“Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΗ”

Η ηθοποιός Εύα Σιμάτου μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τις σπουδές της , την υποκριτική, την θεατρική παράσταση «Φεγγάρι στο Χαρτί», την συνεργασία της με το Εθνικό Θέατρο, την τηλεόραση και τα επόμενα της σχέδια.

Έχοντας σπουδάσει στο City University του Λονδίνου Κοινωνιολογία & Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τελειώνοντας  τα μεταπτυχιακά σου στο ίδιο πανεπιστήμιο στην Κριτική & Διαχείριση Τέχνης. Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Mια έντονη εσωτερική φωνή με έσπρωχνε προς αυτήν την κατεύθυνση. Νιώθω ασφαλώς πολύ τυχερή που έχω κάνει αυτές τις σπουδές. Με έχουν πλουτίσει με ένα άλλο βλέμμα, μου έχουν προσθέσει έναν πιο σφαιρικό τρόπο για να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Στο πανεπιστήμιο έμαθα επίσης πώς να κάνω έρευνα και να εμβαθύνω στη σκέψη, διάβασα πάρα πολλά συγγράμματα, άρθρα και δοκίμια φιλοσόφων, επιστημόνων και λογοτεχνών. Στο μεταπτυχιακό είδα με ποιους τρόπους μπορεί κανείς να αξιολογεί την τέχνη, ήρθα σε επαφή με σπουδαίους καθηγητές και κριτικούς τέχνης. Σίγουρα, όλες αυτές οι εμπειρίες και οι γνώσεις με ακολουθούν σε ό,τι κάνω. Δεν μου ήταν όμως αρκετά. Επιθυμούσα να δημιουργώ. Η δουλειά μας είναι μαγική. Όσο κι αν έχει υποτιμηθεί στην εποχή μας από τις συνθήκες. Το να μπορείς να δημιουργείς στιγμές στο εδώ και στο τώρα και να τις ζεις τόσο έντονα είναι μοναδικό και ασύγκριτο.

Ετοιμάζεσαι για τη θεατρική παράσταση «Φεγγάρι στο Χαρτί» Αυτή θα είναι η τρίτη συνεργασία σου με το Εθνικό Θέατρο. Πως προέκυψε αυτή σχέση με το Εθνικό;

Η πρώτη μου δουλειά στο Εθνικό ήταν «Ο Εξηνταβελόνης», η ελληνική απόδοση  του Φιλάργυρου του Μολιέρου, που ανέβηκε στη Νέα Σκηνή σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ. Με τη Λίλλυ είχαμε ξανά συνεργαστεί στο παρελθόν και έτσι προέκυψε αυτή η πρόταση. Σ’ αυτήν την παράσταση συνεργάστηκα με πολύ αγαπημένους και άξιους συναδέλφους και η δουλειά μας ανταμείφθηκε με μεγάλη επιτυχία, αφού η παράσταση σημείωνε sold out από την πρώτη κιόλας βδομάδα. Εκεί έπαιζα έναν ρόλο που αγάπησα πολύ, την Χαρίκλεια, το μήλον της έριδος ανάμεσα στον πατέρα «Εξηνταβελόνη» και τον γιο του Κλεάνθη. Μετά είχα την τύχη να δουλέψω στην περίφημη συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Μουσείο Μπενάκη με επικεφαλής το σκηνοθέτη Στρατή Πανούριο σε δύο παραστάσεις: στην Πινακοθήκη Χατζηκυριάκου-Γκίγκα στην οδό Κριεζώτου και στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης όπου παρουσιάσαμε το «Περί Αλεξάνδου». Μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση, αφού για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δραματοποιήσαμε αποσπάσματα από το φημισμένο περσικό έπος Ισκανταρναμέ του 12ου αιώνα, έργο του ποιητή Νιζαμί. Σ’ αυτήν την παράσταση έπαιζα τη Ρωξάνη, την πρώτη σύζυγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτή τη δουλειά την αγάπησα πολύ. Μετά από αυτές τις συνεργασίες, μου προτάθηκε να συμμετάσχω σ’ αυτή τη νέα μεγάλη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, στο Ρεξ στη Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη.

Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση;

Η πλοκή ξετυλίγεται σε μια ατμόσφαιρα νοσταλγίας σκηνικά, της Αθήνας της δεκαετίας του 60 και αποκαλύπτει τις ιστορίες τεσσάρων οικογενειών που βρίσκονται στο επίκεντρο. Σε χώρους αστικούς, σε νεοκλασικά σπίτια με υπηρεσία, ζωντανεύουν επί σκηνής αντιπροσωπευτικοί χαρακτήρες της κοινωνίας της εποχής, που γεύονται τις χαρές και βιώνουν τις λύπες και τις αγωνίες. Το «Φεγγάρι από Χαρτί» είναι ένα μουσικό έργο με τη σφραγίδα του του Νίκου Κυπουργού στη σύνθεση και της Αφροδίτης Μάνου στους στίχους. Ένα έργο για όλα όσα βρίσκονται πέρα από αυτά που μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις και να κατανοήσει ο νους.

Ερμηνεύεις την Τζίνα. Πως θα την χαρακτήριζες;

Η Τζίνα είναι μια γυναίκα που ασφυκτιά στην πίεση του αστικού οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος και παλεύει να βρει διέξοδο. Κόρη γιατρού, καλλιεργημένη, με λεπτό γούστο και ευγενική ψυχή παγιδεύεται σ’ έναν γάμο συμβατικό, μ’ έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν είναι ερωτευμένη.  Είναι μια γυναίκα που ως άλλη Μάσα, τη Μάσα από τις Τρεις Αδερφές του Τσέχωφ, επιθυμεί να αγαπηθεί, με όλο της το είναι. Μια γυναίκα με αντιφάσεις, η οποία ταλανίζεται ανάμεσα στους διαφορετικούς ρόλους που καλείται να παίξει.

Μία γυναίκα λοιπόν της Αθήνας της δεκαετίας του 60. Βρίσκεις σε αυτήν στοιχεία γυναικών του σήμερα;

Περισσότερες διαφορές βρίσκω παρά ομοιότητες. Μιλάω βέβαια για το μέσο όρο των γυναικών της δεκαετίας. Νομίζω ότι οι γυναίκες σήμερα είναι πολύ πιο ανεξάρτητες κοινωνικά και οικονομικά, πιο μορφωμένες, περισσότερο δραστήριες, σίγουρα πιο πρακτικές ως εργαζόμενες, λιγότερο κοκέτες και λιγότερο νοικοκυρές.

Πιστεύεις στους συμβατικούς γάμους στις μέρες μας ;

Δε νομίζω ότι υπάρχει γυναίκα στην εποχή μας που θα απαντούσε καταφατικά    σε αυτήν την ερώτηση. Κι όμως, πολύ συχνά βλέπω γυναίκες γύρω μου που αυτοπαγιδεύονται σε τέτοιου είδους επιλογές, για κάποιους λόγους. Είτε λόγω ιδιοτέλειας, είτε ελλείψει άλλων επιλογών. Η δική μου προσωπική επιλογή, ο γάμος μου με τον Αλέξη, είναι τόσο μη συμβατική που αποδεικνύει τη θέση μου στο θέμα. 

Γενικότερα έχεις ιδιαίτερη αγάπη σε κάποιο είδος έργου ή ρόλου;

Ναι, στα πολυεπίπεδα έργα και στους σύνθετους ρόλους.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να κάνεις επαγγελματικά το οποίο δεν έχεις κάνει μέχρι σήμερα;

Πολλά, το θέατρο είναι ανεξάντλητο. Είχα την τύχη να συναντηθώ με σπουδαίους σκηνοθέτες και συνεργάτες και να δουλέψω σε παραστάσεις που πίστεψα πολύ. Νιώθω ότι δεν έχω κάνει συμβιβασμούς και εκπτώσεις. Θα ήθελα να μπορέσω να συνεχίσω έτσι.

Η τηλεόραση θα σε ενδιέφερε;

Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ η μεταφορά ενός μυθιστορήματος. Υπάρχουν εξαιρετικά ελληνικά μυθιστορήματα που μπορούν τηλεοπτικά να χαρίσουν αξιοζήλευτες σειρές με τον κατάλληλο σκηνοθέτη.

Επόμενα σχέδια για το μέλλον υπάρχουν;

Πάντα υπάρχουν. Τα ανακοινώνουμε ωστόσο λίγο πριν υλοποιηθούν.