“ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ”

Η μοναδική και αγαπημένη ηθοποιός Ελένη Ράντου μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τη θεατρική παράσταση “Τζάσμιν” η οποία ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι στο θέατρο “Διάνα“, τη συνεργασία της με τον Σταμάτη Φασουλή, το Ρόλο της ως “Τζάσμιν”, τη συγγραφή, την αγάπη του κόσμου και την τηλεόραση

Φέτος σε βλέπουμε στο ρόλο της «Τζασμιν». Ένας ρόλος που σημείωσε μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο. Πως προέκυψε αυτή η επιλογή του έργου;

Όταν αναζητώ ένα καινούριο έργο η έρευνα μου επεκτείνεται  σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Το σινεμά δεν είναι στις προτεραιότητες μου γιατί ο κινηματογραφικός κώδικας σπάνια μεταφέρεται επιτυχημένα πάνω στη θεατρική σκηνή. Το blue Jasmine ήταν μια από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις που κινηματογραφικό σενάριο έχει μια τόσο άρτια θεατρική δομή και χαρακτήρες . Αλλά και η ιστορία που ξετυλίγει αυτό το σενάριο είναι τόσο σύγχρονη και τόσο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα  που ένοιωσα σα να είναι γραμμένο για την ελλάδα  του 2018.

Το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει στο θέατρο αυτό το έργο σε επηρέασε;

Μου έβαλε ένα ωραίο στοίχημα και ένα παραπάνω δέλεαρ γιατί γενικά το να συλλαμβάνω και να υλοποιώ πρωτότυπες ιδέες με κινητοποιεί.

Τα τελευταία 3 χρόνια την σκηνοθεσία των παραστάσεων που πρωταγωνιστείςτην αναλαμβάνει ο Σταμάτης Φασουλής. Πως είναι αυτή η συνεργασία;

Όπως το λες. Συνεργασία. Με σεβασμό του ενός για τον άλλον και με δημιουργικό μοίρασμα όλων των  ανησυχιών.

Η προσέγγιση της τζασμιν σαν ρόλος σε δυσκόλεψε;
Δεν υπάρχει δυσκολία όταν κάτι το αγαπάς. Υπάρχει αφοσίωση, τάξιμο, δουλειά, παρατήρηση αλλά αυτά είναι χαρά για έναν καλλιτέχνη. Σημαίνει ότι ακόμα είναι ενεργός και λειτουργικός.

Πως θα την χαρακτήριζες;
Γυναίκα τρόπαιο.  Χρησιμοποιεί και χρησιμοποιείται. Βαθιά εγωκεντρική. Και το πιο μεγάλο λάθος της είναι που αναζητά την αγάπη και την πίστη εκεί που ποτέ δεν θα μπορέσει να την πάρει. Κι αυτό την κάνει να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη με χειρουργική ακρίβεια.  Εχει πολύ ενδιαφέρον η παθογένεια της γιατί είναι η παθογένεια μιας ολόκληρης εποχής. Της εποχής μας.

Η παράσταση έχει τόσο κωμικά όσο και δραματικά στοιχεία. Ο συνδυασμός αυτός κάνει το έργο ακόμα πιο δυνατό;
​
Ο συνδυασμός αυτός κάνει την ιστορία να μοιάζει πιο πολύ με τη ζωή. Αυτός είναι πάντα ο στόχος.

Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων προέκυψε μια αντικατάσταση ρόλου. Σίγουρα ήταν κάτι ξαφνικό και δύσκολο για τη ομαλή συνέχεια των παραστάσεων. Πως το αντιμετώπισες;

Με ψυχραιμία.  Και με πολύ δουλειά. Πρώτη φορά ξανααρχίζω πρόβες μετά την πρεμιέρα. Συνήθως στην πρεμιέρα τελειώνουν οι πρόβες. Από μια άποψη είχα την ευκαιρία να δουλέψω κι άλλο την παράσταση και να δω και άλλες εκδοχές της.

Ο φόβος σύγκρισης της ταινίας με το θεατρικό ανέβασμα υπάρχει;
Ξεπεράστηκε πολύ γρήγορα. Είναι τόσο διαφορετικό το αποτέλεσμα.

Πέρα από την υποκριτική, ασχολείσαι και με την συγγραφή και την απόδοση έργων. Ποια η πηγή έμπνευσης των κειμένων σου;

Λατρεύω τις ιστορίες που έχουν κάποιο σχόλιο πάνω σε θέματα που με απασχολούν. Λατρεύω τις ιστορίες που με βοηθάνε να εξηγήσω τους ανθρώπους, τον κόσμο γύρω μου και  μέσα μου

Στη τηλεόραση σε έχουμε δει κυρίως σε κωμικούς ρόλους στο θέατρο σε βλέπουμε και σε δραματικούς. Ποιο από τα δύο πιστεύεις ότι σε χαρακτηρίζει περισσότερο;

Δε θέλω να βάζω ταμπέλες. Το χιούμορ είναι όμως σανίδα σωτηρίας για μένα. Μόνο έτσι μπορώ να αντέχω την καθημερινότητα. Χιούμορ θα έχει οτιδήποτε κάνω

Ο κόσμος σε αγαπάει και σε παρακολουθεί. Τι σημαίνει αυτό για σένα;
Ότι είμαι λιγότερο μόνη. Αυτό βέβαια έχει μια τρομερή ευθύνη. Ευθύνη που με κινητοποιεί αλλά και που πολλές φορές με παραλύει.

Η τηλεόραση είναι στα σχέδια σου;
Αν μου το επιτρέψουν οι θεατρικές υποχρεώσεις γιατί όχι. Παρ όλα αυτά το θέατρο είναι πάντα προτεραιότητα μου. Εκεί αναπνέω καλύτερα.