“Ευτυχία για μένα είναι στιγμές”
Ο Διονύσης Κλαδής μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την υποκριτική, τις σπουδές του, στην θεατρική παράσταση “Ας κάνουμε απόψε ένα … παιδί” στο θέατρο «Από Κοινού» , στην οποία πρωταγωνιστεί , τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και την αντοχή τους στο χρόνο, τα μυστικά , την τηλεόραση και τα επόμενα του σχέδια.
Πότε μπήκε στο μυαλό σου η ιδέα να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Το μικρόβιο της υποκριτικής μετράει μέσα μου πολλά χρόνια και φαίνεται να παραμένει αθεράπευτο. Θυμάμαι την πρώτη φορά που παρακολούθησα παράσταση παιδί τότε,πόσο με μάγεψαν τα όσα συνέβαιναν επί σκηνής,πόσο με ιντρίγκαρε η ιδέα της εναλλαγής των ρόλων,οι πολλαπλές ζωές που σου έδινε την-ψευδαισθητική-δυνατότητα να γευτείς το θέατρο.Κλείστηκα στο παιδικό μου δωμάτιο κι άρχισα να πλάθω σενάρια, ηθοποιός και σκηνοθέτης σε παραστάσεις με μοναδικό θεατή τον εαυτό μου.
Είσαι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας. Ήταν στα θέλω σου αυτές οι σπουδές πριν την μπεις στη σχολή «Καρόλου Κουν»;
Παρότι ο πόθος για το θέατρο υπήρξε διακαής, εσωστρεφής μάλλον από παιδί, δεν τον ανακοίνωσα σε κανέναν μέχρι τα 19 μου. Η κοινωνική εργασία ήταν για μένα το τέλειο άλλοθι. Μ’ ενδιέφερε η ψυχολογία-κι ακόμη μ’ ενδιαφέρει-συνεχίζω άλλωστε ακόμη και τώρα με μετεκπαιδεύσεις στην δραματοθεραπεία και την ψυχοεκπαίδευση. Τριτοετής φοιτητής στο τμήμα κοινωνικής εργασίας, το πολυετές πλάνο μου μπήκε σε εφαρμογή και έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Έκτοτε, ένας μαγικός αλλά και δύσκολος κόσμος μου ξεδιπλώνεται συνεχώς…
Φέτος πρωταγωνιστείς στην θεατρική παράσταση “Ας κάνουμε απόψε ένα … παιδί” στο θέατρο «Από Κοινού». Πως προέκυψε αυτή σου συνεργασία;
Η πρόταση για αυτή την συνεργασία με βρήκε φέτος το καλοκαίρι κατά τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Το τηλέφωνο χτύπησε και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Μάνος Τσότρας, ο σκηνοθέτης της παράστασής μας, με τον οποίο είχαμε γνωριστεί προ επταετίας σε προηγούμενη δουλειά. Μου έκανε την πρόταση,μου ανέφερε τους συντελεστές και την φιλοξενία σ’έναν χώρο που έχουν άνθρωποι που εκτιμώ την στάση τους στα πράγματα και είπα το ναι.
Πες μας λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση.
Η δράση του έργου τοποθετείται,στο Κολωνάκι του σήμερα, όπου ζουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια παντρεμένοι ο άστατος ερωτικά μεγαλοδικηγόρος Γιώργος (Βασίλης Μπαξεβάνης) και η wannabe πετυχημένη συγγραφέας αισθηματικών μυθιστορημάτων Αλίκη (Αγγελική Ξένου).Το ζευγάρι πασχίζει να διατηρήσει μια σχέση δεκαετίας η οποία από καιρό έχει ξεθωριάσει,μέχρι που ένα υποτιθέμενο επαγγελματικό ταξίδι του Γιώργου,θα φέρει στην επιφάνεια σωρεία ερωτικών “ατασθαλιών” του μεγαλοδικηγόρου,και το ζευγάρι θα έρθει σε μετωπική σύγκρουση.Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο Μίλτος,ο τριανταπεντάρης ξάδερφος από την Πάτρα,που είχε όνειρο να γίνει τραγωδός, αλλά η ζωή του κατέληξε τραγωδία.
Ποιος ο δικός σου ρόλος;
Ο δικός μου ρόλος είναι αυτός του Μίλτου,του τριανταπεντάρη ξαδέρφου από την Πάτρα,που φτάνει στην Αθήνα σε μια ύστατη προσπάθεια να περισώσει ότι μπορεί από τα συντρίμμια της ζωής του.Δάνεια,χρέη,έλλειψη προσωπικής ζωής,ένοχα μυστικά κι ένα χασάπικο λίγο πριν την κατάσχεση.Μένει να δούμε πόσο θα βοηθήσει η wannabe συγγραφέας και ο μεγαλοδικηγόρος σύζυγός της τον απελπισμένο ξάδερφο από την Πάτρα.
Πως μπορεί να αντέξει μια σχέση στο χρόνο;
Όπως σε κάθε μορφή ανθρώπινης σχέση,πόσο μάλλον σε μια συντροφική σχέση πιστεύω πως βασικά στοιχεία για την διάρκεια της στο χρόνο,είναι η επικοινωνία κι ο αμοιβαίος σεβασμός.Ενδεχομένως ακούγεται κοινότυπη η απάντηση, αλλά πραγματικά βρίσκω πως η ουσιαστική επικοινωνία είναι το βασικότερο συστατικό,ειδικά όταν πρόκειται για τα απλά και καθημερινά πράγματα.Χρειάζεται να είμαστε,ανοιχτοί,αισιόδοξοι και υποστηρικτικοί,να δημιουργούμε γέφυρες επικοινωνίας και όπως προανέφεραa,να σεβόμαστε τον άλλον,ακόμη κι αν διαφωνούμε,να επιτρέπουμε πάντα στον άλλον να αμφιβάλλει.
Τι είναι ευτυχία για σένα;
Ευτυχία για μένα είναι στιγμές. Να ξυπνάς το πρωί πλάι σε ένα αγαπημένο πρόσωπο, καφές και κους-κους με τους παιδικούς φίλους, εκδρομή με τα ξαδέρφια, Κυριακάτικο γεύμα με μαμαδίσιο φαγητό, ταξίδια σε νέα μέρη, η αίσθηση δημιουργίας που μου δίνει η ενασχόληση με το θέατρο και την τέχνη και η ευγνωμοσύνη για όσα έζησα και όσα έχω.
Είναι καθοριστικός ο ερχομός ενός παιδιού σε μία σχέση;
Φαντάζομαι πως είναι,παρότι δεν έχω βιώσει την πατρότητα. Γύρω μου, βλέπω ζευγάρια να αγωνιούν και διακαώς να θέλουν να αποκτήσουν παιδί,οπότε φαντάζομαι πως για τα ζευγάρια αυτά,θα σημαίνει μια ολοκλήρωση του δεσμού τους. Από εκεί και πέρα ένα παιδί με τον ερχομό του,πιστεύω πως δημιουργεί άλλες δυναμικές και το ζευγάρι θα πρέπει να ξαναβρεί την ισορροπία του σε νέες βάσεις.
Τι είναι αυτό που κρατάει ζωντανή τη σχέση του ζευγαριού παρά τις τόσες αντιξοότητες;
Νομίζω πως είναι η συνισταμένη πολλών παραγόντων.Δουλειά στη σχέση,επιμονή και υπομονή,να μην αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους,να είσαι τόσο έξυπνος,ώστε ν αντέχεις να βάλεις τον εγωισμό σου στην άκρη.Ακόμη να δέχεσαι τον σύντροφο σου όπως είναι,να μην προβάλλεις σ΄αυτόν την εξιδανικευμένη εικόνα που δημιουργήθηκε μέσα από το καλειδοσκοπικό πρίσμα του πρώτου έρωτα,να σέβεσαι το διαφορετικό στην προσωπικότητά του και να το αγκαλιάζεις.
Τα μυστικά είναι από τους χειρότερους εχθρούς ανάμεσα στο ζευγάρι;
Η έλλειψη ειλικρίνειας δυναμιτίζει κάθε σχέση.Δημιουργεί,απόσταση και αποξένωση και έναν συνεχή φόβο αποκάλυψης της αλήθειας.Με τα μυστικά,το μόνο που καταφέρνεις είναι να παρατείνεις μια σχέση η οποία έχει βασιστεί σε κάτι το οποίο ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να καταρρεύσει.
Τηλεοπτικά υπάρχουν προτάσεις;
Στην παρούσα φάση,δεν έχω κάποια τηλεοπτική πρόταση,θα΄θελα όμως να δοκιμαστώ παραπάνω και στην μικρή οθόνη
Άλλα πλάνα και σχέδια για τη συνέχεια της σεζόν υπάρχουν;
Γι΄αρχή,με ενδιαφέρει η πορεία της συγκεκριμένης δουλειάς,μιας και είναι μια παράσταση για την οποία έχουμε δουλέψει συλλογικά πολύ,την έχω αγαπήσει,τόσο την παράσταση την ίδια όσο και τους συντελεστές της και την πιστεύω πολύ. Από τις αρχές της επόμενης χρονιάς,υπάρχουν πλάνα για μια ταινία μικρού μήκους,στην οποία θα δοκιμαστώ και σε έναν καινούργιο ρόλο,πέρα απ αυτόν της υποκριτικής.
