“ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ”
Ο ηθοποιός Πέτρος Γούτης μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την παράσταση “Η Φόνισσα” του Παπαδιαμάντη” στην οποία πρωταγωνιστεί , τον ρόλο του, τη συνεργασία του με τη Δέσποινα Γιαννάτου, την τηλεόραση και τα επόμενα του σχέδια.
«Η Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη μετά από την επιτυχία που γνώρισε στο θέατρο «Δωδώνης» , θα την δούμε στο θέατρο «Αλκμήνη». Είναι ξεχωριστή εκδοχή αυτό το ανέβασμα;
Η παράσταση της Δωδώνης ήταν μοναδική εμπειρία σίγουρα. Είναι μια ιδιαίτερη σύνθεση και ματιά πάνω σε αυτό το αριστούργημα. Νεοκλασικός χορός, θέατρο και μουσική με έντονα παραδοσιακά στοιχεία συναντούν την λογοτεχνία.
Σε τι ρόλο σε βλέπουμε;
Υποδύομαι τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, αυτή την ιερή φιγούρα, τον κοσμοκαλόγερο. Μια μεγάλη πρόκληση να “αγγίζεις” κάποια στοιχεία αυτού του “Αγίου” των γραμμάτων μας.
Πως προέκυψε η συνεργασία σου με Την Δέσποινα Γιαννάτου;
Αναπάντεχα και χωρίς πολλές συζητήσεις. Ένα τηλέφωνο του Παναγιώτη Δέμου του παραγωγού (συνεργαζόμαστε χρόνια) με έφερε στην πρόβα του χορευτικού κομματιού της παράστασης. Όταν είδα την χορογραφία και άκουσα την μουσική του Μπάμπη Νίκου γεννήθηκε ο ρόλος μέσα μου. Ένιωσα οτι βλέπω κάτι σημαντικό, πολύ διαφορετικό. Η Δέσποινα με έβαλε στον κόσμο της αμέσως και συνεχίζεται απο τότε αυτό το ταξίδι. Επικοινωνούμε και καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, ενώ ανήκουμε σε άλλους χώρους μιλάμε ίδια γλώσσα. Μια σπουδαία χορογράφος της χώρας μας.
Τι ξεχωριστό πιστεύεις ότι έχει η παράσταση;
Μόνο αν δεις την παράσταση καταλαβαίνεις τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ξετυλίγεται η ιστορία της Φραγκογιαννούς. Νομίζω εκεί οφείλεται η επιτυχία της παράστασης .Στην αρχή βλέπουμε τον Παπαδιαμάντη κατά την σύλληψη της ιδέας του έργου, αφού έχει λάβει ένα γράμμα από τις αδερφές του. Απο την έκρηξη της δημιουργίας στο μυαλό του και στη ψυχή του, τα βιώματα και οι φαντασίες παίρνουν σάρκα και οστά με τον χορό και την μουσική. Οι φόνισσες είναι τέσσερις χορεύτριες, τέσσερα πρόσωπα, με κούνιες πάνω από το κεφάλι τους. Σαν κάθε γυναίκα που βιώνει την υποχρέωση, ηθική και μη. Στη σκηνή επεμβαίνει ο άντρας και βλέπουμε την απομόνωση, την βία, την θέση της γυναίκας και τα αισθήματα της απέναντι σε μια βαθιά ανδροκρατούμενη καταπιεστική κοινωνία. Έτσι ψάχνουν για την λύτρωση αφού οι τύψεις έρχονται, ενώ ο συγγραφέας κάνει τις εικόνες του μυαλού του λόγο, με την πένα του. Το τέλος δεν θα είναι εύκολο για κανέναν.
Η «Φόνισσα» είναι από τα σπουδαιότερα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας. Τι πιστεύεις ότι τα κάνει τόσο σημαντικό;
Ο λόγος του Παπαδιαμάντη σίγουρα. Αύτη η βαθύπλουτη καθαρεύουσα γεμάτη εικόνες και εμπειρίες και αισθήσεις. Με λίγα λόγια, γιατί μπορείς να μιλάς ώρες για αυτό το κείμενο, το γεγονός ότι μπήκε στη ψυχή της ηρωίδας του, μιας φόνισσας, και την αγάπησε τόσο χωρίς να παίρνει θέση, που το νιώσαμε όλοι μας. Μια συγκινητική ψυχογραφία και ένα κατηγορητήριο βέβαια για την κοινωνία του.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να χειριστεί τον λόγο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη;
Έχει ειδικές δυσκολίες όχι μόνο από άποψη άρθρωσης και εκφοράς αλλά και γιατί το κοινό δεν είναι εξοικειωμένο με την καθαρεύουσα. Οπότε χρειάζεται πολύ μελέτη και άσκηση για να ρέει φυσικά και ταυτόχρονα να γίνεται απόλυτα κατανοητός. Είναι βασικό κομμάτι της παράστασης γιατί μεταδίδει όλο τον κόσμο του συγγραφέα και το μεγαλύτερο μου μέλημα.
Σου αρέσει να τολμάς και να δοκιμάζεις τον εαυτό σου σε διάφορους ρόλους;
Φυσικά, είναι μέρος της δουλειάς μου και πολλές φορές το επιδιώκω. Οι δυσκολίες και οι ιδιαιτερότητες κάνουν ένα ρόλο ενδιαφέρον. Σαν καλλιτέχνης νομίζω οφείλεις να έχεις ποικιλίες και να μετακινείσαι για να υπάρξει εξέλιξη.
Η τηλεόραση είναι στα άμεσα σχέδια σου;
Γενικότερα ναι, θα με ενδιέφερε μια προσεγμένη δουλειά. Οι τελευταίες προτάσεις που είχα δεν με ικανοποίησαν οπότε αρνήθηκα. Άμεσα πάντως είναι άλλα πράγματα που συζητάω.
Ετοιμάζεις κάτι άλλο παράλληλα με τη «Φόνισσα»;
Ένα εξαιρετικό έργο του Έντουαρντ Άλμπυ την “Ιστορία ζωολογικού κήπου” όπου συν σκηνοθετώ με τον Χρήστο Καρτέρη, και το “Μαμ” του Σάκη Σερέφα σε σκηνοθεσία Κάτιας Ζαρκάδα, παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Παράλληλα θα αρχίσει το ταξίδι στα φεστιβάλ η μικρού μήκους ταινία ” Η Φάμπρικα ” σε σενάριο – σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σικαλιά.
