“ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΒΙΩΣΩ”

Η μοναδική και ταλαντούχα Λυράρισα και τραγουδίστρια  Γεωργία Νταγάκη μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τη μουσική, την λύρα , το τραγούδι, τη νεαρή της ηλικία, τα παιδικά ακούσματα της, τις συνεργασίες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, τη θεατρική παράστασή “Αναφορά στον Γκρέκο“, τη συνεργασία της με τον Τάκη Χρυσικάκο, τον Καζαντζάκη, τα έργα του και που μπορούμε να την ακούσουμε.

Η λύρα και η κρητική μουσική πότε ξεκίνησαν να σε ελκύουν;
Η πρώτη φορά που εξέφρασα την επιθυμία μου αυτή, να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο όργανο , από αυτά τουλάχιστον που μου έχουν μεταφέρει οι δικοί μου, ήταν στην ηλικία των τεσσάρων-πέντε χρονών.

Γεννήθηκες στην Αθήνα. Κρητικά ακούσματα υπήρχαν στο σπίτι από την οικογένεια σου;
Μόνο Κρητικά (γέλια). Η μητέρα μου λάτρευε την κρητική μουσική, χόρευε, τραγουδούσε. Το γεγονός ότι ζούσαμε μακριά από την Κρήτη ήταν και αυτό το οποίο μας έκανε να την αναζητούμε μέσα στην καθημερινότητα και να ψάχνουμε τρόπους σύνδεσης με οποιονδήποτε τρόπο.

Με τη σύνθεση μουσικής και τη συγγραφή στίχων ασχολείσαι;
Με την σύνθεση ναι, έχω ως τώρα δισκογραφήσει τρία τραγούδια σε μουσική δική μου. Με τον στίχο όχι. Τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με την έκδοση και μελοποίηση στο κοινό. Γράφω σκέψεις, καταγράφω στιγμές. Ως εκεί.

Έχεις συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες από νεαρή ηλικία. Τι σημαίνει αυτό για σένα;
Σημαίνει πιστεύω ότι με εκτιμούν σαν καλλιτέχνη και αυτό σίγουρα είναι μια ανταμοιβή μέσα στα χρόνια που ασχολούμαι με την μουσική. Με κάνει πολύ χαρούμενη το γεγονός πως πολλούς από τους καλλιτέχνες που θαύμαζα από μικρή τα έφερε έτσι ο χρόνος και η ζωή να συνεργαστώ μαζί τους. Παλιότερα πίστευα πως ήταν τύχη, αλλά μεγαλώνοντας ταυτίζομαι με αυτό που λέει και ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης: Δεν πιστεύω στην ”σύμπτωση” πιστεύω όμως στην ”μοίρα”…!

Έχεις ταξιδέψει σε αρκετές χώρες στο εξωτερικό. Τι εμπειρίες θα έλεγες ότι έχεις αποκομίσει από αυτά τα ταξίδια και τις επαγγελματικές συναντήσεις;
Πολλές και σημαντικές εμπειρίες όμως το πιο σημαντικό ίσως είναι πως ο νους ”ανοίγει”, διευρύνεται η σκέψη, σκέφτεσαι και πράττεις πιο σφαιρικά και δεν επαναπαύεσαι σε μια βολεμένη κατάσταση. Βλέπεις και βιώνεις έναν απέραντο στα μάτια σου κόσμο και αισθάνεσαι ένας κόκκος άμμου. Έτσι σιγά σιγά αρχίζεις να ισορροπείς και με τον έξω αλλά και με τον μέσα σου κόσμο.

Η συνεργασία σου με τον Ερικ Μπάρντον των Animals και η ευρωπαϊκή περιοδεία μαζί του αποτελεί σταθμός για την καριέρα σου;
Φυσικά… Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή της πορείας μου, η οποία με γέμισε πολλές εμπειρίες και όμορφα συναισθήματα. Νιώθω ευγνώμον για αυτή τη συνεργασία, όπως και για πολλές άλλες.

Φέτος σε βλέπουμε στην παράσταση «Αναφορά στον Γκρέκο» η οποία σημείωσε και σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Πως προέκυψε η συνεργασία σου με την Τάκη Χρυσικάκο;
Πριν τρία χρόνια περίπου όταν ο Τάκης ακόμα προετοίμαζε την παράσταση, ήταν δηλαδή στις πρόβες του κειμένου, η βοηθός σκηνοθέτης Εμμανουέλα Αλεξίου και ο ίδιος ο Τάκης μου τηλεφώνησαν και μου ζήτησαν να κάνουμε ένα ραντεβού, συγκεκριμένα να πάω σε μία από τις πρόβες , να ακούσω και να δω αυτό που ετοιμάζουν. Πήγα, και αυτό που είδα με κέρδισε αμέσως. Συγκινήθηκα τόσο με το κείμενο αλλά φυσικά και με την ερμηνεία του Τάκη, και δέχτηκα αμέσως την πρόταση να συμμετάσχω σε αυτή την παράσταση.

Διάβαζες κείμενα του Καζαντζάκη γενικότερα;
Ναι, φυσικά. Το ”Αναφορά στον Γκρέκο” ήταν από παλιά ένα από τα αγαπημένα μου.

Μια παράσταση που συνδυάζει την κρητική μουσική με τη ζωή του μεγάλου Συγγραφέα. Ποιος ο στόχος της παράστασης;
Όχι μόνο την κρητική μουσική… Η μουσική συνδέεται με το κείμενο και συνδυάζει τον Μάνο Χατζιδάκι με τα ριζίτικα, τους Χαίνιδες με τον Ερωτόκριτο και πολλά ακόμη. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος στόχος μέσω του έργου αυτού. Ο θεατής αρχικά γνωρίζει μέσα από το κείμενο την ζωή και την προσωπικότητα του ίδιου του Καζαντζάκη και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο, γιατί άλλωστε ήταν και εκείνος. Παράλληλα συγκινείται γιατί ο λόγος του είναι τόσο σημερινός, και πολλά από αυτά που μας αφηγείται μοιάζουν να τα έχουμε ζήσει και εμείς ο καθένας με τον δικό του τρόπο και χρόνο στη ζωή του. Είναι κάτι μαγικό, σε κάνει να αναλογιστείς, να σκεφτείς, να κλάψεις αλλά να φύγεις από την παράσταση πιο….ανάλαφρος.

Από μουσικές σκηνές και συναυλίες και στο θεατρικό σανίδι. Πως είναι αυτή η εναλλαγή;
Είναι διαφορετικό σίγουρα. Όμως παράλληλα είναι μια διαφορετική εμπειρία που πάντα ήθελα να βιώσω. Το θέατρο ανέκαθεν μου άρεσε πολύ και το γεγονός ότι το έργο αυτό είναι τόσο κοντά στην Κρήτη ταυτίζομαι και εγώ, με συγκινεί βαθιά και είναι κάτι που με γεμίζει με πολύ ωραία συναισθήματα.

Έχεις ένα ιδιαίτερο ρεπερτόριο. Συνδυάζεις την παραδοσιακή μουσική με άλλα είδη. Όπως έντεχνο και ροκ. Θα το χαρακτήριζες κάπως;
Χρόνια τον ψάχνω αυτόν τον όρο αλλά ή αρνούμαι ή δεν τον βρίσκω όντως, παρά τις προσπάθειες μου.! (Γέλια)

Μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια σου υπάρχει κάτι που θα ήθελες να περάσεις στον κόσμο;
Την αλήθεια των στίχων, την συγκίνηση των μελωδιών, την αισιοδοξία, τον τσαμπουκά στα δύσκολα, το να ζει κανείς την κάθε του στιγμή.
​
Πως εισπράττεις την αγάπη του κόσμου;
Με άλλη τόση δική μου προς αυτούς.

Εκτός από την παράσταση που αλλού μπορούμε να σε ακούσουμε;
Σε μουσικές παραστάσεις τόσο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη όσο και με χειμερινές μου εμφανίσεις ανά την Ελλάδα.