“ΟΙ ΗΡΩΙΔΕΣ ΜΑΖΙ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ”

Η  ηθοποιός Βίκυ Κατσίκα μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την παράσταση “PERSONA” του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην οποία πρωταγωνιστεί, τον ρόλο της, τη σπουδαιότητα του έργου, τη σχέση των δύο ηρωίδων και τα σημερινά πρότυπα.

Πρωταγωνιστείς στην θεατρική παράσταση “PERSONA” του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου . Σε δυσκόλεψε η προσέγγιση του ρόλου;
Ο ρόλος ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός κυρίως εξαιτίας της συνθήκης του έργου. Μιλά σχεδόν ασταμάτητα σε ένα βουβό πρόσωπό. Η διαδικασία  όμως ήταν τόσο ουσιαστική που δεν έχω συγκρατήσει τα εμπόδια και τις δυσκολίες που συνάντησα.

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Τι ιδιαίτερο έχει το έργο και το κάνει τόσο δυνατό και σπουδαίο;
Ξεχωρίζει επειδή είναι από τα πιο προσωπικά έργα του σκηνοθέτη. Μια επέμβαση που έπρεπε να κάνει και η κατά λάθος βαριά αναισθησία που  τον άφησε δίχως όνειρα για έξι ώρες ήταν η αφορμή της έμπνευσής του.Το «τίποτα». Για αυτό το τίποτα  , την σκέτη ύπαρξη χωρίς προσωπεία, μίλησε. “Ποίημα σε εικόνες”

Η Άλμα την οποία υποδύεσαι πως θα την χαρακτήριζες;
Όταν πρωτογνωρίζουμε την Άλμα όλα στην ζωή της είναι προδιαγεγραμμένα» όπως λέει και η ίδια, αισθάνεται ήρεμη μέσα στην πραγματικότητα της. Τίποτα , καμία ανησυχία δεν περιπλέκει την ζωή της. Είναι με έναν Σουηδικό τρόπο η χαρά της ζωής. Το άλλο της πρόσωπό , το πιο βαθύ , το πιο πληγωμένο , αυτό που διερωτάται, που βασανίζεται από   τις επιλογές του θα εμφανιστεί με την παρότρυνση της Ελίζαμπεθ.

Υπάρχουν κοινά στοιχεία στις δύο αυτές γυναίκες;
Αν και φαινομενικά πολύ διαφορετικές , στον πυρήνα τους οι δύο γυναίκες είναι ίδιες σαν μία. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κοινά στοιχεία , οι ρόλοι που υποδύονται στην ζωή είναι διαφορετικοί και άρα έχουν αναπτύξει άλλους μηχανισμούς για να αντέχουν. Παρόλα αυτά είναι οι δύο εκδοχές της ίδιας ύπαρξης.  Μαζί συγκροτούν τον εαυτό που δεν κατάφεραν ξεχωριστά.

Τι είδους σχέση αναπτύσσεται  ανάμεσα στις δύο πρωταγωνίστριες;
Σχέση στοργής και φροντίδας, φιλίας, πάθους,απώθησης, εξομολόγου και εξομολογητή , ψυχαναλυτη και ψυχαναλυόμενου . Σίγουρα πρόκειται για μια σπάνια εσωτερική και ψυχική σύνδεση ατόμων που μπορεί να γίνει εξαιρετικά αποκαλυπτική αλλά και επικίνδυνη.

Τι ωθεί την Άλμα να μιλήσει για τις πολύ προσωπικές εμπειρίες της     στην Ηθοποιό Βόγκλερ;
Η σιωπή της δεύτερης και η αίσθηση οικειότητας που της δημιουργείται. Η Άλμα αφήνεται , παρασύρεται από την σαγηνευτική παρουσία της Ελίζαμπεθ και μιλά για την πίστη , τον έρωτα, ανασύρει παλιές αναμνήσεις για τις οποίες μόνο μαζί της, τον μοναδικό ακροατή της ζωής της, θα ανακαλύψει πως νιώθει.

Ποιος ο στόχος της παράστασης;
Να παρασύρει τους θεατές στον ρυθμό της , στην σχέση των δύο γυναικών, στην αισθητική της, στο σύμπαν της.

Υπάρχει κάτι που να ξεχωρίζεις στο έργο;
Την ποιητικότητα του λόγου.

Πως θα πρέπει κατά τη γνώμη σου να διαχειρίζεται η δόξα και η αναγνωρισιμότητα από έναν καλλιτέχνη;
Με αδιαφορία.

Ποια η γνώμη σου για τα πρότυπα που δημιουργούνται στη σημερινή εποχή;
Το κακό με τα πρότυπα της σημερινής εποχής είναι ότι στοχεύουν περισσότερο στο να καλύψουν τις καταναλωτικές ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας και λιγότερο να εμβαθύνουν σε πολύ πιο ουσιαστικά και σημαντικά πράγματα.