“ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΑΦΗ”
Ο ηθοποιός Νικόλας Βαγιονάκης μίλησε στο Athens Art theater και στην Άννα Χατζή για την παράσταση “Wilson & Wilson” στην οποία πρωταγωνιστεί για 2η συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο “Φούρνος”, τον τρόπο προσέγγισης του έργου , το λογικό και το παράλογο, την συνείδηση και τις τύψεις αλλά και τα επόμενα του σχέδια
«Wilson & Wilson». Για 2η χρονιά στο θέατρο «Φούρνος», έπειτα από την επιτυχία που γνώρισε πέρυσι. Περιμένατε τέτοια ανταπόκριση του κόσμου;
Στο θέατρο δεν υπάρχει μαγική συνταγή, που να σου εγγυάται την επιτυχία μιας παράστασης, ωστόσο πιστεύω πως η προηγούμενη δουλειά μου “Kafkas Freaks”, που σημείωσε τεράστια επιτυχία για 3 σαιζόν, λειτούργησε σαν γέφυρα για την τόσο θεαματική ανταπόκριση του έργου “Wilson & Wilson”.
Πώς επιλέξατε αυτό το έργο; Τι σας τράβηξε την προσοχή σε αυτό το κείμενο;
Καταρχάς, ο αντισυμβατικός, απρόβλεπτος, ανατρεπτικός Έντγαρ Άλλαν Πόε, που μέσα από το έργο του κατανοεί απόλυτα και τόσο εύστοχα την υπαρξιακή αγωνία και ψυχολογική υπόσταση του ανθρώπινου είδους.
Έχετε κάνει τη δραματουργική επεξεργασία, τη σκηνοθεσία, ερμηνεία. Είναι στα θέλω σας να αναλαμβάνετε αν όχι εξολοκλήρου μια παράσταση, το μεγαλύτερο μέρος της;
Υπάρχει μια πολύ προσωπική προσέγγιση στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και διαπραγματεύομαι μια παράσταση. Πάντα με σεβασμό στον Συγγραφέα που προσπαθώ να αναλύσω και να κατανοήσω σε βάθος, καθώς και το πάντρεμα δυο κόσμων. Μια πρόταση για το solo performance που αναλαμβάνω εξ ολοκλήρου τον σχεδιασμό της παράστασης.
Πόσο εύκολα μπορείτε να ξεφύγετε από τα επιτρεπτά όρια;
Δεν κατανοώ απόλυτα αυτή την ερώτηση γιατί προφανώς δεν κατανοώ ποια είναι τα επιτρεπτά όρια.
Τι χωρίζει το λογικό με το παράλογο;
Τα όρια ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο είναι ασαφή. Ποιος το κρίνει και πώς καθορίζεται? Το πως διαπραγματεύεται ο κάθε ένας από εμάς την αλήθεια και αποκωδικοποιεί την πραγματικότητα έχει να κάνει με την δική του λογική και αντίληψη.
Το κείμενο βασίζεται απόλυτα σε αληθινά γεγονότα ή έχει δεχθεί παραλλαγές;
Σε αυτό το αφήγημα ο Πόε και μέσα από την ψυχολογική υπόσταση του ήρωά του, μας παρουσιάζει απλόχερα το δικό του πορτραίτο. Εσωτερικές συγκρούσεις, διχασμός προσωπικότητας, κατάθλιψη, τρέλα, ενοχές, αυτοκτονικές και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Ψυχικές διαταραχές αλλά και αντιφάσεις που τον βασάνιζαν ως το τέλος της σύντομης ζωής του.
Δυσκολευτήκατε να προσεγγίσετε τον ήρωα του έργου;
Η επιλογή του έργου ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Μια φιλοσοφική, ψυχολογική, υπαρξιακή προσέγγιση του ήρωα, που αφορά όλους μας.
Η συνείδηση και οι τύψεις είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου;
Μέσα από τον φαντασιακό σωσία το έργο διαπραγματεύεται την φωνή της συνείδησης μας. Τον άλλο μας εαυτό, που μπορεί να είναι φίλος και σύντροφος ή αντίπαλος και βασανιστής και που μπορεί να είναι και ο χειρότερος εχθρός μας και να μας καταδιώκει παντού και πάντοτε.
Πέρα από αυτή την παράσταση βρίσκεστε κάπου αλλού παράλληλα; Υπάρχουν προτάσεις και σχέδια για κάτι καινούργιο στο άμεσο μέλλον;
Το στοίχημα για έμενα είναι οι παραστάσεις μου να έχουν διάρκεια, καθώς πιστεύω ότι μια παράσταση συνεχώς ανανεώνεται, βελτιώνεται, ανακαλύπτεις καινούργια στοιχεία και η έρευνα δεν σταματά ποτέ!
Πάντα υπάρχουν σχέδια και όνειρα για το επόμενο βήμα. Όχι όμως βιαστικά και σπασμωδικά. Λίγες και καλές παραστάσεις. Η επιτυχία για μένα δεν είναι θέμα αριθμητικό. Αλλά ουσίας.
