«ΤΟ ΤΑΛΈΝΤΟ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΙΣ»

Η σπουδαία και καταξιωμένη ηθοποιός Κατερίνα Χέλμη μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τα παιδικά της χρόνια, τα πρώτα της βήματα στο χώρο της υποκριτικής, τη συγγραφή, τα νέα παιδιά, το θέατρο, την υποκριτική, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο , τις συνεργασίες και τους ρόλους της στην μέχρι τώρα καριέρα της και τα σχέδια της για το άμεσο μέλλον.

Ξεκινώντας από την αρχή , πότε μπήκε στη ζωή σας η υποκριτική;
Όταν ήμουν πολύ μικρή. Από το σχολείο. Όπως οι περισσότεροι συνάδελφοι απ’ ότι έχω ακούσει. Από τις θεατρικές γιορτές που κάναμε για τις εθνικές μας επετείους. Ήμουν στο λύκειο «Σεκλιζιώτη» το οποίο είχε πολύ καλούς δασκάλους, μορφωμένους, ιστορικούς και ελληνιστές. Με επέλεξαν τότε ίσως γιατί βρήκαν κάτι ιδιαίτερο στη φωνή μου. Απέναντι λοιπόν από το σχολείο υπήρχε η σχολή Σταυράκου καθώς και μία σχολή μπαλέτου στις οποίες γράφτηκα. Η οικογένεια μου οπωσδήποτε , διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για αυτή μου την επιλογή. Ο ξάδελφος του παππού μου ήταν ο σύζυγος της Κοτοπούλη. Συνεπώς δεν είχα κάποιο εμπόδιο να αντιμετωπίσω αφού από μικρό παιδί ήθελα να βγω στο σανίδι.

Θυμάστε την πρώτη σας εμφάνιση στο θέατρο;
Η πρώτη ήταν μία σπρωξιά που μου έδωσε ο δάσκαλος Δρόσης στην παράσταση «Μεσολόγγι» στο σχολείο. Επαγγελματικά ήταν πολύ αργότερα όταν με διάλεξαν στη σχολή να παίξω στην παράσταση «Κοπελούδα της Πλάκας» του Μπάρμπα – Γιάννη Κανατά με τον Αλεξανδράκη πρωταγωνιστή και άλλους μεγάλους ηθοποιούς όπως ο Αυλωνίτης, ο Σταυρίδης, ο Ξενίδης , η Παΐζη. Μπήκα σε ένα χώρο σαν τελειωμένη ηθοποιός , έτσι όπως το δέχομαι τώρα.

Ασχολείστε με την συγγραφή;
Κατά καιρούς έχω γράψει σε περιοδικά και τώρα τελειώνω ένα βιβλίο. Αυτό της καριέρας μου. Είναι αφιερωμένο στα παιδιά που κατά καιρούς έχω διδάξει στο κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδας στο οποίο και υπηρέτησα. Είναι ένα είδος δοκιμίου. Ό,τι δηλαδή έχω αποκομίσει εγώ από τους σκηνοθέτες μου.

Πως βλέπετε τη νέα γενιά των ηθοποιών; Πιστεύετε σε αυτήν ;
Ναι , πιστεύω εφόσον έχουν τη διάθεση να διαβάζουν. Όχι μόνο υποκριτική αλλά λογοτεχνία, φιλοσοφία. Ισως και μεταφυσικά κείμενα, διότι έχουμε αρκετά έργα τα οποία μας οδηγούν εκεί. Αυτό το βλέπω και τώρα σε κάτι που έχει ανακαλύψει το υπουργείο παιδείας. Δεν είναι άσχημο να δώσεις στα παιδιά τη μελέτη και άλλων θρησκειών. Είμαι ευσεβής, χριστιανή, πηγαίνω σε ένα μοναστηράκι στην αγία Φιλοέθη το οποίο είναι ορθόδοξο. Έχει μία κατάνυξη η οποία μου αρέσει. Διότι εμείς οι ηθοποιοί μπαίνουμε κατά μέσα στη πράξη.

Ένας ηθοποιός έχει το ταλέντο μέσα του ή μπορεί να το καλλιεργήσει;
Μπορεί να το καλλιεργήσει. Έχουμε ένα τρανό παράδειγμα το οποίο υπήρξε, ο μεγάλος Μινωτής. Ο οποίος δεχόταν ότι είχε δουλέψει πολύ για να φτάσει εκεί που έφτασε και να παίζει στην Ευρώπη, στην Αμερική και γενικότερα παντού στον κόσμο.

​Πηγαίνετε στο θέατρο; Παρακολουθείτε παρακολουθείτε σημερινές παραστάσεις;
Βέβαια. Πηγαίνω όταν φυσικά πιστεύω ότι μπορώ να πάρω κάτι από την ερμηνεία των ηθοποιών που παίζουν. Να μπορέσω να γευτώ αυτή την μαγική εκφορά του λόγου.

Τηλεόραση βλέπετε;
Ναι, παρακολουθώ και με ενδιαφέρει. Βλέπω ξένες ταινίες οι οποίες έχουν θέματα της αρεσκείας μου. Έχω κάνει μία ταινία το 89 με τον Μαυρίκιο τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα και του χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Πιστεύω ότι είναι μετά τον Αγγελόπουλο ένας μεγάλος κινηματογραφιστής.

Έχετε παίξει σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες. Βλέπουμε ότι πολλές από αυτές παίζονται ακόμα και σήμερα. Τι πιστεύετε ότι τις κάνουν διαχρονικές και αναλλοίωτες στον χρόνο;
Δεν είναι όλες. Κατά την γνώμη μου μία – δύο. Τα «κόκκινα φανάρια» με τον Δαμιανό και Το «νόμο 4000» με τον Δαλιανίδη. Αυτές οι δύο είναι που παίζονται και είναι σαν γραμματόσημα που εκπροσωπούν την τέχνη, το ταλέντο και τους σκηνοθέτες. Παίξαμε και σε εμπορικές ταινίες έχοντας ανάγκη τα χρήματα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με αυτά της σημερινής εποχής.

Παρόλα αυτά οι ηθοποιοί ξεχώριζαν τότε. Τι πιστεύεται ότι τους έκανε ξεχωριστούς;
Υπήρχε μεγαλύτερη θέληση. Δεν ήταν το μυαλό μας στο οικονομικό κομμάτι. Να κάνουμε μία δουλεία δηλαδή μόνο για τα χρήματα. Ένας μεγάλος ηθοποιός της εποχής για μένα ήταν ο Φούντας ο οποίος ήταν στην γενιά του ένα παλικάρι που προσπαθούσε να κρατηθεί μπροστά στην προσωπικότητα της Μελίνας. Αυτά λοιπόν είναι ιερά τέρατα της υποκριτικής.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα νέα ανεβάσματα των κλασικών έργων καθώς και των αρχαίων κειμένων;
Τώρα τελευταία δεν έχω δει κάτι το οποίο να μην μου άρεσε. Τελευταία παράσταση κλασική που είδα ήταν «Ο Αμύντας» του Κυρίου Ευαγγελάτου στο Ηρώδειο. Μια πολύ όμορφη και καλοκουρδισμένη θεατρική δουλειά. Όλοι οι ηθοποιοί πετούσαν στην σκηνή. Τελευταία παράσταση στην οποία έπαιξα εγώ ήταν «Η Αντιγόνη» στην Επίδαυρο με την Καρυοφυλλιά Καραμπένη, τον Καζάκο στην οποία εγώ έκανα την Βασίλισσα Ευρυδίκη καθώς και πολλά άλλα νέα παιδιά τα οποία είναι πρωταγωνιστές σήμερα στο Εθνικό Θέατρο.

Πως κρίνετε την τάση ορισμένων σκηνοθετών να εκμοντερνίζουν αυτού του είδους έργα;
Δεν έχουν κάτι άλλο να πούνε. Δεν τα βάζει κανείς με τους κλασικούς διότι οι κλασικοί ότι και να τους κάνεις θα παραμένουν κλασικοί. Το να φορέσει κάποιος ηθοποιός σε μία αρχαία κωμωδία μία περούκα ή να θέλει να μιμηθεί κάποιον της εποχής για να διασκεδάσει τον κόσμο, ο Αριστοφάνης δεν χαλιέται. Εκείνοι χαλιούνται.

Υπάρχει κάποια βλέψη για κάποιον ρόλο στο άμεσο μέλλον;
Είχα μία παρουσίαση ενός θεατρικού αναλογίου «Πατρίδα τώρα 8 ώρες και 35 λεπτά» σε ένα φεστιβάλ το οποίο έγινε στο θέατρο «Τέχνης». Μετά από αυτό και την επιτυχία που είχε μαζί με τον κύριο Καρατζογιάννη ο οποίος είναι από τα παιδιά τα οποία έχουν μακρύ δρόμο στο χώρο, θα ξανά παιχτεί στην Πάντειο στις 17 Δεκεμβρίου στις 14:30μμ στα πλαίσια του συνεδρίου «Ψυχολογίας της Παντείου»

Θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους νέους ηθοποιούς και ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο και την υποκριτική.
Να το σκεφτουν πολύ. Θέλει πολύ διάβασμα, δουλειά, αφοσίωση και μία δεύτερη δουλειά για να τους στηρίζει οικονομικά.

Πηγή φωτογραφίας:
1η: φωτογραφία: http://ipop.gr/wp-content/uploads/2014/04/xelmi-ipopgr-800×535.jpg