“ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”

Ο μουσικόσυνθέτης και τραγουδιστής Παντελής Κυραμαργιός μίλησε στο Athens Art Theater και στην Άννα Χατζή για τις σπουδές του, τη μουσική, τη συγγραφή, το τραγούδι, την ποίηση, το συγκρότημα “Μέλισσες”, την Καλλιτεχνική Κολεκτίβα «Πλέγμα», την εμφάνιση του στο “Κρεμλίνο” στις 21/12, τα νέα τραγούδια, την περιοδία σε όλη την Ελλάδα και τα επόμενα του σχέδια

Είσαι τραγουδοποιός, ιστοριοποιός και οδοντίατρος. Πως τα συνδυάζεις όλα αυτά;
Για μένα η μουσική είναι το κέντρο του κόσμου. Τρόπος έκφρασης, δράσης, αντίστασης, ενδοσκόπησης, εξέλιξης. Στα τραγούδια μου γράφω πάντα πρώτα τη μουσική και μετά προσπαθώ να ακούσω τι λέει η μελωδία για να αποτυπωθει ο στίχος. Ιστορίες άρχισα να γράφω για να μπορώ έπειτα να τις σπάω σε στιχάκια. Ύστερα ξύπνησε το παιδικό μου όνειρο για δημιουργία θεματικών άλμπουμ κι έτσι επιχείρησα τη συγγραφή διηγημάτων. Η οδοντιατρική είναι εντελώς ξεχωριστό κομμάτι. Η μητέρα μου ήταν οδοντίατρος. Στο δημοτικό , στην πρώτη μου έκθεση με θέμα «τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω», για χάρη της έγραψα «οδοντίατρος». Κράτησα τον λόγο μου. Ελπίζω η δασκάλα μου να το έχει μάθει! Η μαμά μου το ξέρει σίγουρα.

Η διάκριση σου σε διαγωνισμό ποίησης σου άνοιξε νέους ορίζοντες;
Ήταν το πρώτο και τελευταίο μου ποίημα. Ήμουν στο πρώτο έτος στην Οδοντιατρική και με ενημέρωσε ένας φίλος για τη δική του συμμετοχή σε εκείνον τον διαγωνισμό. Έκατσα και έγραψα εκείνο το ποίημα μάλλον απο ζήλια. Όχι φθόνο φυσικά αλλά εκείνη την παραγωγική ζήλια. Καμάρωνα τη γραφή του φίλου μου και αυτό με ώθησε στο να δοκιμάσω κι εγώ. Με την ποίηση απο τότε δεν ξανασχολήθηκα παρά μόνο ως αναγνώστης. Αυτό όμως που μου έδωσε η διάκριση σε εκείνον τον διαγωνισμό ήταν το έναυσμα για να αρχίσω να βάζω στίχους στις μουσικές μου. Ως τότε όλες οι προσπάθειες ήταν απο άκαρπες έως εφιαλτικές. Από εκείνη τη στίγμη σαν να μου δημιουργήθηκε μια ηθική υποχρέωση να προσπαθήσω ξανά και ξανά.

​
Η μουσική ήταν πάντα στη ζωή σου και στα επαγγελματικά σου σχέδια;
Στη ζωή μου είναι απο τα επτά μου χρόνια. Τότε εγκαταστάθηκε ένα πιάνο στο σαλόνι του πατρικού μου σπιτιού. Ήταν για την αδερφή μου. Όπως καταλαβαίνετε τώρα είναι δικό μου.. Στα επαγγελματικά μου σχέδια δεν ήταν ποτέ και ελπίζω ποτέ να μην τη δώ υπό αυτή την οπτική. Θέλω να γράφω απο ανάγκη εσωτερική. Χωρίς σχέδια και στρατηγικές. Όσο πιο ανόθευτα γίνεται. Πιστεύω ότι η μουσική εκδικείται αν την αντιμετωπίσεις διαφορετικά.
​
Το 2008 δημιούργησες με φίλους το γνωστό σε όλους συγκρότημα «Μέλισσες». Μετά από 9 χρόνια όμως αποχώρησες. Τι σε ώθησε σε αυτή την επιλογή;
Το έκανα για να είμαι ειλικρινής και συνεπής απέναντι στον εαυτό μου αλλά και στους φίλους μου, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας δηλαδή και τους συνεργάτες. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι μακριά απο το κέντρο μου αλλά είχα πλέον έντονη την ανάγκη να κοιτάξω ξανά μέσα μου.

Με τη συγγραφή πότε άρχισες να ασχολείσαι;
Τελειώνωντας το Πανεπιστήμιο ξύπνησα ένα πρωί με μια καινούργια, ουτοπική φυσικά, ιδέα για το μέλλον : Να γίνω θεατρικός συγγραφέας. Το πήρα σοβαρά εκείνο το πρωί και άρχισα να γράφω με μανία ένα σενάριο, χωρίζοντάς το σε σκηνές, παραπέμποντας μάλιστα με αστερίσκους τους μελλοντικούς αναγνώστες σε σκηνοθετικές περιγραφές. Απο αδράνεια, όπως συμβαίνει και στη φυσική, οι επόμενες μέρες συνέχιζαν να με βρίσκουν πάνω απο τα χαρτιά μου μέχρι που ολοκληρώθηκε το έργο ας πούμε. Μετά μου πέρασε η επιθυμία να ασχοληθώ με το θέατρο και τα χαρτια εκείνα μπήκαν σε ένα συρτάρι. Το συρτάρι άνοιξε κατά λάθος το 2014 και η κοπέλα μου διάβασε το σενάριο. Μου είπε «Διάβασα ένα παραμύθι σου». Έτσι το μετέτρεψα από «Θέατρο της λήθης» σε «Παραμύθι της λήθης» και το έστειλα σε μια φίλη συγγραφέα, την Τέσυ Μπάιλα για να μου τη γνώμη της. Εκείνη το προώθησε στον εκδοτικό οίκο «Έναστρον» και μέσα σε λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε. Συγγραφέας δεν είμαι. Απλά που και πού χρησιμοποιώ ως εκφραστικό μέσο το γράψιμο εκτός απο τη μουσική και φτιαχνω ιστορίες.

​Σου αρέσει να συνδυάζεις τα διάφορα είδη τεχνών με τα οποία ασχολείσαι;
Οι τέχνες είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Οφείλουν να συνδιαλέγονται. Η κάθε τέχνη αποτελεί απόπειρα μετάδοσης συναισθημάτων. Και είναι ωραίο τα συναισθήματα να φιλτράρονται μέσα απο νότες, μολύβια, πινέλα… Γίνονται ακτίνες φωτός που διαθλώνται μέσα απο διάφορα πρίσματα.

Με την Καλλιτεχνική Κολεκτίβα «Πλέγμα» συνεργάζεσαι με πολλούς καλλιτέχνες και σημαντικά πρόσωπα . Τι έχεις αποκομίσει από αυτές τις συνεργασίες;
Νομίζω οτι στην τέχνη δε μιλάμε για συνεργασία αλλά για σύνδεση. Συνδέεσαι με πολύ ισχουρούς δεσμούς με κάποιον που μοιράζεσαι μια δημιουργία. Αυτόματα γίνεσαι καινούργιος άνθρωπος γιατί κουβαλάς πια μέσα σου και τον άλλον. Είναι μοίρασμα ψυχής ουσιαστικό. Κάθε φορά κερδίζεις μια αναγέννηση.

Στις 21/12 θα σε δούμε στη μουσική σκηνή του «Κρεμλίνο». Τι θα μας παρουσιάσεις;
Την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου θα βρεθούμε στην καινούργια σκηνή του Kremlino στο Kremlino Gallery Bar (KGB). Θα είμαστε παρεά με εξαιρετικούς μουσικούς, τον Άκη Γαβαλά (ντραμς), τον Βασίλη Ραψανιώτη (βιολί), τον Γιάννη Ταυλά (ηλεκτρική κιθάρα), τον Νικόλα Μαύρο (μπουζούκι), τον Ιούλιο Κουτσογεωργίου (μπάσο) και τον Θανάση Μάντζαρη (πλήκτρα). Μαζί μας θα είναι και μία νέα καταπληκτική τραγουδίστρια ,η Αθηνά Κοντοδήμα, με την οποία ετοιμάζουμε και κάτι δισκογραφικά. Θα παίξουμε τραγούδια απο τα δύο προσωπικά μου άλμπουμ «Ως την άκρη της κλωστής» και «Αρετή», τραγούδια που αγαπάμε απο το ρεμπέτικο μέχρι το σήμερα και θα κάνουμε μια βουτιά στην παράδοση απο την Κρήτη ως τη Μακεδονία , απο την Ήπειρο ως τη Θράκη και απο την Κάτω Ιταλία ως τα Δωδεκάνησα.

Νέα τραγούδια θα ακούσουμε;
Κάτι θα κάνουμε και για αυτό!

Η περιοδεία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας είναι στο πλάνο σου;
Κάθε μήνα κάνουμε εξορμήσεις σε διάφορα μέρη εκτός Αθήνας. Υπάρχουν πολλοί σταθμοί που θα επισκεφτούμε στο προσεχές διάστημα και ανυπομονούμε γι’ αυτό. Όλες οι εμφανίσεις και όλα τα νέα αναρτώνται στην σελίδα μου στο Fb.

Για τη συνέχεια της σεζόν υπάρχουν σχέδια;
Πέρα απο τις εμφανίσεις, αυτή την περίοδο ηχογραφώ κάποια νέα τραγούδια και με την καινούργια  χρονιά θα έχουμε και καινούργιες κυκλοφορίες. Επίσης πολύ σύντομα θα είναι έτοιμο ένα άλμπουμ με παιδικά τραγούδια σε στίχους της Σταυρούλας Παγώνας και μουσικές δικές μου με τη συμμετοχή μιας ντουζίνας σπουδαίων ερμηνευτών.