας έχει τις απόψεις του και οι απόψεις είναι σεβαστές να τις ακούμε. Παρόλα αυτά εμείς διαλέγουμε αν θα συμφωνήσουμε ή όχι. Προσωπικά δε συμφωνώ σε τίποτα από τα τρία. Νομίζω ότι οι καλοί ηθοποιοί παίζουν στο θέατρο και το θέατρο είναι αυτό το οποίο εκπαιδεύει τους ηθοποιούς και τους δυναμώνει. Θεωρώ ότι ένας ηθοποιός μόνο χαρά παίρνει από τον κόσμο και όσο αφορά την κρίση δυστυχώς δεν είναι τόσο δίκαιη. Γιατί αλλιώς δεν θα ήταν κρίση. Η κρίση χτυπάει και πάρα πολλούς ταλαντούχους ανθρώπους και τους στερεί ευκαιρίες.
Εσένα όταν σε βλέπουν στο δρόμο σε αναγνωρίζουν; Σε πλησιάζει ο κόσμος για να σε χαιρετήσει;
Όταν έκανα τηλεόραση περισσότερο. Τώρα κάποιοι άνθρωποι με αναγνωρίζουν από το θέατρο και αυτό μου δίνει πάρα πολύ χαρά γιατί όταν κάποιος σε έχει δει σε παράσταση και σε αναγνωρίσει είναι καταπληκτικό. Αυτό σημαίνει ότι η δουλειά μου αφορά τον κόσμο και τον ενδιαφέρει. Μου συμβαίνει κάποιες φορές και όποτε μου μιλάει κάποιος χαίρομαι πολύ!
Το καλοκαίρι θα βρίσκεσαι σε περιοδεία στην παράσταση «Τρωάδες». Πες μας λίγα λόγια.
Οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη είναι ένα έργο το οποίο μου αρέσει πολύ αν και γενικά μου αρέσει η αρχαία ελληνική τραγωδία. Το συγκεκριμένο όμως πιστεύω ότι χτυπάει άμεσα τη φλέβα του θεατή γιατί το αντιοικονομικό του μείγμα είναι κυρίαρχο και συγκινεί όσους παίζουν αλλά και αυτούς που το βλέπουν. Έχει άμεσο αντίκτυπο και περνάει αμέσως στη καρδιά σου. Είναι σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη ο οποίος είχε την έμπνευση και την ωραία ιδέα να συγκεντρώσει αυτό τον υπέροχο θίασο. Νομίζω και το έργο προσφέρεται για έναν τέτοιο θίασο διότι μιλάει για πρόσωπα τα οποία είναι πολλά και ο καθένας μπορεί να έχει την προσωπικότητα του, την ερμηνευτική του στιγμή και όλα αυτά να εντάσσονται σε ένα ωραίο σύνολο που αφορά και ενδιαφέρει στο σήμερα, στο χθες και στο πάντα. Ο πόλεμος και η ειρήνη αφορούν ακόμα όλο τον κόσμο δυστυχώς. Αυτά τα έργα είναι πάντα διαχρονικά και ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσεις για αυτά τα φριχτά θέματα όπως τον πόλεμο είναι μέσω της ποίησης. Γιατί η ποίηση μιλάει στη καρδιά μας. Με έναν υπέροχο τρόπο μιλάς για φριχτά πράγματα. Αυτό κάνουν τα συγκεκριμένα έργα. Η ευαισθησία και η ποίηση τους είναι διαχρονική και θα συγκινεί πάντοτε.
Εσύ τι ρόλο έχεις;
Εγώ κάνω την Αθηνά. Χαίρομαι γιατί Ποσειδώνας είναι ο Άρης ο Λεμπεσόπουλος με τον οποίο έχω κάνει την πρώτη θεατρική δουλειά το 2006 και είναι από τους ανθρώπους και συνεργάτες που εκτιμώ πολύ. Η θεά Αθηνά σε αυτό το έργο μου αρέσει αρκετά γιατί είναι ένα ωραίο «κλείσιμο του ματιού» του Ευριπίδη για το πώς βλέπει τους θεούς και το πώς βλέπει τη μοίρα των ανθρώπων. Μετά την Αθηνά γίνομαι μέλος του χορού, είναι ένα πολύ ωραίο κίνητρο για μένα γιατί από την παντοδύναμη θεά πρέπει σε λίγα λεπτά να μεταμορφωθώ στην ηττημένη, καταπονημένη και απεγνωσμένη Τρωάδα.
