«ΒΛΑΝΤΗ ΚΑΙ ΔΕΛΗΟΛΑΝΗΣ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΥ ΤΕΝΕΣΙ ΟΥΙΛΙΑΜΣ»

Η αγαπημένη, καταξιωμένη ηθοποιός Παναγιώτα Βλαντή και ο ταλαντούχος ηθοποιός ο οποίος μπήκε δυναμικά και δημιουργικά και στον χώρο της παραγωγής Ανδροκλης Δεληολάνης μίλησαν στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για την φετινή επιτυχημένη παράσταση «Το Βασίλειο της Γης» του Τένεσι Ουίλιαμς που παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο «Olvio».

Ξεκινώντας από εσένα Ανδροκλή η επιλογή του έργου ήταν δική σου;
Ανδροκλής: Είναι μία καθαρά προσωπική επιλογή και η βασική αιτία που με οδήγησε να ασχοληθώ και με την παραγωγή.

Ένα έργο του Τένεσι ουίλιαμς. Τι σε τράβηξε στην επιλογή αυτή;
Ανδροκλής: Με τράβηξε η ωμότητα, ο σαρκασμός και το χιούμορ που κυριαρχούν σε αυτό το έργο. Ο έρωτας για τη ζωή , το παιχνίδι με το θάνατο και το πώς εκφράζονται όταν όλα τείνουν στα όρια. Ένα από τα τελευταία ολοκληρωμένα έργα του Τένεσι που το έγραψε σε μία πολύ δύσκολη ψυχολογικά περίοδο της ζωής του. Σε αυτό το έργο είναι σα να έχει σκάψει κάτω από τη γη, να έχει βρει τη ρίζα της ανθρώπινης φύσης και να κάνει ανατομία…Κυρίως στον άντρα. Χωρίζει στα δύο αυτό που συνυπάρχει στην πραγματική ζωή στον ίδιο άνθρωπο (Λοτ και Τσικ), πετάει τα περιττά και βρίσκει τον κοινό παρονομαστή στο πως δομείται ο άντρας δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι ο άντρας χωρίς τη γυναίκα δεν ορίζεται και πως προσδιορίζεται και επαναπροσδιορίζεται πάντα σε σχέση με αυτή!

Ο ρόλος τον οποίο υποδύθηκες σε δυσκόλεψες να τον προσεγγίσεις;
Ανδροκλής: Όταν έχεις να κάνεις με τέτοιους συγγραφείς δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί «εύκολο». Υπάρχουν αρκετά στοιχεία απ’την ζωή μου στο έργο και αυτό το έκανε ακόμα πιο δύσκολο αλλά και πιο προκλητικό.

Δύο αδέρφια από διαφορετική μητέρα. Τι τους συνδέει ;
Ανδροκλής: Τους συνδέει ο πατέρας. Ένας πατέρας ο οποίος από ότι φαίνεται στο έργο δεν ασχολήθηκε με κανέναν από τους δύο στα σοβαρά. Είναι οι δύο μανάδες οι οποίες διαμορφώνουν ουσιαστικά τη σχέση των παιδιών. Η μητέρα του Λότ είναι εχθρική προς τον πατέρα και τον ετεροθαλή αδερφό και η μητέρα του Τσικ η οποία είναι ανύπαρκτη και του έχει δώσει ένα στίγμα , αυτό του «μιγά», δηλαδή το μείγμα μίας άλλης φυλής, το οποίο εκείνη την εποχή αλλά και μέχρι σήμερα επιδέχεται ρατσισμό.

Ο ρατσισμός είναι ένα από τα θέματα που θίγει το έργο;
Ανδροκλής: Θίγεται το θέμα του ρατσισμού, της ταυτότητας και της κτήσης, το που δηλαδή ανήκει κάτι ή κάποιος. Το οποίο θα μπορούσε να είναι η θρησκεία, η πατρίδα και η οικογένεια.

Είχαν σχέση τα δύο αδέρφια στη νεαρή τους ηλικία;
Ανδροκλής: Λογικά πρέπει να είχαν γιατί γνωρίζουν ο ένας τον άλλον πολύ καλά. Εμείς τους βρίσκουμε να συναντιόνται έπειτα από μία απόσταση. Η απόσταση αυτή οφείλεται στην μητέρα του Λότ η οποία έδιωξε τον άλλο γιο από το σπίτι.

Στο έργο υπάρχει και μία ιδιαίτερη γυναίκα η Μύρτλ την οποία και υποδύεσαι. Είναι ένας ρόλος διαφορετικός στη μέχρι τώρα πορεία σου;
Παναγιώτα: Επιδιώκω να κάνω διαφορετικά πράγματα ούτως ή άλλως. Είναι ένας διαφορετικός αλλά και καρμικός ρόλος θα έλεγα.

Γιατί θα τον έλεγες καρμικό;
Παναγιώτα: Επειδή είναι η δεύτερη φορά που μου προτείνεται αυτό το έργο. Δύο τινά με έπεισαν να δεχτώ τον ρόλο. Ο πρώτος ήταν ο συγγραφέας. Όλοι οι ηθοποιοί θέλουν να ερμηνεύσουν Τένεσι Ουίλιαμς. Είχα ξανά κάνει στο παρελθόν και από σχολή ονειρευόμασταν όλοι να παίξουμε σε τέτοια έργα. Και δεύτερον ήταν η επιμονή του Ανδροκλή. Αυτό με ώθησε περισσότερο να το κάνω, με συγκίνησε που επέμενε τόσο πολύ και έτσι ήρθε και έδεσε.

Είναι για σένα ξεχωριστό το έργο αυτό;
Παναγιώτα: Ο Τένεσι Ουίλιαμς είναι ξεχωριστός έτσι και αλλιώς. Είναι από τα τελευταία του έργα. Έχει τρεις ρολίστες το έργο και θεωρώ ότι το παιχνίδι που δημιουργείται με το ρεαλισμό και τον συναισθηματικό κόσμο των ηρώων είναι πάντοτε στην πρώτη γραμμή των έργων του. Αυτό είναι σπουδή για τον ηθοποιό. Αν καταφέρει και βγάλει όλον αυτόν τον κόσμο που μεταφέρει ο Τένεσι Ουίλιαμς στο κοινό, για μένα είναι κέρδος.

Θεωρείται δραματικό έργο αλλά περιέχει πολλά κωμικά στοιχεία. Εσύ πως θα το χαρακτήριζες;
Παναγιώτα: Δε θα έλεγα ότι είναι δραματικό με την έννοια του βαρύγδουπου δραματικού έργου. Ο Τένεσι έχει χιούμορ στα έργα του. Σε αυτό έχει λίγο παραπάνω θα έλεγα , το οποίο το δίνουν και οι τρεις ήρωες. Η κατάσταση είναι αυτή που δημιουργεί το χιούμορ. Οι καταστάσεις που βιώνουν οι ήρωες και ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται η ηρωίδα από τους δύο άνδρες αλλά και η αφέλεια της είναι αστείος πολλές φορές, βγάζοντας έτσι κωμικές στιγμές.

Αναπτύσσονται συναισθήματα σε εσένα και στους δύο αυτούς άνδρες;
Παναγιώτα: Η Μυρτλ γενικώς είναι μία γυναίκα συναισθηματική. Άγεται και φέρεται από τις επιβιωτικές της ανάγκες και αυτό την κάνει να έχει συναίσθημα κάθε φορά για κάποιον που θα την γλιτώσει από την πλημμύρα που αναφέρεται στο έργο.

Η πλημμύρα θα μπορούσε να την εκλάβει κάποιος κάποιος με μεταφορική έννοια;
Παναγιώτα: Πλημμύρα συναισθημάτων υπάρχει σε όλα τα έργα. Ακόμα και τα πιο στρατευμένα έργα στο παγκόσμιο θέατρο έχουν συναισθήματα. Πόσο μάλλον στου Τένεσι Ουίλιαμς που ασχολείται με τις ψυχές Και τις ρωγμές τους. Εδώ έχουμε και μία κυριολεκτική πλημμύρα η οποία συμβολίζει την αρχή και το τέλος των σχέσεων ή τη γέννηση καινούργιων πραγμάτων.

Υπάρχει εκμετάλλευση αυτής της γυναίκας;
Παναγιώτα: Υπάρχει. Αλλά και αυτή με τον τρόπο της εκμεταλλεύεται και τους δύο άνδρες , προσπαθώντας να επιβιώσει. Δεν το κάνει όμως από πρόθεση , στόχο και δόλο. Το κάνει επειδή είναι παρορμητική, αφελής και αγαπά τη ζωή σε αντίθεση με τους άλλους δύο οι οποίοι είναι πιο σκοτεινοί ήρωες. Είναι πιο καθαρή σε σχέση με τους δύο άλλους ήρωες ως προς τις προθέσεις και τον τρόπο πως λειτουργεί.

Η ηρωίδα επιβιώνει;
Παναγιώτα: Δεν μου αρέσει να μιλάω ποτέ για το τέλος γιατί ανήκει στον κόσμο. Επίσης δε μου αρέσει να αναλύω πολύ τους ρόλους μου αλλά να λειτουργώ με τις αισθήσεις. Οι αισθήσεις κάποιες φορές δεν περιγράφονται και δεν μπορούμε να τις δώσουμε στον κόσμο, περιγράφοντας τες με λόγια. Για αυτό το θέατρο είναι κύτταρο το οποίο βάση πολλής δουλειάς και σκηνοθεσίας μεταφέρει στον κόσμο τις αισθήσεις. Το τέλος των περισσότερων έργων το δίνει ο κόσμος. Είτε αυτό είναι ευχάριστο είτε δυσάρεστο. Σκοπός κάθε έργου είναι να αγγίξει τον θεατή και πιστεύω ότι αυτό εδώ γίνεται.

Ανδροκλή, το χρήμα και η περιουσία είναι ο σκοπός των δύο ανδρών;
Ανδροκλής: Όχι, νομίζω ότι αυτό είναι η πρόφαση. Ίσως και να ήθελαν να έχουν μία σχέση μεταξύ τους πραγματικά αδελφική που δεν επέτρεψαν οι καταστάσεις να έχουν μέχρι τότε. Είναι ένα μέσο το χρήμα για να έρθουν σε κόντρα αφού δεν μπορούν να είναι σε σύνδεση. Δηλαδή η κόντρα αυτή έχει να κάνει με αυτά τα οποία έχουν πάρει από τους γονείς τους. Σε κάποιο σημείο του έργου ο Λότ λέει « Η μάνα μου και εγώ θα στοιχειώσουμε στους τάφους μας αν το κτήμα μείνει στον Τσικ». Αυτό έχει περαστεί στον Λοτ και αυτό κάνει. Όπως και ο Τσικ από την άλλη πλευρά δεν έχει τίποτα δικό του ως ένα αδικημένο παιδί και δεν ξέρει κάτι άλλο να κάνει, εκτός από το να διεκδικεί συνέχεια μία θέση. Το χρήμα είναι η πρόφαση. Θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο.

Ο Τσικ ερωτεύεται την γυναίκα του αδερφού του;
Ανδροκλής: Στην πορεία του έργου όταν αρχίζει πραγματικά να επικοινωνεί με την Μυρτλ ξεκινάει να δίνει μία ευκαιρία και στους δύο να ανακαλύψουν μία καινούργια ζωή. Μέχρι ένα σημείο την χρησιμοποιεί, την βλέπει σαν απειλή, του αρέσει αλλά μπροστά στην απειλή ότι διεκδικεί κάτι δικό του δεν αφήνεται. Από ένα σημείο και έπειτα αρχίζει να την καταλαβαίνει, να την αισθάνεται και να νιώθει και ο ίδιος ότι μπορεί να δώσει στον εαυτό του μία δεύτερη ευκαιρία να κάνει με αυτή τη γυναίκα αυτό το οποίο έχει ονειρευτεί και που του έχει λείψει, δηλαδή μία οικογένεια και μία καινούργια ζωή. Νομίζω ότι υπάρχει ένα στοιχείο μετά από κάποια στιγμή καθαρά ερωτικό. Είναι ο έρωτας για τη ζωή, για τη γυναικά για ένα παιδί που μπορεί να του δώσει αυτή η γυναίκα το οποίο είναι πολύ σημαντικό.

Παναγιώτα ο ρόλος αυτός έχει στοιχεία του χαρακτήρα σου;
Παναγιώτα: Κανένα.

Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Παναγιώτα: Είναι δύσκολο έτσι και αλλιώς να κάνεις έναν κόντρα ρόλο. Αλλά είναι πιο δύσκολο να εκτεθείς εσύ ο ίδιος από το να κάνεις κάτι που δεν είσαι κατά την προσωπική μου άποψη. Θέλει πολλή μελέτη, σπουδή και καμιά φορά σε μπλοκάρει να εκθέσεις κομμάτια δικά σου. Εδώ δούλεψα τον ρόλο πάρα πολύ και ακόμα τον δουλεύω κάτω από τις οδηγίες τις οποίες μου έχουν δοθεί Νομίζω ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί γοητεύονται να παίζουν κόντρα στον εαυτό τους.

Εσένα σε ιντριγκάρει αυτό;
Παναγιώτα: Πάρα πολύ και το επιδιώκω.

Ανδροκλή θα σε δούμε να επιστρέφεις σε αυτό το ρόλο;
Ανδροκλής: Είναι μία ερώτηση που δεν μπορώ  ακόμα να απαντήσω. Οι λόγοι που αναγκάστηκα να αποχωριστώ τη σκηνή ήταν αρκετά σοβαροί – προσωπικοί και χρειάζονται χρόνο. Η σκηνή είναι ζωή για μένα. Να σου πω όμως ότι είμαι πολύ χαρούμενος που ο Κρις Ραντάνοφ ανταποκρήθηκε στο κάλεσμα μου. Έχει χτίσει το ρόλο με τον δικό του, μοναδικό τρόπο. Έχει δημιουργηθεί μία πολύ ωραία χημεία ανάμεσα τους και έτσι κάθε φορά που παρακολουθώ από κάτω είμαι χαρούμενος και περήφανος. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την Παναγιώτα για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε και που μου δείχνει, για τις στιγμές μας πάνω στη σκηνή και κυρίως για το μέγεθος της τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο.

Τι θα λέγατε στον κόσμο για να έρθει να δει την παράσταση σας;
Παναγιώτα: Δε μου αρέσει να καθοδηγώ και να δίνω μηνύματα στον κόσμο. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι δουλέψαμε ένα κείμενο με πάρα πολύ αγάπη και προσκαλούμε τον κόσμο να έρθει να δει μία παράσταση που πραγματικά κοπιάσαμε αρκετά να την κάνουμε και θέλουμε αυτό που έχουμε δουλέψει να το επικοινωνήσουμε με τον κόσμο και να τον ταξιδέψουμε.

Ανδροκλής: Δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά. Την αγαπάμε πολύ αυτή τη δουλειά και πλησιάσαμε το έργο με απόλυτο σεβασμό. Όποιος έρθει να δει την παράσταση θα νιώσει την καθαρά καλλιτεχνική μας πρόθεση. Θα γελάσει, θα χαμογελάσει, θα νευριάσει, θα συγκινηθεί……θα ταξιδεύσει.